Mijn Canadese paspoortprivilege weegt zwaar in de zich ontwikkelende vluchtelingencrisis

Een demonstratie uit solidariteit met het lot van vluchtelingen in Amsterdam op 5 september 2015. Afbeelding van auteur.
Ik ben een Iraanse Canadees. Ik woon momenteel in Nederland. Ik zit in mijn flat in Amsterdam te staren naar mijn Canadese paspoort. Er staan veel stempels in, want dit paspoort wordt zonder al te veel problemen in het grootste deel van de wereld geaccepteerd. Mijn Nederlandse verblijfsvergunning ligt naast mijn paspoort. Waarom heb juist ik die documenten verdiend die me de vrijheid geven om te zwerven en te wonen waar ik wil?
Het antwoord op die vraag begint bij de aanvraag die mijn vader in 1985 deed om inwoner van Canada te wonen. Hij woonde toen nog in Iran. Hij had geen directe familie in Canada. Hij was niet echt arm en zat ook niet in politieke moeilijkheden. Het papierwerk werd behoorlijk soepel geregeld. In 1988 was mijn vader verzekerd van een verblijfsvergunning voor hemzelf, mijn moeder en mijn zus. Ze verhuisden begin 1989, een paar maanden voor mijn geboorte. De officiële papieren werden snel geregeld en tegen de tijd dat ik drie werd, werden mijn gezinsleden genaturaliseerd tot Canadese staatsburgers. Ik was Canadees van geboorte.
Tima Kurdi, de tante van Alan Kurdi, wiens levenloze lichaam aanspoelde op een strand in Turkije, vroeg in 2015 Canada om toestemming om asiel aan te vragen voor het gezin van haar oudere broer. Ze vulde alle vereiste papieren in. Ze verzamelde zelfs een heel team van mensen die zich er bij de Canadese overheid toe verbonden het gezin Kurdy te ondersteunen na hun verhuizing.
Tima had niet genoeg geld om meer dan één broer tegelijk te sponsoren [en]. Ze schreef daarom een brief naar Chris Alexander, minister van Immigratie, waarin ze vroeg om hulp voor Alans gezin. Fin Donnelly, parlementslid voor de oppositie, legde op een lokale radiozender in Vancouver uit dat hij de brief van Tima, die in zijn kiesdistrict woont, persoonlijk had afgeleverd bij Chris Alexander, maar dat hij geen antwoord had gekregen.
Lees ook: Alan Kurdi's Death Forces Canada to Confront Its Commitment to Helping Syrian Refugees
Ik vraag me steeds af welke bureaucraat, doordat hij in de jaren 80 de aanvraag van mijn vader op de goede stapel legde, verantwoordelijk is voor het comfortabele, bevoorrechte, mobiele leven dat ik nu leid. Ik heb nu onbelemmerde toegang tot de meeste landen in de wereld. Ik liet zelfs een comfortabel en veilig leven in Canada achter me om aan een ander comfortabel, veilig leven in Nederland te beginnen.
Ik noem dit graag het “paspoortprivilege” dat ik heb gekregen door een combinatie van factoren die geheel buiten mijn invloed lagen en die geen verdienste van mij of mijn familie zijn. Mijn paspoortprivilege is het product van het open immigratiebeleid dat een initiatief was van Lester B. Pearson en dat later werd uitgevoerd door Pierre Elliot Trudeau – twee Canadese premiers die Canada een leidende humanitaire positie gaven. Dat beleid, die leiders en de bureaucraat die toevallig de papieren van mijn vader acceptabel vond binnen dat beleid, hebben de route van mijn leven vorm gegeven.
Maar voor de familie Kurdi ging het zo. Een asielaanvraag werd bezorgd bij een minister van Burgerschap en Immigratie, en kwam uiteindelijk terecht bij een bureaucraat die de aanvraag beoordeelde in het licht van het huidige beleid en het beslissende Nee uitsprak. Onder het huidige immigratiebeleid is de “openheid” die in de jaren 80 begon beteugeld. Nu worden strenge schalen gehanteerd die afhankelijk zijn van vaardigheden en van de waarschijnlijkheid dat immigranten in Canada blijven nadat ze dat bevoorrechte paspoort hebben gekregen. Die bureaucraten die het papierwerk behandelen, hebben ook meer bevoegdheden om aanvragen goed te keuren of af te wijzen, afhankelijk van of ze denken dat de aanvrager het land zal verlaten als hij zijn golden ticket eenmaal heeft (formeel heet dat de Strengthening Canadian Citizenship Act (de wet op het versterken van het Canadese burgerschap), of Bill C-24).
Na de tragedie van het gezin Kurdi verklaarde de Canadese premier dat Canada voorop loopt als veilige haven voor immigranten en vluchtelingen en per hoofd van de bevolking meer vluchtelingen toelaat dan alle andere landen in de wereld. Dat was een regelrechte leugen: volgens de Verenigde Naties [en] staat Canada niet eens in de top 10 van landen die vluchtelingen opnemen.
Het feit dat de bureaucraat die de aanvraag van Kurdi moest beoordelen, die afwees, is een symbool van de tragedie die zich voor onze ogen ontwikkelt. Het is een crisis die afhankelijk is van stukken papier die worden verwerkt door bureaucraten die beleid uitvoeren dat grotendeels is opgesteld door mannen die het gewicht van dat bevoorrechte paspoort nog nooit hebben begrepen.
Zoals zovelen van ons voel ik me machteloos. We hebben het goed en zijn zeker van onze plaats in de wereld en onze mogelijkheden om over de wereld te reizen. Niet omdat we dat meer verdienen dan een ander, maar puur door omstandigheden als beleid, timing en zelfs onze sociaaleconomische status.
Er zijn allerlei organisaties die we kunnen steunen en veel mensen die in deze situatie een verschil maken. Ik moedig iedereen aan om deze goede doelen op te zoeken en te steunen. Maar ik wil ook dat we vragen stellen bij het systeem als geheel, het begrip van verplaatsing, en de vrijheden en voorrechten die daarmee gepaard gaan. Is dit echt de manier waarop de wereld in elkaar moet zitten?
Dit artikel maakt deel uit van The Bridge, een verzameling artikelen, opiniestukken, commentaren en onderzoeksjournalistiek vanuit het unieke perspectief van de GV-gemeenschap. De meningen in deze artikelen zijn niet per definitie dezelfde als de meningen van de gemeenschap als geheel. · Alle artikelen
Categorieën

Start een discussie
Dit artikel maakt deel uit van The Bridge, een verzameling artikelen, opiniestukken, commentaren en onderzoeksjournalistiek vanuit het unieke perspectief van de GV-gemeenschap. De meningen in deze artikelen zijn niet per definitie dezelfde als de meningen van de gemeenschap als geheel. · Alle artikelen
Categorieën
Topartikelen uit de hele wereld
Vertalen voor Global Voices
Archief per maand
- maart 2021 3 artikelen
- februari 2021 14 artikelen
- januari 2021 18 artikelen
- december 2020 12 artikelen
- november 2020 13 artikelen
- oktober 2020 19 artikelen
- september 2020 16 artikelen
- augustus 2020 15 artikelen
- juli 2020 9 artikelen
- juni 2020 17 artikelen
- mei 2020 18 artikelen
- april 2020 20 artikelen
- maart 2020 9 artikelen
- februari 2020 5 artikelen
- januari 2020 7 artikelen
- december 2019 8 artikelen
- november 2019 5 artikelen
- oktober 2019 2 artikelen
- september 2019 9 artikelen
- augustus 2019 8 artikelen
- juli 2019 2 artikelen
- juni 2019 4 artikelen
- mei 2019 2 artikelen
- april 2019 5 artikelen
- maart 2019 9 artikelen
- februari 2019 2 artikelen
- januari 2019 6 artikelen
- december 2018 3 artikelen
- november 2018 6 artikelen
- oktober 2018 8 artikelen
- september 2018 4 artikelen
- augustus 2018 3 artikelen
- juli 2018 4 artikelen
- juni 2018 1 artikel
- mei 2018 1 artikel
- april 2018 2 artikelen
- maart 2018 4 artikelen
- februari 2018 9 artikelen
- januari 2018 10 artikelen
- december 2017 4 artikelen
- november 2017 4 artikelen
- oktober 2017 2 artikelen
- september 2017 8 artikelen
- augustus 2017 7 artikelen
- juli 2017 9 artikelen
- juni 2017 8 artikelen
- mei 2017 10 artikelen
- april 2017 3 artikelen
- maart 2017 9 artikelen
- februari 2017 13 artikelen
- januari 2017 12 artikelen
- december 2016 5 artikelen
- november 2016 17 artikelen
- oktober 2016 9 artikelen
- september 2016 10 artikelen
- augustus 2016 11 artikelen
- juli 2016 8 artikelen
- juni 2016 10 artikelen
- mei 2016 7 artikelen
- april 2016 10 artikelen
- maart 2016 4 artikelen
- februari 2016 9 artikelen
- januari 2016 5 artikelen
- december 2015 4 artikelen
- november 2015 6 artikelen
- oktober 2015 12 artikelen
- september 2015 12 artikelen
- augustus 2015 9 artikelen
- juli 2015 9 artikelen
- juni 2015 13 artikelen
- mei 2015 14 artikelen
- april 2015 14 artikelen
- maart 2015 22 artikelen
- februari 2015 11 artikelen
- januari 2015 19 artikelen
- december 2014 9 artikelen
- november 2014 10 artikelen
- oktober 2014 8 artikelen
- september 2014 12 artikelen
- augustus 2014 2 artikelen
- juli 2014 2 artikelen
- juni 2014 5 artikelen
- mei 2014 5 artikelen
- april 2014 4 artikelen
- maart 2014 8 artikelen
- februari 2014 8 artikelen
- januari 2014 12 artikelen
- december 2013 12 artikelen
- november 2013 24 artikelen
- oktober 2013 46 artikelen
- september 2013 18 artikelen
- augustus 2013 9 artikelen
- juli 2013 8 artikelen
- juni 2013 9 artikelen
- mei 2013 8 artikelen
- april 2013 13 artikelen
- maart 2013 9 artikelen
- februari 2013 12 artikelen
- januari 2013 17 artikelen
- december 2012 7 artikelen
- november 2012 16 artikelen
- oktober 2012 14 artikelen
- september 2012 3 artikelen
- augustus 2012 13 artikelen
- juli 2012 11 artikelen
- juni 2012 11 artikelen
- mei 2012 15 artikelen
- april 2012 18 artikelen
- maart 2012 15 artikelen
- februari 2012 18 artikelen
- januari 2012 17 artikelen
- december 2011 16 artikelen
- november 2011 15 artikelen
- oktober 2011 15 artikelen
- september 2011 19 artikelen
- augustus 2011 17 artikelen
- juli 2011 15 artikelen
- juni 2011 15 artikelen
- mei 2011 15 artikelen
- april 2011 16 artikelen
- maart 2011 26 artikelen
- februari 2011 36 artikelen
- januari 2011 37 artikelen
- december 2010 19 artikelen
- november 2010 22 artikelen
- oktober 2010 18 artikelen
- september 2010 18 artikelen
- augustus 2010 15 artikelen
- juli 2010 16 artikelen
- juni 2010 24 artikelen
- mei 2010 23 artikelen
- april 2010 24 artikelen
- maart 2010 20 artikelen
- februari 2010 16 artikelen
- januari 2010 22 artikelen
- december 2009 18 artikelen
- november 2009 18 artikelen
- oktober 2009 15 artikelen
- september 2009 19 artikelen
- augustus 2009 16 artikelen
- juli 2009 23 artikelen
- juni 2009 27 artikelen
- mei 2009 22 artikelen
- april 2009 20 artikelen
- maart 2009 23 artikelen
- februari 2009 15 artikelen
- januari 2009 9 artikelen