Het documenteren van Indiase tribale tatoeages voordat ze voor altijd verdwijnen
Vrouwen van de Baiga-stam in Madhya Pradesh staan bekend om de unieke tatoeages die ze over hun hele lichaam laten zetten. Beeld van Wikimedia Commons door Sandy and Vyjay. CC BY-SA 4.0
Tatoeages zijn een integraal onderdeel van inheemse en tribale gemeenschappen [en – alle links] over de hele wereld, inclusief Zuid-Azië. Of het nu gaat om een verfraaiingstechniek of om te ontsnappen aan de ‘boze ogen’ van mannen van andere stammen, inheemse en tribale vrouwen hebben altijd hun lichaam versierd met tatoeagemotieven die zijn beïnvloed door de natuur, hun geschiedenis en hun spirituele overtuigingen.
Terwijl de populariteit van moderne tatoeages onder de jonge generatie toeneemt, neemt de traditionele tatoeagecultuur af onder de meeste inheemse en tribale volkeren. Dit wordt verder bedreigd door syncretisme en acculturatie, omdat ze in contact komen met mensen van andere stammen en plaatsen. Tatoeëerders zoals Amit Arjel hebben echter een missie om Indiase tribale tatoeages op te sporen en te documenteren, voordat ze voor altijd verdwijnen.
De in Delhi gevestigde tatoeage-artiest Arjel, oorspronkelijk uit Nepal, heeft zich toegelegd op het onderzoeken en verzamelen van de tatoeagemotieven van Indiase stammen. Hij wil niet alleen de vervaagde tatoeages van tribale vrouwen documenteren en opnieuw tekenen, maar ook een boek publiceren over tribale tatoeages uit India.
Amit Arjel aan het tatoeëren voor een klant. Foto via Amit Arjel. Gebruikt met toestemming.
Sanjib Chaudhary van Global Voices ontmoette Arjel tijdens zijn recente bezoek aan Nepal. Het interview is aangepast op lengte en duidelijkheid:
Global Voices (GV): Kun je ons iets over jezelf vertellen? Hoe ben je met tatoeëren begonnen?
Amit Arjel (AA): Eigenlijk begon ik mijn carrière als schilder. Ik leerde schilderen onder een aantal grote namen in India. Toen mijn vader eind 2014 overleed, veranderden de dingen drastisch voor mij. Ik keerde terug naar mijn ouderlijk huis in Nepal om de doodsrituelen uit te voeren. Ik dacht aan mijn moeder en besloot iets te ondernemen dat mij de flexibiliteit zou geven om haar af en toe te bezoeken en tijd met haar door te kunnen brengen.
Bovendien wilde ik iets aan mijn vader opdragen. Dus ontwierp ik een tatoeage ter nagedachtenis aan hem en kwam naar Delhi om op zoek te gaan naar een tattoostudio. Ik kwam daar Inkinn Tattoo Studio tegen, één van de meest populaire tattoostudio's in Delhi onder tatoeageliefhebbers. Terwijl ik werd getatoeëerd, stelde de kunstenaar voor dat ik bij de studio kwam werken.
Terwijl ik nadacht over de opties en erachter kwam dat ik meer vrijheid en flexibiliteit zou hebben, besloot ik om bij de studio te gaan werken. De kunstenaar van wie ik het vak heb geleerd was Max.
GV: Hoe kwam je op het idee om voor traditionele tatoeages te gaan en ze nieuw leven in te blazen?
AA: Ik had al twee jaar getatoeëerd en het waren allemaal commerciële tatoeages. Iets in mij zei echter dat dit niet was wat ik wilde doen. Ik had nog nooit een kunstenaar gekopieerd en probeerde altijd iets origineels te doen.
Ik wilde zien welke Indiase tradities we hebben. Zo begon mijn zoektocht om Indiase tribale tatoeages te onderzoeken. Toen ik op het internet zocht, vond ik de Baiga-stam met een rijke tatoeagetraditie. Gelukkig kwam ik via één van mijn cliënten in contact met Shantibai van deze stam. Ik bezocht haar om hun tatoeagetraditie te leren kennen.
Daarna ging ik naar Surguja in het noorden van Chhattisgarh en ontmoette vervolgens de Bheel-bevolking, één van de etnische groepen uit West-India. Hierna ging ik naar Madhya Pradesh en bezocht alle Centraal-Indiase stammen. Daarna ging ik naar de Garo-bevolking, een etnische stam in Noordoost-India.
View this post on Instagram
GV: Wat zijn de verschillen tussen tribale en moderne tatoeages?
AA: Tribale tatoeagemotieven zijn compleet anders dan moderne tatoeages. Stammen maken hun motieven gebaseerd op hun geloofssystemen. Ze vertellen de volgende generatie dat ze zich aan deze motieven moeten houden en erin moeten geloven. Ze krijgen al eeuwenlang dezelfde tatoeages en volgen nog steeds dezelfde cultuur en traditie, dezelfde patronen en motieven.
In het geval van moderne tatoeages zijn de ontwerpen echter gebaseerd op de verbeeldingskracht en veranderen ze van tijd tot tijd en van persoon tot persoon.
GV: Je hebt veel Indiase stammen onderzocht. Kun je ons iets vertellen over enkele van hun unieke patronen?
AA: De stammen uit Surguja inkten zichzelf met unieke tatoeagemotieven, Surguja godna genaamd. Ze hebben een motief, de zogenaamde ‘othi’, dat de baarmoeder en vrouwelijke energie vertegenwoordigt.
Een ander motief waar ik erg door gefascineerd ben is de ‘sathi godna’ of vriendschapstatoeage. Als iemand een vriend heeft waarbij hij/zij een tatoeage wil laten zetten, moet hij/zij een opdracht voor de tatoeage voor die vriend geven en ervoor betalen.
GV: Hoe selecteren ze de motieven? Hoe verhouden deze zich tot hun leven?
Amit bezoekt tribale tatoeagekunstenaars en leert van hen. Foto via Amit Arjel. Gebruikt met toestemming.
AA: Laten we het geval van de Baiga-stam nemen. Voordat een meisje in de puberteit komt, moet ze, meestal op de leeftijd van 8 of 10 jaar, een tatoeage op het voorhoofd laten zetten. De verschillende tatoeagesymbolen die ze gebruiken, vertegenwoordigen de vrouwelijkheid en herinneren het meisje eraan dat ze het vrouw-zijn nadert. Ze is klaar om te trouwen en zal voor haar huishouden en haar gezin moeten gaan zorgen.
Daarna, als ze 15 tot 18 jaar oud is, mag ze een tatoeage op haar rug laten zetten, zodat ze een man aan kan trekken. De damesjurk van de Baiga is altijd zó ontworpen dat de tatoeage op de rug goed tot zijn recht komt.
Vervolgens laat ze binnen een jaar één voor één tatoeages op beide handen zetten. De handtatoeages herinneren haar eraan dat ze actief kan zijn in de gemeenschap en kan deelnemen aan hun rituelen en activiteiten.
Als het meisje gaat trouwen kan ze ook tatoeages op haar benen laten zetten. Het betekent dat ze op elk gebied actief is. En als ze eenmaal een baby heeft, kan ze een borsttatoeage laten zetten. De borsttatoeage vertegenwoordigt het moederschap. Vrouwen kunnen geen borsttatoeage krijgen als ze geen kind kunnen baren. In dat geval kunnen ze een kind adopteren en een borsttatoeage laten zetten. Het is een volledige cirkel: van kind tot vrouw.
GV: Kun je ons iets vertellen over het unieke karakter van de tatoeagecultuur bij andere stammen?
AA: De Bheel-vrouwen krijgen gezichtstatoeages om zichzelf tegen ‘boze ogen’ te beschermen en er aantrekkelijker uit te zien.
De meerderheid van de Tharu-vrouwen uit Sauraha in Nepal heeft tatoeagemotieven van een ‘majur’ of pauw. Omdat de pauw destijds het enige symbool van schoonheid in hun stam was, wilden ze ook zo mooi zijn als een pauw.
GV: Wat zijn je toekomstplannen?
AA: Mijn plan is om alle Indiase stammotieven te verzamelen. Omdat de motieven op de lichamen van mensen niet duidelijk zichtbaar zijn, wil ik ze opnieuw tekenen en een boek schrijven, zodat mensen de Indiase tribale tatoeages in hun puurste vorm kunnen zien. Ik wil ook dat de tribale tatoeage-artiesten wereldwijd erkend worden.
Kennis moet worden verspreid om te worden beschermd, niet alleen verzameld en opgeslagen. Ik wil mensen laten zien dat we een rijke cultuur hebben en dat we alles in geschreven vorm hebben.
