Na aanvaarding van zijn presidentschap voert Ebrahim Raisi de repressie in Iran op

Door Naveed Sadeghi

Op 5 augustus 2021 inaugureerde de Islamitische Republiek Iran haar achtste president.

Ebrahim Raisi, de voormalige opperrechter en hoofd van het justitiële apparaat, won de presidentiële verkiezingen ^[3]op 19 juni na een landslide overwinning.

Voor veel internationale waarnemers en in Iran kwam de overwinning van Raisi als een volkomen verrassing. Voorafgaand aan de stemming stelde het regime alles in het werk om de polls in het voordeel van Raisi te laten uitvallen. Nog geen twee weken voor de verkiezingen werd door het Constitutioneel Hof, een hoge rechterlijke instantie onder regulier toezicht van Opperste Leider Ali Khamenei, de overgrote meerderheid van Raisi's oppositie abrupt en eenzijdig geschrapt ^[4]van de kieslijst, met inbegrip van een aantal populaire kandidaat-hervormers, die in de voorafgaande maanden veel publieke steun hadden gekregen.

Toen hij werd geïnstalleerd was Raisi niet echt gekozen. Maar door zijn geloofsbrieven en grote betrokkenheid bij het regime was hij volgens de Ayatollahs de ideale kandidaat. Zonder twijfel is er op dit moment niemand die een grotere bijdrage aan het Iraanse regime heeft geleverd dan Ebrahim Raisi. Raisi’s carrière begon op 20-jarige leeftijd toen hij in dienst trad ^[5]bij de nog prille rechterlijke organisatie in Iran, waar hij later de leiding kreeg. Nadat hij in 1979 had deelgenomen aan de coup, waarbij de Sjah ^[6] werd afgezet, werd hij regelmatig  gesignaleerd bij vertrouwelingen van Ruhollah Khomeini ^[7], de aanjager van de revolutie. Hij werd al snel als aanklager in verschillende vooraanstaande functies op gemeentelijk en later op regionaal niveau aangesteld. Toen hij eind twintig was, was hij al assistent-aanklager voor de hoofdstad Teheran.

Deze beginjaren waren bepalend voor een lange geschiedenis van het inzetten van het leger door Raisi, met de bedoeling het Iraanse volk te onderdrukken. Raisi zelf hield toezicht op talloze zaken, zoals politieke dissidenten en anti-regime activisten, waarbij hij zware straffen uitdeelde, zoals de doodstraf. Verschillende getuigenverklaringen ^[8]bevestigen hoe Raisi persoonlijk folteringen bijwoonde,  politieke gevangenen, waaronder veel vrouwen en kinderen, opsloot en hun rechten ontnam. Zijn ervaring als aanklager resulteerde in de beruchte misdaden en zijn deelname aan het Bloedbad van 1988, ^[9]waarbij duizenden anti-regime gevangenen wekenlang in het geheim werden geëxecuteerd. Volgens mensenrechtengroeperingen die het voorval onderzochten, was de destijds 28-jarige Raisi onderdeel van een vierkoppige commissie ^[10]die de doodstraf uitsprak. Volgens Iraanse regeringsoverlopers ^[11]had het Bloedbad 30.000 doden tot gevolg; duizenden werden gemarteld en ondergingen andere vormen van geweld, waardoor velen levenslang waren gehandicapt.

De verzamelde gegevens tonen overduidelijk aan waarom de Ayatollahs Raisi als leider van de Iraanse regering hebben aangewezen. Raisi is een ervaringsdeskundige als het gaat om met hulp van de almachtige staat dissidenten te onderdrukken en met harde hand op te treden tegen anti-regime activisten. Zoals vermeld door de People's Mujahedin Organization ^[12] (PMO), de in Parijs gevestigde Iraanse oppositiegroepering, is Ebrahim Raisi de afgelopen dertig jaar direct betrokken ^[13] geweest bij alle incidenten wanneer het gaat om repressie door de staat Iran.

Toen er tijdens de de afgelopen periode landelijke protestbewegingen plaatsvonden, die de volle aandacht van de Iraanse bevolking trokken en Raisa  een samenzwering leidde tussen de rechterlijke macht en de veiligheidsdienst, heeft hij op brute wijze de anti-regime activiteiten neergeslagen. Raisi was de man achter het Kahrizak Folter Schandaal ^[14] in 2009, waarbij activisten die waren betrokken bij landelijke protesten tegen vermoedelijke corruptie tijdens de verkiezingen, gevangen werden gezet en gefolterd in de Kahrizak-gevangenis in Noord-Iran. Het duurde tot 2016 voordat het regime formeel van het incident melding maakte.

Als opperrechter, een functie die Raisi bekleedde tot hij tot president werd gekozen, was hij aanwezig bij honderden executies, waaronder 251 in 2019, 267 in 2020 en tientallen in het afgelopen jaar. Amnesty International rapporteerde ^[15]dat onder Raisi “de doodstraf in toenemende mate werd toegepast als politiek wapen tegen dissidente demonstranten en leden van etnische minderheidsgroeperingen.” Een bijzondere zaak die internationale verontwaardiging opriep, was de brute executie ^[16]van een Iranese sporter en worstelaar Navid Afkari, die werd veroordeeld wegens “oorlogsvoering tegen het regime”, omdat hij was betrokken bij anti-regeringsprotesten.

Toen Iran in 2019 werd geconfronteerd met de grootste golf van onrust sinds de revolutie, stond Raisi vooraan om gewelddadige repressie tegen activistische groeperingen te gebruiken. Politie en paramilitairen kregen carte blanche alle noodzakelijke middelen in te zetten om de demonstraties neer te slaan ^[17]als afschrikmiddel tegen nog meer activisme. Onder Raisi's bewind werden duizenden mannen, vrouwen en kinderen tijdens razzia's gearresteerd. Velen werden gefolterd of moesten gedwongen verdwijnen, terwijl anderen werden geïntimideerd en mishandeld.

Raisi's “verkiezing” heeft een duidelijk signaal afgegeven: het regime wil haar repressieve activiteiten verder opvoeren. Zoals het PMO in een recente publicatie meldde ^[18], is het regime er alles aangelegen om de repressie in stand te houden, sinds het weet dat “er geen andere weg is om de dissidenten tegen te houden.” Door de voortdurende angst van de Ayatollha voor een  nieuwe  opstand ^[19]moeten het staatsgeweld en het brute optreden ten koste van alles in stand worden gehouden.

Het regime heeft een duidelijk standpunt ingenomen. Met de opkomst van Ebrahim Raisi zal de wreedheid en repressie door het regime alleen maar erger worden.