Dode grienden in Hvalba, Faeröer-eilanden (2011). Foto: Wikimedia/ Erik Christensen. CC BY-SA 3.0

De walvisvangst is in landen zoals Japan, Noorwegen, IJsland en Denemarken een legale en normale praktijk [en]. Elk jaar wordt het arctisch gebied in de zomermaanden een van de locaties waar deze praktijk plaatsvindt.

De Faeröer-eilanden, een autonoom gebied van (het koninkrijk) Denemarken, bevinden zich tussen Noorwegen en IJsland. Denemarken behoort tot de meest vooruitstrevende landen wat een duurzaam milieu- en sociaal beleid betreft. In deze autonome regio wordt het doden van walvissen (en kleinere zeezoogdieren) doelbewust georganiseerd om de traditie van de eerste eilandbewoners voort te zetten, die in de tweede helft van de 16de eeuw de eilanden bevolkten. Bij dit ritueel, ook Grind [pt] of Grindadráp genoemd, worden elk jaar in de zomer, ter vermaak van een gemeente, honderden walvissen (vooral grienden en enkele dolfijnensoorten) gedood. De gemeente is verantwoordelijk voor de organisatie van dit eendaagse spektakel. Het ritueel begint met een halfcirkelvormige omsingeling van een groot aantal walvissen door tientallen bootjes, die de dieren in een baai of een  fjord leiden, waar reeds mensen wachten om het gebruik voort te zetten.

Traditionele walvisvangst. Afbeelding uit het boek “Verhaal over de kruisvaart van het zeilschip Maria voor de kust van de Faeröer-eilanden in de zomer van 1854″.  Foto: Domínio Público/ British Library

13 augustus 2013 eindigde bijzonder bloedig. Het ritueel, door milieuorganisaties bekritiseerd, dient om de bevolking van vlees te voorzien en wordt in alle districten van de eilandengroep verdedigd. In slechts 24 uur werden in Húsavik 135 grienden gedood [en]. Húsavik was echter niet de enige plek. In Hvalba werden dezelfde dag 430 dolfijnen uit de Atlantische Oceaan afgemaakt die in de zogenaamde “Walvissenbaai” geleid werden. Dit scenario doet zich elk jaar in min of meerdere mate rond deze tijd van het jaar voor.

Walvisvangst. Dode dolfijnen uit de Atlantische Oceaan in de haven van Hvalba (2006). Net zoals bij walvissen wordt er ook op dolfijnen jacht gemaakt voor de productie van levensmiddelen. Foto: Erik Christensen CC BY-SA 3.0

In de zomer van 2015 ging een petitie [en] van start om aan deze jaarlijkse barbaarse traditie een einde te maken. De petitie, die afsloot met bijna 50.000 handtekeningen, werd opgestuurd naar het kabinet van Kaj Leo Johannesen, de eerste minister van de Faeröer-eilanden. Ondertussen gaat de walvissenjacht elke zomer verder.

Sick ppl of @faroe_islands regularly slaughter 100s of whales, enough to turn the sea red. https://t.co/A9Nc9voOA0 pic.twitter.com/cTT0SGY7FF

— Brad Walsh (@BradWalsh) August 13, 2015

De ziekelijke actie van de bewoners van de Faeröer-eilanden, die regelmatig honderden walvissen doden, genoeg om de Rode Zee rood te kleuren.

— Brad Walsh (@BradWalsh) August 13, 2015

Intussen houden andere groeperingen [en] het protest tegen de jaarlijkse walvissenslachting overeind. Denemarken wordt eraan herinnerd dat het tot de landen behoort die geld van Europa ontvangen. Toen het land in 2012 het cyclisch wisselende voorzitterschap van de Europese Unie [pt] aanvaardde, benadrukte Dan Jørgensen, voormalig socialistisch parlementslid van het Deense parlement en het Europees Parlement:

A presidência dinamarquesa deve dar especial prioridade à agenda ambiental, tendo em consideração os perigos ambientais que vivemos atualmente.

Gezien de huidige milieurisico's moet het Deense voorzitterschap prioriteit geven aan milieukwesties.

Een reeks documentaires laat ons zien hoe een activiste het verloop van de gebeurtenis aanpakt en bestrijdt. Verscheidene beelden tonen het geweld dat met het fenomeen gepaard gaat en de manier waarop zij die tegen de traditie ingaan behandeld worden. De video werd openbaar gemaakt op de dag dat het gebruik plaatsvond.