Tijdens de Miss Peru verkiezing 2017 stelden de kandidates de alarmerende cijfers van geweld tegen vrouwen aan de kaak en kregen ze een staande ovatie van de internationale media [en]. In Peru zelf applaudisseerde niet iedereen.
Tijdens de schoonheidswedstrijd verschenen persfoto's en beelden uit de #niunamenos-campagne (niet één meer) op de achtergrond terwijl de kandidates over het podium liepen. Jessica Newton, organisatrice en de vrouw achter het initiatief, kreeg het idee [en] toen ze ontdekte dat verschillende van de 30 finalistes misbruikt of lastiggevallen waren. De Peruviaanse sociale media explodeerden met commentaren voor en tegen het protest.
De storm van opinies over de wedstrijd deed de controversiële hashtag #PeruPaisdeVioladores (Peru, land van verkrachters) massaal gedeeld worden, en ontketende verhitte discussies online. De hashtag was een reactie op de zaak van een censusmedewerkster [es] die aangerand werd terwijl ze data verzamelde voor de nationale volkstelling van 2017.
Voor veel mensen was de hashtag een foute veralgemening en dus een onterechte voorstelling van het land, voor anderen tonen de cijfers [es] aan dat weliswaar niet elke man in Peru betrokken is bij seksuele aanranding, maar dat er in ieder geval een gigantisch probleem is:
15mil violaciones en 8 meses. Pero crees que no somos un país de violadores porque tú y tu papá no lo son.#PeruPaisDeVioladores https://t.co/cMwpxDHwka
— Giselle (@GiselleOstojic) October 26, 2017
15000 verkrachtingszaken in 8 maanden. Maar jij denkt dat we geen land van verkrachters zijn omdat jij en je vader er geen zijn.
Het debat breidde zich uit tot de zin van een schoonheidswedstrijd die een campagne tegen seksisme en geweld jegens vrouwen steunt en hoe contradictorisch dat wel is. Critici beschuldigden het initiatief als een stunt om de kijkcijfers te verbeteren en meer aandacht te vestigen op de wedstrijd zelf. Hoewel de kandidates heel direct waren over de ernst van de zaak, konden ze niet veel uitweiden over het onderwerp tijdens het ‘Vraag & Antwoord’-gedeelte van de wedstrijd.
¿De qué sirve un #MissPerú ‘feminista’ si es que las candidatas no saben qué responder cuando les preguntan sobre violencia contra la mujer?
— Franco Mori Petrovic (@francomorip) October 30, 2017
Wat heb je aan een “feministische” Miss Peru als de kandidates niet kunnen antwoorden wanneer hun iets gevraagd wordt over geweld jegens vrouwen?
Mensen bewuster willen maken van geweld jegens vrouwen terwijl je in bikini over een podium loopt bleek nogal moeilijk te vatten voor de critici van het protest. Zij stelden de structuren zelf in vraag die vrouwen tot object maken en zo bijdragen tot een klimaat van vrouwenmishandeling.
Matan a las mujeres xq las consideran un objeto de su propiedad. Para cambiar esa mentalidad, vamos a hacerlas desfilar en bikini #MissPeru
— Ojos de Uva (@ojosdeuva) October 30, 2017
Ze vermoorden vrouwen omdat ze hen als een stuk van hun bezit beschouwen. Om die mentaliteit te veranderen zullen we hén in bikini over het podium laten lopen.
“Wij verdienen beter”
De feministe en online activiste “Pamela” verduidelijkte deze contradictie in haar Medium artikel “Miss Peru: ‘Laat ons meer eisen, we verdienen beter'” [es]. Ze legt uit waarom niet iedereen in Peru de aanpak van de wedstrijdorganisatoren om te protesteren tegen vrouwenmishandeling toejuicht:
Primero, hay que reconocer el contexto de la situación. Miss Perú 2017. Un concurso que elige a su ganadora en base a su apariencia física y capacidad de responder preguntas en tiempo record. Donde todas las mujeres son casi idénticas: altas, delgadas […] Lima, Perú. La 5ta ciudad más peligrosa para las mujeres en el mundo […] Estas dos cosas están relacionadas, ambas son producto de una sociedad machista. La cosificación de la mujer es una forma de violencia que nace de una sociedad que solo nos valora por nuestros cuerpos y que piensa que pueden hacer lo que les da la gana con ello.
Eerst en vooral zouden we de context van de Miss Peru 2017-verkiezing moeten erkennen. Het gaat om een schoonheidswedstrijd waarin de winnares verkozen wordt op basis van haar uiterlijk en het vermogen in recordtempo vragen te beantwoorden en waarin alle vrouwen nagenoeg identiek zijn: groot, slank […]. En er is de locatie nl. Lima, de op vier na gevaarlijkste stad ter wereld voor vrouwen.[en] […] Die twee zaken houden verband met elkaar, het zijn allebei producten van een seksistische maatschappij. Vrouwen als object beschouwen is een manier van geweldpleging die voortkomt uit een maatschappij waarin wij enkel gewaardeerd worden omwille van ons lichaam en waarin men denkt dat er met ons om het even wat kan worden gedaan.
Ze vervolgt:
Si Latina.pe y Miss Perú en verdad les importara el bienestar de las mujeres peruanas y realizar un cambio potente en nuestra sociedad machista y violenta, hubieran utilizado ese tiempo que dedicó para emitir el certamen para algo más productivo que nombrar a otra reina de “belleza” (física, específica, occidental y que no representa la apariencia de la mayoría de peruanas). Yo no le voy a tirar flores a un certamen porque por fin se dio cuenta que las mujeres peruanas estamos sufriendo en una situación crítica. Nosotras no decimos “nos están matando” o “#PerúPaísDeVioladores” porque nos gusta. Nos duele. Mucho. Nos deprime. Nos parte el alma pero lo gritamos porque es la verdad y no podemos ignorar lo que estamos viviendo.
Indien Latina.pe [de tv-zender die de wedstrijd uitzond] en Miss Peru echt bekommerd waren om het welzijn van Peruviaanse vrouwen en een krachtig signaal tot verandering in onze seksistische en gewelddadige samenleving wilden geven, dan zouden ze die zendtijd wat productiever hebben gebruikt, en niet weer maar eens een “schoonheidskoningin” kiezen (een koningin met een welbepaalde uiterlijke schoonheid: westers, en absoluut niet representatief voor de meeste Peruviaanse vrouwen). Ik strooi niet met complimentjes naar de organisatoren omdat ze eindelijk beseft hebben dat Peruviaanse vrouwen in een benarde situatie leven. Wij zeggen niet: “Ze maken ons kapot” of #PeruLandVanVerkrachters omdat we dat fijn vinden. Het doet pijn. Veel pijn. Het is deprimerend. Het breekt ons hart maar we roepen het heel hard want het is de waarheid en we kunnen niet ontkennen wat we beleven.