Het leven in een kolonie voor leprapatiënten in Myanmar

Het opvangcentrum voor melaatsen St. Joseph Cotto Legnos in het zuiden van de staat Shan. Foto genomen door Pyay Kyaw/The Irrawaddy

Dit artikel geschreven door Pyay Kyaw voor The Irrawaddy, een onafhankelijke nieuwswebsite in Myanmar, wordt opnieuw gepubliceerd door Global Voices als onderdeel van een overeenkomst om de inhoud te delen.

Elf kilometer buiten Loilen in het zuiden van de staat Shan werd de St. Joseph Cotto Legnos Leprosy Colony—plaatselijk bekend als het opvangcentrum voor melaatsen van Hohkai—meer dan 70 jaar geleden opgericht door een Italiaanse priester en is nu een thuis voor 90 mensen met melaatsheid uit alle hoeken van Myanmar.

De patiënten—van 13 jaar tot meer dan 80 jaar—hebben vaak misvormde ledematen door de ziekte en worden door priesters verzorgd.

De bewoners in het opvangcentrum doen aan landbouw en veeteelt, maar hun producten worden op de lokale markten gemeden wegens het stigma rond de ziekte.

De meeste patiënten zijn niet meer van plan naar hun familie terug te gaan, maar vertrouwen hun lot aan God toe.

Maya, een van deze patiënten zei dat ze tot het einde van haar leven in het opvangcentrum zal blijven. Ze herinnert zich dat ze wegens de ziekte gedwongen werd op het kerkhof van de stad te wonen en dat ze ‘s nachts heimelijk haar familie bezocht.

Het opvangcentrum krijgt geen overheidssubsidies, ondanks de hulp die ze bieden aan zieken en is volledig afhankelijk van giften uit andere landen.

Voor leprapatiënten die niet in het opvangcentrum wensen te wonen, hebben de priesters een kolonie van vijf dorpen opgericht waarin tot 300 mensen kunnen verblijven.

In 2003 maakte de overheid bekend dat er een daling van melaatsheid bereikt was door de incidentie van de ziekte terug te brengen tot minder dan 1 op 10.000 mensen.

Hoewel het aantal nieuwe gevallen in Myanmar gedurende de laatste 10 jaar gedaald is, waren er volgens het algemeen ziekenhuis in Rangoon 2.877 gevallen in 2014 en 2.571 in 2015.

Hieronder vindt u enkele foto's uit het dagelijks leven van de bewoners van het opvangcentrum:

Elke ochtend om 6 uur bidden de patiënten —velen onder hen zijn heel zwak—in de kapel van het centrum. Foto en bijschrift van Pyay Kyaw / The Irrawaddy

De sterkere patiënten koken voor hun zwakkere lotgenoten. Foto en bijschrift van Pyay Kyaw / The Irrawaddy

De bewoners van het opvangcentrum doen aan landbouw en veeteelt, maar hun producten worden op de lokale markten gemeden wegens het stigma rond de ziekte. Foto en bijschrift van Pyay Kyaw / The Irrawaddy

Het land bewerken in het opvangcentrum. Foto van Pyay Kyaw / The Irrawaddy

De patiënten die op de boerderijen en in het bos kunnen werken, keren ‘s avonds naar het centrum terug om te slapen. Foto en bijschrift van Pyay Kyaw / The Irrawaddy

Een bad nemen in het opvangcentrum. Foto van Pyay Kyaw / The Irrawaddy

Avondroutine in het opvangcentrum. Foto van Pyay Kyaw / The Irrawaddy

Start een discussie

Auteurs graag inloggen »

Regels

  • Alle reacties worden beoordeeld door een moderator. Verzend je reactie maar één keer, anders kan deze als spam worden gemarkeerd.
  • Wees respectvol tegen elkaar. Reacties met hatelijke opmerkingen, obsceniteiten en persoonlijke aanvallen worden niet goedgekeurd.