Diversiteit is de sleutel: in gesprek met dr. Shakuntala Haraksingh Thilsted, winnaar van de Wereldvoedselprijs 2021

Dr. Shakuntala Haraksingh Thilsted, Global Lead for Nutrition and Public Health bij World Fish en winnaar van de World Food Prize 2021. Foto met dank aan dr. Haraksingh Thilsted, gebruikt met toestemming.

Door de klimaatverandering [en -alle links tenzij anders aangegeven] – versterkt door de economische kloof die de COVID-19- pandemie met zich meebrengt – dreigen wereldvoedselsystemen in gevaar te komen. Hongerbestrijding en voedselzekerheid staan daarom hoog op de agenda. Hoe kunnen we milieuvriendelijke landbouwmethoden implementeren, vooral als boeren, waarvan velen vrouw zijn, geen plek aan de onderhandelingstafel hebben? Veel boeren uit de zogenaamde ‘Global South’ ontbreekt het bovendien aan financiële steun of de zekerheid van landeigendomsrechten.

Dr. Shakuntala Haraksingh Thilsted verricht op dit gebied baanbrekend werk. Haar oplossing is simpel: concentreer je op relevant, lokaal voedsel op basis van vis om de voeding in kwetsbare gemeenschappen te verbeteren en versterk dit met overheidssteun en ontwikkelingsgelden. Met haar succesvolle aanpak won ze de Wereldvoedselprijs 2021.

In dit tweede interview per e-mail met dr. Haraksingh Thilsted (het eerste interview kun je hier lezen) praat ze over hoe haar werk als Global Lead for Nutrition and Public Health van World Fish, een CGIAR onderzoekscentrum in Maleisië en hoe dit haar heeft geholpen om de gemeenschapslandbouw te herstructureren en versterken tot voedzame voedselsystemen met een lage CO2-uitstoot volgens de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen 2030 van de Verenigde Naties.

Janine Mendes-Franco (JMF): Hoe belangrijk is het dat initiatieven zoals die van u worden gesteund door regeringen, financierende instellingen en organisaties uit de private en publieke sector?

SHT: Beleid, investeringen en overheidsprogramma's zijn de sleutel. Beleidsmakers en overheidsfunctionarissen in veel lage- en middeninkomenslanden moeten echter over de kennis van aquatisch voedsel beschikken – voor mens en planeet en nationale ontwikkeling. Internationale financierende instellingen kunnen een rol spelen bij het beïnvloeden van regeringen en bijstaan met hulp.

JMF: Welk beleid en welke mentaliteit is belangrijk om een voedselprogramma zoals dit te laten slagen?

SHT: Waardeer de vele voordelen van divers voedsel uit oceanen en binnenlandse wateren – beleid dat dus gericht is op het beschermen en beheren van watersystemen en diverse waterorganismen uit verschillende wateren. Watersystemen en aquatisch voedsel moeten worden opgenomen in het beleid van verschillende sectoren: onderwijs, voeding en gezondheid, moeder-en-kind zorg, schoolvoedingsprogramma's, maatschappelijke ondersteuning om de armen en kwetsbaren te voeden en een vangnet te bieden waarbij niemand buiten de boot valt. Omdat het aantal mensen dat ondervoed raakt en geen toegang heeft tot voedzame levensmiddelen snel stijgt, is onmiddellijke actie vereist.

Dr. Shakuntala Haraksingh Thilsted geeft de hoofdpresentatie tijdens Accelerating the End of Hunger and Malnutrition – A Global Event, op 29 november 2018 in Bangkok, Thailand. Foto door Amanda Mustard voor FAO/IFPRI op Flickr, CC BY-NC-ND 2.0.

JMF: De meeste van uw initiatieven zijn uitgevoerd in Azië en Afrika. Hoe kan uw aquacultuurprogramma in de Caraïben worden gekopieerd? 

SHT: Aquacultuur [nl] (viskweek), duurzame kweekvijvers, zoals ik heb opgezet met verschillende soorten kleine en grote vissen, kunnen geschikt zijn voor sommige van de grotere eilanden. Voor andere eilanden kan ook de teelt van waterorganismen zoals zeewier en mosselen ook geschikt zijn.

JMF: Hoe heeft de regering van Bangladesh u geholpen met de transitie van gemeenschapsniveau naar landelijk niveau? En hoe werd vandaaruit het programma verspreid over Azië en Afrika?

SHT: Bangladesh telt circa vier miljoen lokale kweekvijvers. De regering van Bangladesh heeft maatregelen genomen tegen het vergiftigen van visvijvers (het was een lokaal gebruik om inheemse vis te doden voordat de kweekvijvers werden aangevuld met grote vissoorten). De regering bevorderde het behoud van inheemse vis en de opslag van vissoorten die rijk zijn aan micronutriënten. Er werd daarbij gebruik gemaakt van een evaluatie van BRAC (een ontwikkelingsorganisatie uit Bangladesh) en het Copenhagen Consensus Center volgens welke de voedingssensitieve kweekvijverpolycultuur een kosteneffectieve manier is om ondervoeding te bestrijden.

JMF: Kunt u uitleggen hoe polycultuur in visvijvers voedsel oplevert en de biodiversiteit vergroot en waarom u op basis van gedroogde vis voedsel begon te maken.

SHT: Enkele van de voordelen zijn een verhoogde productie en productiviteit (geen concurrentie tussen soorten); diversiteit aan vissoorten, kleine soorten zijn rijk aan micronutriënten; verhoging van de voedingswaarde van de totale productie; toegenomen consumptie; meer verkoopinkomsten; een schoner milieu [en] geen gif om de visvijver schoon te maken.

Voor gedroogde vis uit de vangstvisserij, in het binnenland en aan de kust, is drogen in de zon een gangbare praktijk. Gedroogde kleine vissen zijn zeer voedzaam omdat het vocht wordt verwijderd en voedingsstoffen worden geconcentreerd, waardoor ze een superfood voor kinderen zijn: meerdere voedingsstoffen in een klein volume. Kinderen hebben een klein maag-darmkanaal en kunnen slechts kleine hoeveelheden eten.

Het polycultuurvijversysteem van dr. Haraksingh Thilsted is zowel economisch als ecologisch duurzaam in de aquacultuur, aangezien kleine en grote soorten naast elkaar bestaan ​​in viskwekerijen, rijstvelden en andere watermassa's. Foto met dank aan dr. Haraksingh Thilsted, gebruikt met toestemming.

JMF: Met het oog op de wereldwijde verontreinigingsgraad, zou er enige terughoudendheid kunnen bestaan om vis bovenaan het menu te zetten, gezien de hoge kwikgehaltes in sommige grotere vissen. In de Caraïben en Latijns-Amerika, waar een hoog en ongereguleerd gebruik van pesticiden is, zijn er ook zorgen over afvalwater dat waterwegen en visleven verstoort.

SHT: Verbeter het beheer en de regulering en geef betere voorlichting over de problemen. Beperk de inname van grote vleesetende soorten, eet verschillende soorten, eet kleinere, sneller groeiende vis die niet veel [afvalstoffen] accumuleert en eet zeewier.

JMF: Heeft uw programma ook een opvoedkundig element? Hoe werden mensen aangemoedigd om een hoofdzakelijk op vis gebaseerd dieet uit te proberen?

SHT: In het programma werd informatie gegeven over voeding en gezondheid en workshops voor vrouwen, mannen en jongeren gegeven. Gedurende het hele programma werd deelname en opleiding van vrouwen [inclusief productiesystemen] gestimuleerd.

JMF: Kunt u uitleggen hoe diversiteit direct invloed heeft op gelijkheid? Moeten we in ons waardensysteem de aandacht op winst kantelen naar een systeem dat gericht is op rechtvaardigheid?

SHT: Gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid zijn de hoogste waarden en moeten samengaan met financiële waarden. In voedselsystemen zoals de viskweek, kan diversiteit leiden tot een combinatie van meerdere waarden. Productie is echter maar een deel van het systeem. Het gehele voedselsysteem moet opnieuw worden overwogen. Er dient een voorzichtige afweging te worden gemaakt met gebruik van lokale oplossingen [input].

JMF: Hoe sluit dit aan bij een juist beheer van onze oceanen in de context van kwesties zoals overbevissing, milieuvervuiling en het afsterven van koraalriffen?

SHT: Aquatisch voedsel is afkomstig uit oceanen en binnenwateren. Gemeenschappen die dicht bij waterlichamen leven en daarvan afhankelijk zijn voor voedsel, inkomen, vee, cultuur en identiteit moeten worden betrokken en opgenomen in het debat.

JMF: De COVID-19-pandemie heeft, op veel manieren, de voedselonzekerheid verergerd. Biedt het ontwikkelingslanden ook een kans om opnieuw na te denken over voedselsystemen? Wat kan het individu doen om die kloof te overbruggen?

SHT: Als individueel persoon kun je heel veel doen: eet lokaal geproduceerde seizoensproducten, leer koken, eet maaltijden met familie en vrienden, verminder je afval en verlies, koop vers voedsel en geen voedsel dat in plastic of blik is verpakt, leg een moestuin aan of zet planten in potten. Schoolvoeding, moeder-en-kind zorg en vangnetprogramma's zijn nodig voor de armen en kwetsbaren – die in aantal toenemen door de COVID-19-pandemie.

JMF: Wat is uw uiteindelijke doel?

SHT: Overstappen van voedselverstrekking naar het voeden van mensen, landen en de planeet. Ruimte maken voor aquatisch voedsel in het menu van diverse, voedzame, veilige en betaalbare levensmiddelen. Jonge vrouwen uit lage- en middeninkomenslanden aanmoedigen om een wetenschappelijke studie te volgen en carrière te maken in de levensmiddelen- en voedingssector.

Start een discussie

Auteurs graag inloggen »

Regels

  • Alle reacties worden beoordeeld door een moderator. Verzend je reactie maar één keer, anders kan deze als spam worden gemarkeerd.
  • Wees respectvol tegen elkaar. Reacties met hatelijke opmerkingen, obsceniteiten en persoonlijke aanvallen worden niet goedgekeurd.