Deze post maakt deel uit van onze speciale verslaggeving over het Referendum  Zuid-Soedan 2011 [en].

Minder dan een jaar na de onafhankelijkheidsverklaring in juli 2011 om ‘s werelds jongste land te worden [en], wordt Zuid-Soedan nog steeds geconfronteerd met een humanitaire crisis. De burgeroorlog tussen het Afrikaanse Zuid-Soedan en het Arabische noordelijke Soedan had tegen die tijd al ongeveer 1,5 miljoen levens geëist en internationale organisaties waarschuwen dat het einde van de moeilijkheden nog niet in zicht is.

Meteen al begin dit jaar bijvoorbeeld, riep Zuid-Soedan de Jonglei Staat uit tot een rampgebied nadat zeker 100.000 mensen het geweld tussen de rivaliserende Lou Nuer en Murle stammen moesten ontvluchten. De Verenigde Naties is al met noodhulp gestart om humanitaire hulp aan zo'n 60.000 mensen te verstrekken.

Het Borgen Project Blog geeft omvangrijke achtergrondinformatie over deze laatste stammenoorlog:

Naar verluid  is het conflict begonnen met  rooftochten en veediefstal, maar is het inmiddels compleet uit de hand gelopen. Conflicten als deze “vee vendetta's” en andersoortige conflicten tussen rivaliserende groepen komen vaker voor in Zuid-Soedan. Volgens de Verenigde Naties raakten zo'n 350.000 mensen vorig jaar ontheemd als gevolg van dit soort geweld.

Dit soort geweld tussen gemeenschappen vormt een enorme uitdaging voor de onervaren Zuid-Soedanese overheid. Aangezien het een nieuwe onafhankelijke staat is, moet het land ook nog een effectief overheidsapparaat zien op te zetten. Daarbij is Zuid-Soedan een van ‘s werelds armste regio's. Er zijn amper wegen, scholen, ziekenhuizen of enige andere primaire infrastructuur. Dit gebrek aan economische ontwikkeling  voedt de instabiliteit wat leidt tot nog meer conflicten als deze laatste in Jonglei.

Bevolking ontheemd door veeplunderingen in Pibor county, Jonglei Staat © Liang Zi/Médecins Sans Frontières (MSF)

Catholic Relief Services, een internationale hulporganisatie actief in Zuid-Soedan, is het hiermee eens:

De onrustige Jonglei Staat heeft een lange geschiedenis vol etnische spanningen, veeplunderingen, ontvoeringen en soms ook gewelddadige concurrentie om de schaarse middelen. De meest recente aanvallen werden geleid door een groep die zichzelf uitgeeft voor Nuer White Army, een groep van zeker 6000 gewapende jongeren van de etnische bevolkingsgroep Lou Nuer.  Volgens een woordvoerder van de gewapende groep was het hun doel gestolen vee terug te halen alsmede 180 ontvoerde kinderen waarvan de plunderaars zeggen dat ze door een aangrenzende etnische groep, de Murle, van hun gemeenschap waren weggenomen.

[…]

“ Na bijna veertig jaar in Soedan en Zuid-Soedan actief te zijn geweest, beseft het CRS dat duurzame ontwikkeling direct samenhangt met vrede”, zegt Boyd. “Om bij te kunnen dragen aan blijvende verbeteringen op het gebied van primaire diensten en economische kansen voor alle mensen in Zuid-Soedan, is het buitengewoon belangrijk om gemeenschappen te helpen bij het vinden van zinvolle en concrete manieren om hun conflicten op te lossen en het geweld te beëindigen. De spanningen tussen de bevolkingsgroepen wordt vaak versterkt door een tekort aan primaire zaken als water, scholen en ziekenhuizen. Ontwikkeling en vrede moeten daarom tegelijkertijd plaatsvinden.”

Een andere internationale organisatie, Oxfam, legt ook een verband tussen het afwenden van een conflict en de aanwezigheid van primaire goederen en diensten:

Nu Zuid-Soedan een nieuwe natie is, is er waarschijnlijk niets belangrijker voor de bevolking, en misschien wel voor de stabiliteit van de hele natie, dan investeren in de agrarische sector en de voedselvoorziening voor de lange termijn.

[…]

De internationale gemeenschap heeft behoorlijk geïnvesteerd in de begeleiding van Soedan en Zuid-Soedan tijdens de Comprehensive Peace Agreement en onafhankelijkheid.  Maar nu begint het echte werk pas, donoren moeten zich dubbel en dwars aan hun beloftes houden om Soedan te steunen bij het overwinnen van obstakels als onveiligheid, repressie en de cyclus van droogte en overstromingen.

Nu het land de overgang maakt naar een natie die in vrede leeft met zichzelf en de omringende landen, zal Zuid-Soedan een uitgebreide balans van voorspelbare, lange-termijn ontwikkelingshulp nodig hebben en blijvende humanitaire steun gericht op het ondersteunen van de overheid bij rampenmanagement en voorbereidingen op een noodtoestand.

Het is ook van belang om te investeren in Rampen Risico Vermindering en weerbaarheid zodat gemeenschappen humanitaire crises kunnen voorkomen, verminderen of er sneller weer bovenop komen. Donoren zouden ook moeten kijken naar de opkomende burgermaatschappij als een belangrijke groep die zich op humanitair en ontwikkelingsgebied verdienstelijk zou kunnen maken naast de programma's van de staat en de private sector.

Ook Médecins Sans Frontières (MSF) geeft een beschrijving van de situatie ter plekke:

“Duizenden mensen zijn gevlucht voor hun leven in Lekongole en Pibor gedurende de afgelopen week en verbergen zich nu doodsbang in het bos”, zegt Parthesarathy Rajendran, hoofd van de MSF missie in Zuid-Soedan. “Ze zijn hals over kop gevlucht zonder voedsel en water, sommigen zullen ontegenzeggelijk verwond zijn en nu zijn ze aan hun lot overgelaten, buiten het bereik van humanitaire hulp.”

Het dorp Lekongole is met de grond gelijk gemaakt en het MSF team dat op 28 december in Pibor polshoogte kwam nemen, beschreef het dorp als een spookstad, bijna iedereen was gevlucht. Zolang de mensen zich schuil houden in het bos, kunnen wij niet bij hen komen om hun wonden te verzorgen, hun ziektes te behandelen of primaire gezondheidszorg te bieden. Hoe langer ze in het bos blijven, hoe slechter het eruitziet voor de mensen die ziek of gewond zijn.

[…]

“Er zijn op het moment een aantal crisissituaties aan de gang in verschillende delen van Zuid-Soedan”, voegt Rajendran eraan toe. “Onze medische teams reageren op het moment ook op de crisis van vluchtelingen van conflicten uit het buurland Soedan. Dit zijn allemaal sterke aanwijzingen dat ondanks de onafhankelijkheid, acute noodtoestanden nog steeds aan de orde van de dag zijn in Zuid-Soedan en de capaciteit om humanitaire noodhulp te kunnen bieden blijft een absolute prioriteit.”

Bill's Space zegt hierover:

Het lijkt pas een paar maanden geleden dat we de vorming van een nieuwe natie in Afrika zagen met de komst van Zuid-Soedan. Maar het blijkt dat een nieuwe naam en een nieuw land weinig verandert aan hoe de dingen gaan in dit deel van de wereld. Ik lees rapporten waarin staat dat vorige week meer dan 3000 mensen zijn vermoord in Zuid-Soedan door etnische conflicten waardoor duizenden op de vlucht zijn geslagen – hoewel ‘vluchten’ is wat mensen in het oude Soedan al tientallen jaren doen –  het lijkt er op dat dit soort massamoorden of afslachtingen gewoon doorgaan ondanks de aanwezigheid van de Verenigde Naties, het Zuid-Soedanese leger etc.  Het rapport waarin staat dat dit de ergste uitbraak van etnisch geweld is sinds de afscheiding van Soedan in juli is een indicatie dat dit soort geweld een aanhoudend probleem blijft […].e

Anderen staan nogal cynisch tegenover het doel van de internationale gemeenschap om Zuid-Soedan bij te staan. The Impudent Observer schreef deze satirische post, Dood in Soedan, wie kan het wat schelen?, waarmee het met name de spot drijft met de VS:

Deze onverschrokken journalist vroeg prominente Amerikaanse politieke leiders naar een reactie op deze afslachting van onschuldige mensen.

George Bush: ”De vraag is of er massavernietigingswapens zijn in Zuid-Soedan welke een gevaar kunnen vormen voor de veiligheid van Amerika.”

Michele Bachmann: ”Zuid-Soedan? Is dat vlak bij New Orleans?”

Herman Cain: ”Ik vraag me af of iemand daar interesse heeft in een geweldig pizza aanbod.”

Ron Santorum: ”Ik moedig deze arme mensen aan tot god te bidden”

Mitt Romney: ”Amerika condoleert iedereen die is vervolgt. Ik zal het Mormoonse hoofd informeren zodat er missionarissen gestuurd kunnen worden.”

Newt Gingrich: ”Als Zuid-Soedanese leiders contact met mij zouden opnemen, heb ik wat interessante ideeën die hen zouden kunnen helpen en mijn organisatie biedt een jaar korting.”

Barack Obama: ”We trekken weg uit conflictgebieden, we gaan er niet naar toe.”

Voor meer recent nieuws uit Zuid-Soedan houdt PannLuel Wël vanuit Washington een blog bij, PannLuel Wël: South Sudanese Blogger, ook op Twitter op @PaanLuelWel2011.

Deze post maakt deel uit van onze speciale verslaggeving over het South Sudan Referendum 2011.