Ara Malikian, de kosmopoliet met een viool

Ara Malikian during his concert in Sofia, Bulgaria. Photo by BG Sound Stage, used with permission.

Ara Malikian tijdens een concert. Foto: BG Sound Stage, gebruikt met toestemming.

Hij wordt een virtuoos violist genoemd. Ara Malikian, een Armeniër die opgroeide in Libanon, studeerde muziek in Duitsland en Engeland en woont op dit moment in Spanje. Hij is onlangs concertmeester geworden in het Royal Symphonic Orchestra van Madrid. Malikian heeft over de hele wereld gereisd en trad in concertzalen op als solist en als lid van symfonieorkesten.

Eind februari gaf Malikian een concert in Sofia, de hoofdstad van Bulgarije. Een maand later gaf hij een nog een concert in Ankara, Turkije. Dit tweede concert had een speciale betekenis en stond in het teken van Malikian's standpunt ten opzichte van de Armeense genocide. Al eerder, in september 2015, had hij de genocide herdacht met optredens in Zaragoza en Madrid.

Malikian speelde ook voor de vluchtelingen in Libanon. In zijn leven en op het podium is hij voor zijn fans een symbool geworden van culturele eenheid. Hij mixt muzikale en culturele tradities uit Midden-Europa, Argentinië, Spanje met Arabische en Joodse culturen.

Malikian's vader, een Armeense amateur violist, introduceerde hem op jonge leeftijd in de wereld van de muziek en onderwees hem over de Libanese muziektradities. Malikan's meest recente album The Incredible Story of a Violin is geïnspireerd op zijn kindertijd. Op twaalfjarige leeftijd gaf hij zijn eerste concert. Op vijftienjarige leeftijd beleefde hij zijn grote doorbraak, toen hij een beurs won voor de muziekschool van Hannover. Hij vervolgde zijn opleiding in Londen.

Nevena Borisova van Global Voices sprak onlangs met Malikian over zijn leven en zijn muziek.

Nevena Borisova (NB): Je hebt werkelijk een rijke biografie. Waar zal ik beginnen … Je bent een kosmopoliet in je ziel en nationaliteit. Waar voel je je het meest thuis?

Ara Malikian (AM): Om eerlijk te zijn, nergens. Vandaag voel ik me thuis in Bulgarije, omdat ik door de Bulgaren met zoveel liefde ben verwelkomd. En ik voel me hier heel vertrouwd. Ik heb in mijn leven zoveel gereisd dat ik moest leren om me bij iedereen en overal thuis te voelen. Maar de mensen op een plek zijn voor mij het belangrijkst. Als ik mensen ontmoet die dicht bij me staan, voel ik me thuis.

NB: Wat is het verschil tussen je twee laatste albums?

AM: Allereerst, staan op mijn laatste album eigen composities. Ik heb nog niet eerder voor mijn albums gecomponeerd. Voor dit laatste album heb ik hard gewerkt aan de composities en ik ben heel blij dat het gelukt is. Bovendien, had ik bij dit album veel gastspelers. We hebben veel live concerten gedaan. Dit laatste album is heel speciaal – het is helemaal nieuw voor me.

NB: Je hebt veel soorten muziek gespeeld: klassiek, Argentijnse tangomuziek, oosterse muziek, Spaanse muziek … Wat zijn je belangrijkste inspiratiebronnen? Welke muzieksoorten hebben jou op je laatste album het meest beïnvloed?

AM: Ik heb geen controle over waar mijn inspiratie vandaan komt. Ik heb het geluk gehad om met muzikanten uit allerlei landen, en heel veel muziekstijlen, te spelen. Ze hebben me allemaal geïnspireerd. Ik heb van allemaal veel geleerd. Als ik muziek maak, komt het vanuit het onderbewuste, wat uiteindelijk het meest waardevolle is. Op dit album, is iedere song compleet anders dan de vorige of volgende. Ze zijn zeer verschillend van stijl. Dit is hoe ik muziek zie en maak. Dit is mijn muzikale concept. Ik zou me vervelen als ik steeds op dezelfde manier zou doorgaan.

NB: Je bent met veel culturen in aanraking geweest. Je bent het levende bewijs dat er heel veel contact mogelijk is tussen culturen. Hoe verklaar jij alle conflicten in de wereld waar we vandaag de dag mee te maken hebben?

AM: Veel mensen zijn wanhopig omdat ze met al deze conflicten moeten leven. Vluchtelingen, oorlogen, terrorisme … Het is de negatieve kant van de wereld. Ik denk dat kunst, muziek en cultuur de enige manieren zijn om deze conflicten te doorstaan. De wereld kan veranderen door interactie met andere culturen, op basis van wederzijds respect voor andere meningen en denkwijzen. Kunst is de beste manier om dat te begrijpen – hoewel we verschillend zijn – hebben we ook allemaal iets gemeen. Daarom denk ik dat, vroeg of laat, cultuur en kunst de mensheid zal redden … Daar ben ik van overtuigd.

NB: In 1899 droeg de Bulgaarse dichter Peyo Yavorov het gedicht ‘Armeniërs’ op aan het lot van het Armeense volk. Zonet zei je dat je gelooft dat kunst de wereld kan veranderen. Geloof je dat moderne kunstenaars genoeg betrokken zijn met het vooruitzicht van een betere wereld, met de huidige problemen?

AM: Er zijn heel veel kunstenaars die betrokken zijn en een poging doen om de wereld te verbeteren, maar natuurlijk zijn er anderen die zelfzuchtiger zijn en meer geïnteresseerd in economische en politieke termen … En daardoor natuurlijk niet zoveel humanitaire belangen hebben. Er is dus altijd een conflict tussen deze twee denkwijzen. Toch ben ik van mening dat de wereld een betere plek is geworden, ook al denken we dat het een slechtere plek is. Vroeg of laat zullen mensen zich realiseren dat de enige manier om te overleven is om respect te tonen voor elkaar, onze verschillen, leefwijzen, opvattingen, ons lot.

NB: Je hebt in het Midden-Oosten, in Beiroet, gewoond. In een van je interviews, zei je dat oosterse muziek heel rustig is en heel zacht en vredig kan zijn. Waarom is er in die regio dan geen vrede?

AM: Oosterse muziek kan heel rustig zijn, maar ook heel erg ritmisch. Deze muziek kent beide stijlen. Om je de waarheid zeggen. Ik weet niet waarom er zoveel oorlogen zijn … Misschien vanwege vurig bloed. Ik weet het niet (lacht) … Ik heb jarenlang in Libanon gewoond en heb heel veel Arabische en Joodse vrienden. Normaal gesproken leven ze heel goed samen, maar als er economische en politieke belangen gaan spelen, verandert het. Ik denk dat als mensen gewoon samenleefden ze geen problemen zouden hebben. Maar zolang deze belangen en leiders invloed uitoefenen, creëren ze haat en woede en wordt het oorlog. Ik geloof niet dat gewone mensen oorlog willen. Ik herinner me dat toen ik in Libanon woonde, we geen oorlog wilden. Zelfs al leefden we in oorlogstijd, we wilden we geen …

NB: Een paar jaar geleden gaf je een concert voor de vluchtelingen in Libanon Hoe is Libanon veranderd sinds de tijd dat je je kunt herinneren?

AM: In Libanon zijn de dingen veranderd. Toen ik Libanon verliet, was het land ondergedompeld in een absolute oorlog. Nu is er een soort van vrede. Mensen respecteren elkaar en elkaars verschillen. Natuurlijk, er zijn nu andere, nieuwe problemen die te maken hebben met de situatie van de vluchtelingen. We moeten zien hoe we de levens van vluchtelingen kunnen verbeteren, zodat ze een toekomst kunnen hebben. Mensen die hun familie, huis en werk hebben verloren – kunnen niet terug naar hun landen … Natuurlijk, vrede in hun land is de beste manier om het probleem op te lossen, zodat ze kunnen terugkeren en hun leven daar weer opbouwen … Maar voordat ze terugkeren, moeten wij ze helpen.

Ara Malikian during his concert in Sofia, Bulgaria. Photo by BG Sound Stage, used with permission.

Malikian tijdens zijn concert. Foto: BG Sound Stage, gebruikt met toestemming.

NB: Je hebt een concert gegeven om Armeniërs te steunen en om wat het Armeense volk een historisch onrecht noemen te verdedigen. Wat zijn de grootste uitdagingen voor de Armeniërs van vandaag?

AM: Ik heb Armeense wortels. Ik spreek Armeens en ik speel Armeense muziek. Ik ken mijn cultuur … Wij, Armeniërs, proberen de wereld ervan te overtuigen om de genocide, die is vergeten, te erkennen. Wij proberen officiële erkenning te krijgen – om de historische feiten te corrigeren. Dat is wat wij proberen te doen. En wat we niet zouden moeten doen, is haat creëren tegen de Turken. Ik denk dat de Turken van nu niet onze vijanden zijn. Natuurlijk, moeten ze de genocide erkennen – alle misdaden die zijn begaan. Maar om onze relaties gezond te houden, moeten wij ze niet als onze vijanden zien en moeten we hen respecteren. We moeten de dialoog aangaan en het probleem proberen op te lossen.

NB: Jouw talent bloeide op toen je nog maar een kind was, met de oorlog in Libanon op de achtergrond. Hoe zou je jouw kindertijd omschrijven?

AM: Hoewel ik als kind in tijden van oorlog leefde, bewaar ik er goede herinneringen aan. Ik had vrienden. Ik genoot van mijn familie, mijn moeder, en mijn vader. Alleen was mijn kindertijd helaas heel erg kort, omdat ik naar Duitsland ging (voor een muziekopleiding). Maar dat was mijn lot: om een korte kindertijd te hebben, maar om er van te genieten.

Start een discussie

Auteurs graag inloggen »

Regels

  • Alle reacties worden beoordeeld door een moderator. Verzend je reactie maar één keer, anders kan deze als spam worden gemarkeerd.
  • Wees respectvol tegen elkaar. Reacties met hatelijke opmerkingen, obsceniteiten en persoonlijke aanvallen worden niet goedgekeurd.