Duurzame voeding: in gesprek met dr. Shakuntala Haraksingh Thilsted, winnaar van de Wereldvoedselprijs 2021

Dr. Shakuntala Haraksingh Thilsted geeft de hoofdpresentatie tijdens Accelerating the End of Hunger and Malnutrition – A Global Event, op 29 november 2018 in Bangkok, Thailand. Foto door Amanda Mustard voor FAO/IFPRI op Flickr, CC BY-NC-ND 2.0.

Op 11 mei werd dr. Shakuntala Haraksingh Thilsted, een Deense voedingswetenschapper geboren in Trinidad en Tobago, uitgeroepen tot winnaar van de Wereldvoedselprijs 2021, als erkenning voor haar 40 jaar baanbrekend werk om de gezondheid van mensen in de Global South te verbeteren.

De stichting die de prestigieuze prijs jaarlijks uitreikt werd in 1986 opgericht door dr. Norman Borlaug, “vader van de Groene Revolutie“, die in 1970 de Nobelprijs voor de Vrede ontving. De Wereldvoedselprijs[nl], met een waarde van 250.000 Amerikaanse dollar, wordt toegekend aan personen die manieren vinden voor het wereldwijd duurzaam verbeteren van het voedselaanbod.

Dr. Haraksingh Thilsted werd gekozen vanwege haar ‘baanbrekend onderzoek, haar inzicht en beeldbepalende innovaties voor het begrijpen en promoten van het belang van aquatisch voedsel’. Door samen met haar netwerk van internationale partners ‘holistische, voedingssensitieve benaderingen van aquacultuur’ te bedenken, was dr. Haraksingh Thilsted in staat om de voeding van miljoenen kwetsbare mensen over de hele wereld te verbeteren en hun levensonderhoud veilig te stellen met meer resistente ecosystemen.

In de jaren tachtig, het decennium waarin de World Food Prize Foundation werd opgericht, werd dr. Haraksingh Thilsted, destijds werkzaam bij het International Center for Diarreal Research and Diseases in Dhaka, Bangladesh, diep getroffen door het grote aantal kinderen dat aan ondervoeding leed. Ze besloot om te proberen de voedingswaarde van hun dieet te verbeteren met een voedselsysteem waarbij inheemse kleine vissen als hoofdvoedsel werd gebruikt. Haar idee werd al snel een beweging: mensen begonnen lokaal en goedkoop vis te kweken. Dit veranderde het dieet en het levensonderhoud van verarmde gemeenschappen in Azië en Afrika, waar de voedselonzekerheid zorgwekkend was.

In dit tweedelige interview (deel twee kun je hier lezen), sprak dr. Haraksingh Thilsted met mij via e-mail over haar passie voor voeding en over de vele mensen die ze heeft kunnen helpen.

Janine Mendes-Franco (JMF): Over welk deel van uw reis bent u het meest tevreden en welke impact zal de prijs hebben op uw werk?

Dr. Shakuntala Haraksingh Thilsted (SHT): Kunnen werken met gemeenschappen, moeders en kinderen en weten dat mijn werk een positieve impact op hun leven kan hebben. Werken met jongere onderzoekers en studenten en kennis kunnen overdragen die hun werk verder kan brengen en gemeenschappen ten goede kan komen. Ik hoop dat deze prijs me een platform geeft om te veranderen hoe we kijken naar en werken met voedselsystemen en het narratief van ‘gewoon voedsel geven’ te veranderen in ‘voedzame voeding geven’. Verder hoop ik dat deze prijs jonge mensen, vooral vrouwen, zal inspireren om een wetenschappelijke studie te kiezen en een loopbaan op het gebied van voeding en gezondheid na te streven.

JMF: Wat bracht u ertoe om te heroverwegen hoe u mensen massaal kunt voeden?

SHT:  Toen ik met ernstig ondervoede kinderen en hun moeders [in Bangladesh] werkte, zag ik met eigen ogen wat de kracht is van gevarieerd en voedzaam voedsel om mensen goed gevoed en gezond te houden. Dit kan op een duurzame manier, op vele manieren […] door divers voedsel te produceren; aandacht te hebben voor zowel kwantiteit als kwaliteit, voedingskwaliteit en voedselveiligheid; genoeg [voedsel] te consumeren, niet te veel; voedselverspilling en -verlies aanzienlijk te verminderen.

Dr. Shakuntala Haraksingh Thilsted, winnaar van de Wereldvoedselprijs 2021 voor haar baanbrekende wetenschappelijke werk om aquatische voedselsystemen een integraal onderdeel van duurzame voedselproductie te maken, honger te verlichten, levensonderhoud te ondersteunen en algemene veerkracht te vergroten. Foto met dank aan dr. Haraksingh Thilsted, gebruikt met toestemming.

JMF: Hoe hebben uw Caribische wortels uw denken over het probleem van voedselzekerheid beïnvloed? Waarom keek u naar de zee terwijl de meeste mensen denken dat voedsel op het land wordt verbouwd?

SHT:  Toen ik opgroeide in Trinidad, in een huis waar mijn grootmoeder de baas was in de keuken, dacht ik niet aan het probleem dat sommige mensen geen voedselzekerheid hadden. Mijn grootmoeder leerde ons de waarde van gezond voedsel, zoals vis, voor een ​​goed brein en om sterk te zijn. In Bangladesh komt het meest voedzame voedsel in het dieet, kleine vissen, uit het water. De zee is niet de enige bron van aquatisch voedsel. Binnenwateren – rivieren, seizoensgebonden watermassa's, uiterwaarden – zijn zeer belangrijke bronnen van verschillende soorten aquatisch voedsel, waterorganismen zoals dieren, planten en algen. Twee derde van de planeet is bedekt met water. We moeten dus profiteren van dit potentieel om op een duurzame manier divers en voedzaam voedsel te oogsten en te kweken.

JMF: Is het belangrijk dat u een vrouwelijke wetenschapper bent, de eerste vrouw van Aziatische oorsprong en de eerste uit het Caraïbisch gebied die deze prijs ontvangt?

SHT: Ja, het is belangrijk om jonge mensen, met diverse achtergronden en uit alle landen, te laten zien dat er mogelijkheden zijn. Hard studeren en hard werken en leren door naar anderen te luisteren zijn goede gewoonten die je kunt ontwikkelen. Ik hoop dat het krijgen van deze prijs jonge vrouwen laat zien dat een loopbaan in de levensmiddelen- en voedingssector opwindend en belonend kan zijn.

JMF: Kunt u het verschil uitleggen tussen voedsel geven en voeden, en wat het betekent voor duurzame voedselzekerheid?

SHT: Vroeger waren hongersnood en voedseltekorten vaak niet gerelateerd aan voedselgebrek, maar aan macht, distributie, handel, oorlog, watertekorten en plagen. De mensen zorgden ervoor dat ze geen honger hadden, door hun maag te vullen. Het doel was gewoon ‘kwantiteit’. We weten nu dat we moeten nadenken over voedingskwaliteit en voedselzekerheid. Tegenwoordig eten veel mensen te veel basisvoedsel, zoals rijst, tarwe, maïs, olie, vlees, met […] te weinig fruit, groenten en aquatisch voedsel, een bron van vitamines, mineralen en essentiële vetzuren. Mensen kunnen dus overgewicht hebben en tegelijkertijd last hebben van “verborgen honger”: gebrek aan vitamines en mineralen. Een goed gevoede vrouw baart een goed gevoed kind dat groeit en het goed doet op school, goed werkt, gezond is en dus bijdraagt ​​aan de nationale ontwikkeling van generatie op generatie.

JMF: Wanneer viel het u voor het eerst op dat, door deze omslag, uw werk een verschil maakte in de levens van mensen?

SHT: In Bangladesh, in de jaren negentig, vertelden moeders mij over hun gezondheid en die van hun kinderen toen ze kleine vis en groenten aten en deze aan hun kinderen gaven. Ik hoorde hetzelfde van vrouwen in de andere landen waar ik werkte: Cambodja, Nepal, India, Malawi, Zambia.

In het tweede deel vertelt dr. Haraksingh Thilsted over polycultuur in vijvers, het belang van biodiversiteit, de impact van klimaatverandering en de rol die overheden en sterke beleidskaders spelen in voedselzekerheid.

Start een discussie

Auteurs graag inloggen »

Regels

  • Alle reacties worden beoordeeld door een moderator. Verzend je reactie maar één keer, anders kan deze als spam worden gemarkeerd.
  • Wees respectvol tegen elkaar. Reacties met hatelijke opmerkingen, obsceniteiten en persoonlijke aanvallen worden niet goedgekeurd.