Interview met een blogger: een gezamenlijke droom voor democratie in Myanmar en Hong Kong

Beeld Yangon.design. Gebruikt met toestemming.

Ben Crox, een BarCamp curator uit Hong Kong, bezocht de afgelopen tien jaar regelmatig Myanmar, waar hij nieuwe technologie en media-communicatietechnieken promootte.

“Ik heb veel vrienden gemaakt, van jong tot oud. De meesten zijn actief op Facebook, waar ze vertellen over hun leven en werken in Myanmar, aldus Crox per email. Tijdens de pandemie leerde hij Birmaans, zodat hij de berichten uit Myanmar extra aandacht zou kunnen geven.

Toen op 1 februari een militaire coup in Myanmar plaatsvond, poste Crox op social media en andere online platforms nieuws en informatie over de daaropvolgende protesten.

Ik interviewde Crox over zijn bevindingen betreffende de politieke situatie in Myanmar. Voor de duidelijkheid heb ik zijn reacties redactioneel beknopt weergegeven.

Oiwan Lam (OL): Waarom vindt u het urgent om nieuws en informatie over de huidige protesten in Myanmar aan de internetburgers in Hong Kong door te geven?

Ben Crox (BC): Myanmar is behoorlijk van de wereld afgesloten. Hong Kong is een belangrijke handelspartner van Myanmar, maar mijn meeste collega's daar hebben het nooit over Myanmar. Maar de laatste paar jaar hebben jongeren uit Hong Kong het land als toeristenoord ontdekt. Sommigen reizen ook naar Myanmar voor een religieuze retraite of om humanitaire hulp te verlenen.

De COVID-19 pandemie heeft Myanmar hard getroffen en ik heb aangeboden om sommige Myanmarese vrienden financieel te helpen. Maar toen de militairen de macht plotseling overnamen, werden de geldstromen naar dat land geblokkeerd. Het enige wat ik kan doen is om de Myanmarese mensen te helpen hun stem en nieuwsfeiten aan anderen door te geven.

Volgens mij zijn de gebeurtenissen in Myanmar ook tot veel mensen in Hong Kong diep doorgedrongen, want onze rechten, vrijheden en hoop op de toekomst worden ons ook afgepakt door hetzelfde geïnstitutionaliseerde staatsgeweld.

De protesten in Myanmar lijken ook op die van Hong Kong. Veel van mijn Birmese vrienden willen graag meer leren van de ervaringen die zijn opgedaan tijdens de protesten in Hong Kong. Ze hebben geprobeerd om zich aan te sluiten bij de Milk Tea Alliance, een online netwerk van pro-democratische internetburgers uit Taiwan, Hong Kong, Thailand en India.

Mensen uit veel Aziatische landen delen hun droom voor een democratische regering, die opkomt voor eerlijke kansen en mogelijkheden voor iedereen. Een droom die ik ook deel.

OL: Sinds de militaire coup is het internet in Myanmar verstoord. Hoe krijgt u de laatste updates? Hoe zorgt u ervoor dat de informatie betrouwbaar is?

BC: Het internet in Myanmar is verstoord, maar niet helemaal afgesloten. De Junta wil de buitenlandse fabrieken en instellingen in bedrijf houden. Anderzijds zijn veel kleine bedrijfjes sterk op het internet aangewezen. In het begin werd alleen het mobiele netwerk getroffen, maar wifi en sommige glasvezelnetwerken functioneerden normaal. Achteraf  kwamen we erachter dat het mobiele internet met een of andere Chinese Grote Firewall was gefilterd. Maar dat heeft mensen er niet van weerhouden om VPN-verbindingen te gebruiken. Onlangs hebben de militairen geprobeerd om een nieuwe norm in te voeren door het internet na middernacht tussen 1 en 9 uur v.m. compleet af te sluiten. Maar tijdens kantooruren is het internet tot nu toe niet in gevaar gekomen.

Tot nu toe ben ik direct op de hoogte van de laatste berichten die door meerdere bronnen worden aangeleverd. De meeste updates worden gedeeld via Facebook-groepen en komen vooral van mijn persoonlijke contacten. Veel Engelssprekende internetburgers uit Myanmar, met vooral  een journalistieke achtergrond, maken ook vaak gebruik van Twitter als civiel communicatiekanaal.

De inwoners van Myanmar zijn zich duidelijk bewust van de desinformatie-tactiek die de Junta verspreidt. Regelmatig zouden de inwoners eigenlijk elkaar moeten waarschuwen voor de zogenaamde “psy-oorlog”, een begrip dat verwijst naar de psychologische effecten van het verspreiden van desinformatie. De meeste mensen zijn bereid om het nieuws te negeren, terwijl anderen hun twijfels hebben. Op mijn social media heb ik ook informatie en berichten van mijn Birmese vrienden genegeerd of herschreven. Zo mogelijk zou ik graag video's met elkaar willen delen en vergelijken met andere video's, die onder verschillende gezichtshoeken op dezelfde locatie en afkomstig van verschillende bronnen zijn opgenomen. Meestal duurt zo'n verificatieproces enkele minuten, omdat veel demonstranten de protesten met hun smartphones hebben opgenomen of gelivestreamed.

OL: Volgens de laatste berichten hebben de militairen in Myanmar de afgelopen dagen op de demonstranten geschoten en zijn er meer dan 50 gedood. Hoe beoordeelt u de situatie? En denkt u dat de protesten nog doorgaan?

BC: Het bloedvergieten gaat elke dag door. Volgens schattingen door sommige betrouwbare bronnen zijn meer dan 50 mensen gemarteld en er gaan geruchten dat het er tweemaal zoveel zouden zijn. Video's en foto's die online circuleren leveren het bewijs dat de militaire repressie met zeer veel bloedvergieten en op brute wijze plaatsvindt. Myanmar heeft al een lange geschiedenis van repressie en bloedvergieten achter de rug, maar de mensen laten zich niet wegsturen.

Ik herinner mij nog dat in januari 2017, een dag nadat ik in Yangon landde, Ko Ni, een prominent moslim-advocaat en voorvechter van constitutionele  hervormingen, buiten het vliegveld dodelijk werd getroffen. Vrienden van mij hadden nauwe contacten met Ko Ni en ze waren aangeslagen door het verlies van een dierbare vriend en groot leider. Maar ze moeten leren leven met de pijn en zien het als een extra motivatie om hun gevecht voor een betere toekomst nog verder uit te dragen. Ze zijn in 2017 overeind gebleven en vandaag de dag is hun woede in daadkracht omgeslagen.

Bovendien is de Myanmar Generatie Z voor niets bang en kunnen ze op volledige support van de oudere generatie rekenen. De junta kan ze niet stoppen en de jongere generatie sluit zich bij de rest aan. De solidariteit onder de demonstranten is onoverwinnelijk.

OL: Op social media platforms, zoals Clubhouse, hebt  u deelgenomen aan verschillende discussies over de protesten in Myanmar. Wat is er tot nu toe bereikt met deze grensoverschrijdende dialoog?

BC: Tijdens de discussies probeerde ik om bij de inwoners buiten Myanmar meer begrip te kweken over de situatie in het land. Ik vertelde wat ik van mijn vrienden en mijn werkervaring in Myanmar had geleerd en probeerde ze de historische en politieke context in relatie tot de protesten uit te leggen. Ik vertelde ook over de samenhang tussen de protesten in Hong Kong, Thailand en Myanmar, met name waarom de demonstranten erop waren gebrand om zich aan te sluiten bij  de Milk Tea Alliance en andere pro-democratische bewegingen in Azië.

Ik denk dat de inwoners van Hong Kong in staat zijn om  de demonstranten in Myanmar te helpen en meer aandacht kunnen genereren van de internationale media over de situatie in die stad. Terwijl ontzettend veel beeldmateriaal over de militaire coup en de protesten op Twitter en Facebook circuleren, moeten de verhalen achter de beelden worden doorverteld en verklaard. De inwoners van Hong Kong kunnen een cruciale rol spelen als brugfunctie en bij het verspreiden van informatie.

OL: U hebt veel aandacht besteed aan de protesten in Hong Kong, Thailand en Myanmar. Welke  vergelijking ziet u tussen de pro-democratische beweging in de drie landen? Constateert u enige interactie tussen de demonstranten of pro-democratische activisten in de drie regio's? Denkt u dat dergelijke interacties voor positieve veranderingen in Aziē zullen zorgen?

BC: De protesten in Hong Kong, Thailand en Myanmar zijn totaal verschillend, omdat de drie regio's elk een eigen politiek systeem kennen, maar de de demonstranten delen een gezamenlijk doel. Uitwisseling van ervaringen tussen de activisten kan bijdragen aan hoe te reageren op de tekortkomingen van sommige lokale protesten en het kweekt meer begrip voor het belang van de pro-democratische beweging in Azië.

De tweedeling tussen pro-onafhankelijke en gematigde democraten bij de Hong Kong protestbeweging heeft de interne communicatie op het gebied van de te volgen strategie en tactiek binnen de beweging geen goed gedaan, waardoor niemand met de regering afspraken kan maken of onderhandelen. De pro-democratische tak in Myanmar heeft een lange voorgeschiedenis met raciale conflicten. Maar nu is negentig procent van de mensen tegen het uitroepen van de coup, en dat is in hun voordeel.

Volgens mij kunnen de demonstranten in Azië bij hun toekomstige strijd voor democratie elkaars kennis delen, inspireren en ondersteunen. De democratische beweging tegen autoritaire regimes in Azië ontwikkelt zich snel en een nieuwe generatie activisten heeft haar vastberadenheid en dynamiek inmiddels bewezen.

Start een discussie

Auteurs graag inloggen »

Regels

  • Alle reacties worden beoordeeld door een moderator. Verzend je reactie maar één keer, anders kan deze als spam worden gemarkeerd.
  • Wees respectvol tegen elkaar. Reacties met hatelijke opmerkingen, obsceniteiten en persoonlijke aanvallen worden niet goedgekeurd.