De “Van Durgas”, Priyanka Bharali, Rashmi Bora, Dipanjali Boraik en Mitali Boruah van links naar rechts. Afbeelding door Arpita Das Choudhury. Gebruikt met toestemming.

Het verhaal is mede geschreven door Tanuj Dhar.

Op een koude herfstochtend, toen de schemerige dageraad aanbrak in de jungle van het Sonitpur district in de staat Assam in het noordoosten van India, werd Priyanka wakker van een zacht geluid buiten. Ze kon de angstige langoeren van verre al waarschuwend horen roepen. Niet gewend om midden in een nationaal park te wonen, opende ze voorzichtig de deur zonder haar slapende kamergenoten te storen.

Priyanka voor het King Cobra Camp in het Agoratoli-gebergte van Kaziranga National Park. Foto: Arpita Das Choudhury. Gebruikt met toestemming.

In het schemerige ochtendlicht zag ze tot haar verbazing twee tijgers op de hoogvlakte naast hun kamp, ​​die hadden daar waarschijnlijk de nacht doorgebracht. “Zo is het leven in de jungle”, vertelde de 23-jarige Priyanka Bharali tijdens een ontmoeting met Global Voices, slechts twee maanden na het incident in Kaziranga National Park (KNP). Ze komt uit het dorp Garbhaga in het district Sivsagar in Assam.

Mitali voordat ze begint aan haar patrouilletocht naar de diepe jungle. Foto: Arpita Das Choudhury. Gebruikt met toestemming.

Toen Mitali een advertentie in de lokale krant zag waarin vrouwelijke boswachters werden gerekruteerd, solliciteerde ze snel. Ze had altijd al verlangd naar een pad dat haar dicht bij de natuur zou brengen. “Het selectieproces was zwaar, maar ik was bereid elke uitdaging te overwinnen”, aldus de 27-jarige Mitali Boruah uit het dorp Gharmara in het Lakhimpur district. Mitali werd later geselecteerd als een van de 5,000 vrouwelijke frontlinie-medewerkers die actief opereerden in de bossen van India.

Rashmi bij de controlepost van de kern van Agoratoli. Foto: Arpita Das Choudhury. Gebruikt met toestemming.

Werken in Kaziranga National Park

Kaziranga National Park beslaat 430 vierkante kilometer en strekt zich uit van de Karbi Anglong-heuvels in het zuiden tot de Brahmaputra-rivier in het noorden. De nationale snelweg 37 doorkruist de vijf bergketens – Burhapahar, Bagori, Kohora, Agoratoli en Biswanath – wat leidt tot regelmatige conflicten tussen mens en dier.

De eenhoornige neushoorn in de graslanden van Kaziranga National Park. Foto: Arpita Das Choudhury. Gebruikt met toestemming.

Kaziranga, een gezond leefgebied voor eenhoornige neushoorns, registreerde het laatste geval van stroperij in 2021.

“Deze meisjes worden niet specifiek ingehuurd om stropers te vangen, maar als ze overdag een verdacht iemand opmerken in het park, waarschuwen ze onmiddellijk het kantoor van de boswachter”, legt Suniya Pegu uit.

“Onze patrouilles beginnen om 5 uur ‘s ochtends en we controleren bepaalde gebieden op dode dieren of tekenen van stroperij”, zegt Dipanjali. “Later lopen we langs de hekken, gewapend met 7,62 mm SLR-geweren, en de avondpatrouilles kunnen doorgaan tot 22.00 uur.”

KNP-velddirecteur Sonali Ghosh vertelde aan Global Voices: “De meisjes worden toegewezen aan enkele van de meest kwetsbare kampen en krijgen dezelfde training als de mannen. Ze helpen ook stroperij te voorkomen door samen te werken met de dorpsvrouwen, die soms betrokken zijn bij stroperijnetwerken.”

Bidyut Borah legt uit: “Ze hebben de stropers nog niet rechtstreeks aangepakt, maar ze gebruiken ‘gebiedsoverheersing’, waarbij ze de nabijgelegen dijken binnen KNP controleren om te voorkomen dat stropers Kaziranga binnenkomen.”

“Patrouilleren in de jungle met een geweer, dat had ik mij nooit zo voorgesteld. In het begin voelde het zwaar aan en mijn handen trilden tijdens het schieten, want ik was bang om mijn doel te missen. Maar na verloop van tijd werd ik er handiger in”, zegt de 27-jarige Rashmi Borah, die kort na haar huwelijk boswachter werd in Jorhat.

Dipanjoli voor het King Cobra Camp, waar de bewakers verblijven in het hart van de jungle. Foto: Arpita Das Choudhury. Gebruikt met toestemming.

“Toen ik voor het eerst solliciteerde naar deze baan maakte mijn familie bezwaar. Ze zeiden dat het alleen voor mannen was en het was moeilijk om hen te overtuigen”, zegt de 21-jarige Dipanjali Boraik van Swarnapur Tea Estate in het district Jorhat. Maar haar familie steunde haar uiteindelijk van harte.

De boerendochters Priyanka Bharali, Mitali Boruah, Rashmi Borah en Dipanjali Boraik sloten zich in augustus 2023 aan in het Kaziranga Nationaal Park, als “Van Durgas”, of de “Godinnen van het Bos”.

Aantrekkingskracht van het woud

“De geluiden van de jungle fascineerden mij, dus ik maakte er mijn missie van om alle uitdagingen van het leven in een bos aan te gaan”, zegt Mitali.

“Deze meisjes zijn opgeleid bij het 11e Assam Politie-bataljon in Dergaon, maar ze waren niet gewend om in de jungle te leven”, zegt Suniya Pegu, hoofd van de “Van Durgas” in het oostelijke Agoratoli-gebergte van Kaziranga National Park. Dit park strekt zich uit tussen de districten Golaghat en Nagaon in Assam. Ze zei ook dat ze getraind zijn in gevechten, het omgaan met noodsituaties, fysiek fit te blijven, wapens te gebruiken, te schieten en nachtelijke oefeningen uit te voeren.

De vrouwen bespreken de verdeling van de patrouillezones. Foto: Arpita Das Choudhury. Gebruikt met toestemming.

Toen Dipanjali in “King Cobra Camp” verbleef, was ze aanvankelijk bang voor de slangen om haar heen. “Slangen zijn overal, behalve in de winter. In de zomer en het regenseizoen bewegen we ons heel voorzichtig”, legt ze uit. “Ons kamp staat op palen, maar het badgedeelte is op de grond, waar we vaak babyslangetjes opgerold zien liggen.” In het begin vond ze het eng, maar na verloop van tijd raakte ze eraan gewend.

“Deze meisjes zijn erg moedig; het leven in het bos was een compleet nieuwe ervaring voor hen”, zegt Bidyut Bikash Borah, Range Officer van Agoratoli. Hij voegt er nog aan toe: “In het begin waren ze nerveus, maar ze pasten zich snel aan en voeren hun taken nu probleemloos uit.”

Borah legt uit dat ze hun, naast het aanleren van verschillende methoden over natuurbescherming, “hun ook regelmatig trainen in vaardigheden als het omgaan met slangen, het observeren van vogels en het identificeren van bomen en grassen.”

Mitali en Dipanjoli in het veld. Foto: Arpita Das Choudhury. Gebruikt met toestemming.

Haar man en gezin achterlaten in Jorhat om in Kaziranga te gaan werken, was niet makkelijk. “Ik had boswachter als eerste voorkeur in mijn sollicitatiebrief aangegeven. Het werd een moeilijke keuze na mijn huwelijk, maar ik ben toch gegaan,” zegt Rashmi.

KNP-velddirecteur Sonali Ghosh waardeerde hun moed en vertelde Global Voices tijdens een telefonisch interview: “De meeste van deze meisjes komen van het platteland, en sommigen komen uit dorpen in de buurt van KNP, dus ze zijn al enigszins vertrouwd met het land. Na een grondige training kregen ze meer zelfvertrouwen om in de jungle te werken.”

De kampen in KNP gebruiken zonnepanelen, en werknemers moeten hun energiegebruik rantsoeneren om te voorkomen dat ze zonder energie komen te zitten. “‘s Nachts horen we dieren in de buurt van onze kamers, maar we kunnen het licht niet aandoen omdat ze anders bang zouden worden, dus blijven we stil,” zegt Priyanka. “We houden onze zaklampen altijd paraat voor noodgevallen.”

Plicht die de verwachtingen uitdaagt

In de jungle op de rug van een olifant. Foto: Mitali Boruah. Gebruikt met toestemming.

Rashmi en Priyanka, die meerdere keren door neushoorns en olifanten zijn achtervolgd tijdens de patrouilles in voertuigen, zeggen: “Regelmatige indringers maken de dieren boos. We blijven heel voorzichtig in de jungle en gebruiken soms losse flodders om ze weg te jagen.”

Kaziranga staat bekend om ernstige overstromingen die vrijwel elke moesson schade veroorzaken.

“Tijdens overstromingen zijn de wegen naar de kampen geblokkeerd, is er geen elektriciteit en is schoon drinkwater schaars”, zegt Mitali. “Zelfs dieren zoals tijgers zoeken beschutting in de hooglanden vlakbij ons kamp.”

“We lopen op blote voeten door overstroomde gebieden en helpen moederneushoorns en hun kalveren om ondergelopen wegen over te steken”, zegt Dipanjali. “We vragen automobilisten ook om langzamer te rijden om ongelukken te voorkomen die gevaarlijk kunnen zijn.”

De bewakers gebruiken opblaasbare rubberboten om door het overstroomde bos te varen. “Als een dier vast komt te zitten, proberen we het vanaf een veilige afstand te begeleiden”, zegt Suniya.

De Van Durga's patrouilleren ‘s nachts, vergezeld door een mannelijke boswachter. Foto gemaakt met een GPS-camera. Gebruikt met toestemming.

Ghosh prijst hun inzet en zegt: “Ze hebben te maken met zware omstandigheden tijdens overstromingen.”

Tijdens deze overstromingen komen de hooglanden onder water te staan ​​en trekken neushoorns en andere dieren naar hoger gelegen gebieden in de Karbi Anglong Hills, aan de andere kant van de nationale snelweg.

“Tijdens de overstroming van juli 2024 raakte de NH 715 langs de zuidrand van het park in chaos”, zegt Ghosh. “Ze hielpen het verkeer te regelen, leidden dieren veilig door de negen corridors, redden gestrande dieren en zetten de strijd tegen stroperij voort, wat leidde tot het laagste aantal door mensen veroorzaakte dierensterfte ooit.”

Terwijl de vrouwelijke bewakers elke uitdaging overwinnen, krijgen ze lof van agenten en van de lokale gemeenschap. Bidyut Borah zegt: “Deze meisjes zijn rolmodellen. Werken onder zulke zware omstandigheden is niet gemakkelijk, en iedereen zou hun dappere verhalen moeten horen.”