Man met een gsm in een fort in Oman. Foto via Pikist [1], rechtenvrije foto's.
Noot van de redactie: Dit artikel werd geschreven door Khalid Ibrahim [2] de uitvoerend directeur van het Gulf Center for Human Rights [3] (GCHR) een onafhankelijke non-profitorganisatie die zich inzet voor vrijheid van meningsuiting, samenwerking en vreedzame bijeenkomsten in de MENA-regio (Midden-Oosten en Noord Afrika).
Terwijl de rest van de wereld zich bezighoudt met de gevolgen van de COVID-19 epidemie, heeft het Sultanaat Oman een nieuwe verordening doorgevoerd die de overheid nog meer macht geeft over het internet. Hierdoor wordt het voor critici en dissidenten steeds moeilijker om cruciale informatie te verstrekken zonder daarbij nog meer risico's te lopen.
Op 10 juni 2020 heeft sultan Haitham bin Tariq het koninklijk besluit [4] n° 64 uitgevaardigd waarmee het Cyber Defensie Centrum in het leven geroepen werd dat als een afdeling van Omans binnenlandse veiligheidsdienst (ISS) zal fungeren. De ISS is berucht [5] voor het voortdurend onderdrukken van openbare vrijheden, zoals de vrijheid van meningsuiting via internet. Op 14 juni publiceerde de Omaanse Staatscourant nummer 1345 in 11 artikelen de werkwijze van het centrum.
Door het systeem van het Cyber Defensie Centrum krijgt ISS de volledige macht over de communicatienetwerken en informatiesystemen van het land. Door het decreet wordt de ISS in de praktijk aan het hoofd gesteld van het Cyber Defensie Centrum.
Het Cyber Defensie Centrum krijgt via deze tekst ook de mogelijkheid om geavanceerde hard- en software te importeren waarmee het websites kan blokkeren en streng toezicht op het internet kan houden. Het centrum is gemachtigd toezicht te houden op alle elektronische netwerken in het land maar ook om die zo nodig te isoleren om “het hoofd te bieden aan bedreigingen van het nationale veiligheidssysteem, van Omans economie of internationale en regionale betrekkingen”.
Met dit nieuwe decreet bezit ISS de volledige macht over de infrastructuur en de gegevens van alle organen en groeperingen in de maatschappij en kan daardoor bewijs aanvoeren en informatie verschaffen over internetactivisten waarvan de mening over openbare onderwerpen niet overeenkomt met die van de regering. Met als resultaat het bedreigen en vastzetten van internetactivisten en het gebruik van de rechterlijke macht tegen hen.
Oman kent enkele vage en allesomvattende wetten waardoor het een misdrijf wordt om een meningsverschil te uiten en de overheid of machthebbers te bekritiseren.
Artikel 17 van de wet op de cybercriminaliteit [6] bijvoorbeeld, schrijft een gevangenisstraf voor van een maand tot drie jaar voor het gebruiken van ICT teneinde materiaal te verspreiden dat “de publieke ethiek schaadt of nadelig beïnvloedt”. En artikel 19 schrijft dezelfde straf voor bij het verspreiden of in bezit zijn van materiaal dat “de openbare orde of religieuze waarden bedreigt”.
Op 19 juli heeft de Speciale Divisie van ISS de internetactivist Ghazi Al-Awlaki op het politiebureau in het gouvernement van Dhofar gedagvaard [7], vanwege zijn vreedzame activiteiten op sociale media. Hij is tot 7 september vastgehouden zonder dat hij zijn familie of een advocaat heeft kunnen raadplegen.
Het systeem van het Cyber Defensie Centrum is een openlijke poging om Omans repressieve maatregelen te legaliseren. Deze gevaarlijke ontwikkeling die de digitale rechten van alle burgers en Omaanse internetactivisten schendt, is onopgemerkt gebleven en heeft geen enkele aandacht gekregen in de media.
De regering van Oman zou onmiddellijk het decreet moeten herroepen waarmee het Cyber Defensie Centrum opgericht wordt, zodat de burgers hun rechtmatige vrijheid behouden om hun mening op internet te uiten. De autoriteiten moeten een eind maken aan alle repressieve maatregelen tegen andere meningen op het internet en offline.
Het beschermen van het internet en het gebruik ervan als een middel dat bijdraagt aan het opbouwen van een welvarende toekomst voor alle burgers, is een taak die aan een groep onafhankelijke academici en technologen toevertrouwd moet worden, in samenwerking met het Ministerie van technologie en communicatie [8] en andere maatschappelijke organisaties die gespecialiseerd zijn in internetbeheer. Op deze manier wordt de taak van de veiligheidsdiensten beperkt tot het behandelen van zaken van criminele aard.