Rusland: Bloggers reageren op de bestorming van Tripoli
Dit artikel maakt deel uit van onze speciale berichtgeving over de opstand in Libië in 2011.
Het einde van de zomer is meestal geen drukke periode in de Russische blogosfeer, maar netizens zijn momenteel druk verwikkeld in discussies over de recente gebeurtenissen in Libië. Vergeleken met april 2011, toen Global Voices voor het eerst de Russische reacties op het conflict analyseerde [en], lijken de bloggers nu verdeeld in twee duidelijke groepen van sympathisanten en tegenstanders van kolonel Kaddafi.
Liberalen en nationalisten steunen de rebellen, terwijl communisten en impertsy (de heersende stroming imperialistisch-patriottistische bloggers) Kaddafi steunen en de NAVO ervan beschuldigden dat ze de resolutie van de Verenigde Naties schenden.
Aantal keren dat de woorden "Libië" (blauw) en "Kaddafi" (groen) in de Russische blogosfeer zijn gebruikt. Bron: Yandex.Pulse.
Imperialisten-patriotten en communisten blijven volhouden dat er sprake is van een “westers complot”. Zoals Marina Litvinovich al eerder opmerkte, is de steun voor Kaddafi wijdverbreid onder veel “patriottistische” en communistische bloggers. Een aantal van hen hielden, samen met een paar activisten die al aardig op leeftijd waren, een bijeenkomst bij de Libische ambassade in Moskou om hun steun te betuigen aan Kaddafi. zyalt [ru] en dervishrv [ru] hebben fotoverslagen van de bijeenkomst gemaakt.
Sympathisanten van Kaddafi in Moskou. Foto van Ilya Varlamov.
Nikolay Starikov, een van de populairste online propagandisten, schreef [ru]:
Что происходит в Ливии? После безуспешных попыток свергнуть законную власть руками «ливийских власовцев», после попыток сломить Каддафи бомбардировками, Третий Рейх, то есть простите, «демократические» страны выложили свой последний козырь. Массовый десант своего спецназа в столицу Ливии. Который прикрывается авиацией НАТО, а также враньем и сценическими постановками «свободных СМИ».
Hij eindigde met de voorspelling dat Rusland misschien wel een van de volgende doelen van de NAVO is, en dit formuleerde hij in de vorm van een citaat van de Russische tsaar Alexander III:
У России есть только три союзника: ее армия, флот и органы госбезопасности. Все остальные при первой возможности на нас ополчатся.
De Russische nationalist Vadim Bulatov [ru] was het hier helemaal niet mee eens:
1) Армия, включая элитную бригаду «охраны» Каддафи, до последнего воевать не стала. […]
2) Массы народа воевать на улицы не вышли. Скорее всего, понимая бессмысленность этой войны в блокированном от воды, пищи и прочего мегаполисе. Степень идеологического противостояния ливийского народа колониальной войне под своим руководством Каддафи вообще переоценил. Значит, антиколониальная риторика сейчас не работает как сильная идеология. Идеологическая война под антиколониальными лозунгами не эффективна. […]
2) Mensen gingen niet massaal de straat op om met de rebellen te vechten. Het lijkt erop dat ze hiertoe besloten omdat ze begrepen hoe zinloos het was om een oorlog te voeren in de stad terwijl de toegang tot water, voedsel en alle andere middelen was geblokkeerd. De omvang van het ideologische verzet van het Libische volk tegen de koloniale oorlog onder leiding van Kaddafi werd door de kolonel overschat. Het betekent dat antikoloniale retoriek nu niet werkt als een sterke ideologie. Ideologische oorlog onder antikoloniale leuzen is niet efficiënt. […]
Naast de gebruikelijke verdeeldheid tussen sympathisanten en tegenstanders leverden sommige bloggers interessant commentaar op de situatie in en rond Tripoli.
brainw45h merkte [ru] op dat de ironie van het lot wil dat Kaddafi en zijn idealen nu door zijn tegenstanders tot leven worden gebracht:
[…] смотрю я на то, что происходит в Ливии уже полгода и понимаю – идеалы молодого полковника Каддафи, грезившего арабским анархизмом, наконец воплотились в жизнь.(Вот серьезно, именно таким мне и представляется анархизм.) По иронии судьбы и к большому несчастью для Каддафи они воплотились при его жизни и во время его правления.
Oleg Kozyrev concludeerde [ru]:
Главный урок истории с Ливией – диктаторы и век Интернета несовместимы. Поначалу сломаются диктаторы малых стран, а потом и больших. Один за одним, неумолимо.
И только чрезвычайная бедность (Африка) или полное отсутствие Интернета (Северная Корея) на какое-то время могут каким-то диктаторам продлить существование. Но, думаю, 21-й век все же их последний век.
De belangrijkste les van het Libische verhaal is dat dictators en het internettijdperk niet samengaan. Eerst stappen de dictators van de kleine landen op, vervolgens de dictators van de grote landen. Eén voor één, onvermijdelijk.
En alleen extreme armoede (Afrika) of een volledig ontbreken van internet (Noord-Korea) kan, in ieder geval voor nu, dictators de kans geven om hun bestaan nog even te rekken. Maar ik denk dat de 21ste eeuw hun laatste eeuw zal zijn.
Dit artikel maakt deel uit van onze speciale berichtgeving over de opstand in Libië in 2011.
Dit artikel maakt deel uit van RuNet Echo, een Global Voices-project over internet in het Russisch. Alle artikelen ·
