Dit artikel maakt deel uit van onze speciale berichtgeving over de Syrische protesten in 2011.
Sinds er berichten verschenen dat de Syrische blogger Amina Arraf, bekend onder de naam “Gay Girl in Damascus”, op maandag 6 juni 2011 door de autoriteiten is opgepakt, zijn er ernstige twijfels ontstaan dat de blogger misschien niet is wie ze zegt dat ze is.
Woensdag verscheen Jelena Lecic, een in Londen wonende Kroatische vrouw, in een programma van de BBC en beweerde dat de foto's van “Amina” die in de meeste nieuwsmedia (en op Global Voices) waren gebruikt in werkelijkheid foto's van haar waren [en – alle links] die van haar privépagina op Facebook waren gestolen. Nu journalisten en bloggers de vele online berichten van “Amina” beginnen te analyseren, ontstaat er steeds meer verwarring.
Eén controversieel verhaal is dat van Amina's vriendin Sandra Bagaria, die als een van de eerste mensen door de media werd benaderd voor een interview. Al snel bleek dat Sandra, net als vele anderen, alleen online contact had gehad met Amina. Toen het vermoeden ontstond dat Sandra het hele verhaal misschien had geschreven, sprak ze met National Public Radio in de Verenigde Staten om deze geruchten te ontkrachten.
De in Jeruzalem wonende studente Elizabeth Tsurkov (@Elizrael), die voorafgaand aan de vermeende arrestatie contact had met Amina en sindsdien met Sandra heeft gesproken, twitterde:
@Elizrael: In tegenstelling tot wat in sommige media is gesuggereerd, wist de online vriendin van #Amina niets van deze oplichterij. Ze is er helemaal kapot van.
Mensen vragen zich ook af waarom iemand een hoax zou creëren over de arrestatie van een Syrische blogger, aangezien het in Syrië niet ongebruikelijk is dat mensen vanwege hun mening worden opgepakt (zie voor meer informatie de pagina over Syrië van Threatened Voices). Het feit dat er bewijzen zijn dat Amina al sinds ten minste 2007 online actief is op meerdere platforms, zoals datingsites en MySpace, zorgt alleen maar voor meer verwarring onder bloggers.
Andy Carvin, strateeg op het gebied van sociale media van NPR, twitterde:
@acarvin: Ik snap gewoon niet waarom iemand jaren geleden al een online identiteit zou hebben gecreëerd in afwachting van onlusten om hierover te kunnen bloggen. Er moet ergens iets van waarheid in zitten.
De Amerikaanse blogger Liz Henry, die uitgebreid onderzoek heeft gedaan naar “klonen” op internet en in het verleden discussies heeft georganiseerd met ontmaskerde fictieve bloggers, schrijft op haar blog:
Hoe kon ik het in dit geval vanaf deze afstand beoordelen? Ik hoop dat duidelijk is waarom mijn fijngevoelige instinct in het geval van Amina ernaast zat. De reden waarom ik niet aan haar twijfel is vanwege het feit dat ze een goede schrijver is met een gevoel voor drama en retoriek, of vanwege haar seksuele geaardheid of haar activisme. Ik twijfel bijvoorbeeld geen seconde aan het bestaan van Riverbend, die zo welbespraakt en zo lang vanuit Bagdad blogde en vervolgens naar Syrië vluchtte met haar familie. Maar nu zou ik toch heel graag een paar betrouwbare en geloofwaardige bronnen voor Amina willen zien. Hoe kan een activiste wiens leven in gevaar is, deze geloofwaardigheid bieden? Dat is een hele moeilijke vraag.
Ondertussen is er veel bezorgdheid binnen de blogosfeer en Twittersfeer dat de uitgebreide discussie over de identiteit van Amina ertoe zou kunnen leiden dat mensen vergeten dat sinds februari duizenden Syriërs zijn gearresteerd omdat ze in het land hebben gedemonstreerd.
Marietje Schaake, lid van het Europees Parlement, twitterde:
@MarietjeD66: En laten we niet de duizenden onbekende mensen vergeten die gearresteerd, vermoord en onderdrukt worden #amina
Dit artikel maakt deel uit van onze speciale berichtgeving over de Syrische protesten in 2011.