Minal met beelden van Ramabai Ambedkar en B. R Ambedkar. Afbeelding met dank aan Minal.

In maart 2023 ontmoette ik Minal in een retraitecentrum op het platteland van Engeland en we werden snel vrienden. We waren daar om een boeddhistische cursus te volgen, samen met zes andere vrouwen uit verschillende delen van de wereld. In de maanden die volgden, begreep ik hoe diep ze geloofde in de ideologieën van de Indiase sociale hervormer B.R. Ambedkar, vooral toen ze geconfronteerd werd met uitdagingen in haar leven. Elke keer kwam ze nog veerkrachtiger, zelfbewuster en zelfverzekerder uit de strijd.

In 2008 leerde ze voor het eerst over B.R. Ambedkar, de architect van de Indiase grondwet en een symbool [en] van de strijd tegen het kastenstelsel.

In datzelfde jaar stierf haar vader. Deze uitdagende periode bood haar de kans om haar leiderschap te laten gelden binnen de nu volledig vrouwelijke familie. Nu ze de vrijheid had om haar studie voort te zetten, deed ze een beroep op haar moeder om haar te vertrouwen in haar beslissing om af te zien van een huwelijk.

Op de begrafenis van haar vader greep ze haar eerste kans om zich uit te spreken tegen de onderdrukking waar vrouwen mee te maken hebben. Met vier zussen en geen broers stond de lokale traditie erop dat het crematieritueel door mannen werd uitgevoerd. De gemeenschap stelde voor dat een van haar zwagers deze verantwoordelijkheid op zich zou nemen.

At that moment, I stood up and firmly declared, ‘No, we are five sisters, and he is our father. We will take charge of the cremation.’

Op dat moment stond ik op en zei resoluut: “Nee, wij zijn vijf zussen en hij is onze vader. Wij zorgen voor de crematie.’

Kort na de crematie vroeg ze haar moeder of ze naar een vijfdaagse boeddhistische retraite in Bordharan [en] kon gaan. Het was niet gemakkelijk om toestemming te krijgen. “Ik overtuigde haar om me met vijf jongens te laten gaan,” bekent ze lachend.

I was 19 years old, and it was the first time I saw boys and girls together: around 600 people attending the retreat, discussing the Buddha's teachings.

Ik was 19 jaar oud en het was de eerste keer dat ik jongens en meisjes samen zag: ongeveer 600 mensen woonden de retraite bij en bespraken de leer van Boeddha.

Ze is nooit de verbazing vergeten die ze voelde bij het zien van zo'n vriendelijke omgeving, waar de jongeren, ongeacht hun geslacht, met elkaar omgingen, lachten, serieuze discussies voerden, elkaars mening respecteerden en zoveel wisten over de dharma (boeddhistische leer) en B.R. Ambedkar.

Hier ontmoette ze tijdens het kamp in 2008 Sanju, haar enige mannelijke vriend.

Op 33-jarige leeftijd sloeg ze 41 huwelijksaanzoeken af en besloot ze dat ze alleen zou trouwen met een gelijkgestemde man, met wie ze het systeem kon blijven uitdagen, tegen het patriarchaat kon blijven vechten en de democratische principes van vrijheid, gelijkheid, broederschap en rechtvaardigheid kon blijven onderzoeken. Geen van de huwelijkskandidaten voldeed tot nu toe aan haar verwachtingen.

Hindoeïsme en kastenonderdrukking

Minal en de auteur uitgedost voor Minal's verjaardag. Afbeelding met dank aan de auteur.

Minal nam zich voor om op een dag zo'n bijeenkomst toe te spreken en met passie de leer van de dharma te delen. Toen ze terugkwam van de retraite, verdiepte ze zich in revolutionaire literatuur en biografieën van personen die hadden gevochten voor gelijkheid in India. Ondanks de officiële afschaffing van het kastenstelsel in 1950, blijft de aanhoudende impact van 2000 jaar van ingesleten hiërarchieën in de Indiase mentaliteit bestaan.

Minal leidt me door het Hindu kastenstelsel [en, dat de bevolking van India indeelt in vier officiële categorieën die levensstijl, beroep, maatschappelijke plichten en geografische locatie dicteren: Brahmanen (priesters en leraren), Kshatriya's (strijders en heersers), Vaishya's (kooplieden, handelaren en boeren), en Shudra's (arbeiders). De categorie Shudra's omvat ook de Dalits (“de onderdrukten’) of de lagere klasse. In de latere geschiedenis werden deze verder onderverdeeld in 3.000 kasten en 25.000 sub kasten. Het kastenstelsel vond zijn oorsprong [en] in de Manusmriti, een soort Hindoe-bijbel, die minstens 1000 jaar voor de geboorte van Jezus werd gepubliceerd.

Dit onbuigzame systeem staat geen opwaartse mobiliteit toe, en in het zeldzame geval van een huwelijk tussen twee kasten (dat slachts 5 procent [en] van het totaal uitmaakt en door de maatschappij word afgekeurd), daalt de persoon uit de hogere kaste af naar de categorie van zijn of haar partner.

Gezien het geloof in reïncarnatie in het hindoeïsme, gaat het kastensysteem ervan uit dat de enige manier om in de hiërarchie op te klimmen wedergeboorte in een hogere kaste is.

Minal werd geboren in de lagere kaste die bekend staat als Dalits, vroeger “onaanraakbaren” genoemd. Sinds de nieuwe grondwet in 1950 worden ze officieel Geregistreerde Kastes [en] genoemd, en vormen ze ongeveer 25 procent van de Indiase bevolking van ruwweg 1,3 miljard mensen.

Ze vertelt me dat de lagere klassen vrijwel geen rechten hebben en als Dalits de meest onderdrukte categorie zijn, dan zijn Dalit-vrouwen, 80 miljoen in totaal, de meest vervolgde mensen [en] binnen de meest onderdrukte categorie en zijn ze voortdurend slachtoffer van seksueel misbruik [en].

Solitaire retraite en de angst voor seksueel misbruik

Minal leefde vroeger met een diepgewortelde angst om slachtoffer te worden van seksueel misbruik, maar ze besloot haar angst te trotseren toen ze de kans kreeg om in de meisjesslaapzaal van een hostel te wonen dat leegstond tijdens de eerste dagen van de COVID-19 pandemie. Haar beste vriend Sanju had haar aangeraden om deze twee maanden durende solitaire retraite te doen en verzekerde haar dat hij slechts een telefoontje van haar verwijderd zou zijn.

De eerste maand sliep geen van beiden uit angst: zij was te bang voor het geval er vreemden binnenkwamen, terwijl hij wachtte om opgeroepen te worden. De campus lag ver van een stad en geïsoleerd in een semi-jungle, met elektriciteit die vaak uitviel in het regenseizoen, de wind die de deuren en ramen deed rammelen en enorme slangen die het gebouw naar believen binnenkwamen.

De twee maanden die ze daar doorbracht, maakten haar ervan bewust dat ze niet alleen bang was voor de fysieke wreedheid van seksueel misbruik, maar ook voor de schaamte die erop zou volgen. In een maatschappij die de eer van een vrouw gelijkstelt aan haar kuisheid, dwingt verkrachting de vrouw tot vernedering en zelfverwijt.

Voordat ze het boeddhisme omarmde, aanbad ze, net als veel andere hindoes, Brahman (de hindoegod). Op 19-jarige leeftijd werd ze echter diepgaand beïnvloed door geschriften van onder andere B.R. Ambedkar [en], met hun alternatieve ideologie. Ze lieten haar even stilstaan en beseffen: “Wacht eens even, ik ben ook nog steeds een mens. Waarom een God vereren die mijn bestaan als vrouw niet erkent?”

In 2015 koos ze voor het boeddhisme.

I realised that as a Buddhist, I could be anything I wanted and define my own identity. Otherwise, I would remain a victim of the caste system and the patriarchy in society. Being a Buddhist woman practically freed me from enslavement. Buddha's last words are said to have been: ‘Be your own light!’

Ik realiseerde me dat ik als boeddhist alles kon zijn wat ik wilde en mijn eigen identiteit kon bepalen. Anders zou ik het slachtoffer blijven van het kastensysteem en het patriarchaat in de samenleving. Door een boeddhistische vrouw te zijn, werd ik praktisch bevrijd van slavernij. Boeddha's laatste woorden zouden zijn geweest: ‘Wees je eigen licht!’

Voordat haar vader overleed, had hij de enige beslissingsbevoegdheid, maar na zijn dood bleven er alleen vrouwen over in de familie. Ze legt uit dat volgens de Indiase traditie de families van potentiële echtgenoten elkaar bezoeken tijdens de huwelijksgesprekken, maar dat alleen de mannen deelnemen aan de uiteindelijke besluitvorming.

After adopting Ambedkarite Buddhism, I transcended this discrimination.

Nadat ik het Ambedkarite boeddhisme [en] had aangenomen, oversteeg ik deze discriminatie.

Minal in het landelijke VK, op loopafstand van het retraitecentrum. Afbeelding met dank aan Minal.

Sinds 2010 doet Minal vrijwilligerswerk voor het National Network of Buddhist Youth [en] (een organisatie die zich inzet voor jonge boeddhisten in India, meestal uit achtergestelde gemeenschappen), waar ze trainer en openbaar spreekster is geworden.

Ze overtuigde haar hele familie om het hindoeïsme af te zweren, een religie die de kaste onderdrukt die als inferieur wordt beschouwd: de Dalit-kaste.

The 22 vows made by B.R. Ambedkar in 1956, during the ritual of conversion to Buddhism, are very important to me, as is the moment I became a dharma mitra, continuing to strengthen my spiritual practice and develop as a Buddhist woman in India.

De 22 geloften [en] die B.R. Ambedkar aflegde in 1956, tijdens het ritueel van de bekering tot het boeddhisme, zijn erg belangrijk voor me, net als het moment waarop ik een dharma mitra werd, mijn spirituele beoefening bleef versterken en me bleef ontwikkelen als boeddhistische vrouw in India.

De gendernormen in de Indiase huwelijkscultuur uitdagen

Al generaties lang zijn de Indiase huwelijkstradities [en] een mengeling van gebruiken waarin genderrollen, hiërarchie en bezit de boventoon voeren. Ouderen kiezen bruidegommen voor bruiden en rituelen zoals de overdracht van de bruid door de ouders en de heersende bruidsschat versterken de onderwerping van vrouwen binnen deze gebruiken.

Recentelijk zijn er echter stemmen opgegaan die deze tradities en symbolen van de slavernij van de vrouw binnen het huwelijk aanvechten. Voor het huwelijk van haar zus lieten Minal en haar familie haar haar eigen man kiezen. Ze verwierpen de gewoonte om een bruidsschat te geven en andere traditionele rituelen die de onderwerping van vrouwen symboliseren.

I don't want to become a perfect woman; I want to become a strong woman. I don't believe feminism should strive for matriarchy, which doesn't translate to equality, but for the equal acceptance of everyone as human beings, regardless of gender.

Ik wil geen perfecte vrouw worden, ik wil een sterke vrouw worden. Ik geloof niet dat feminisme moet streven naar matriarchaat, wat zich niet vertaalt in gelijkheid, maar naar gelijke acceptatie van iedereen als mens, ongeacht geslacht.

Huwelijken tussen verschillende kasten

In de Indiase samenleving wordt het minachtend gevonden om arm geboren te worden en alleen dochters te hebben. De situatie werd nog erger toen mijn oudste zus, die een universitaire opleiding had genoten, zonder een woord te zeggen bij ons aan de deur verscheen met haar man uit een hogere kaste toen ik drie jaar oud was. Deze beslissing had gevolgen voor al mijn vier zussen. De tweede volgde haar voorbeeld en trouwde buiten onze kaste toen ik 18 werd. After that, talking to boys or pursuing education outside became strictly forbidden.

In de Indiase samenleving wordt het minachtend gevonden om arm geboren te worden en alleen dochters te hebben. De situatie werd nog erger toen mijn oudste zus, die een universitaire opleiding had genoten, zonder een woord te zeggen bij ons aan de deur verscheen met haar man uit een hogere kaste toen ik drie jaar oud was. Deze beslissing had gevolgen voor al mijn vier zussen. De tweede volgde haar voorbeeld en trouwde buiten onze kaste toen ik 18 werd. Daarna werd het strikt verboden om met jongens te praten of buiten onderwijs te volgen.

Minal vindt niet dat het huwelijk een leeftijdsgrens moet hebben. In het Indiase systeem is het primaire doel van het huwelijk om zich voort te planten en de familielijn veilig te stellen, een denkwijze die volgens haar geworteld is in het patriarchaat. Geïnspireerd door Savitribai Phule [en], de eerste vrouwelijke Indiase leraar en een vrouw die revolutionair denken in de sociale beweging bracht, zoekt Minal een levenspartner die zal vechten tegen de patriarchale denkwijze.

Minal keerde terug naar huis in augustus 2023 en het was niet gemakkelijk voor haar om zich weer aan te passen aan de restrictieve, sterk patriarchale en zelfs gevaarlijke samenleving voor ongetrouwde vrouwen zoals zij. De laatste keer dat we elkaar spraken, bereidde ze zich voor op een sollicitatiegesprek voor een functie als projectmanager bij een NGO die zich inzet voor gemarginaliseerde gemeenschappen en achtergestelde groepen in India.