- Global Voices in het Nederlands - https://nl.globalvoices.org -

President studentenvakbond Thailand gearresteerd wegens anti-regeringsprotesten

Categorieën: Oost-Azië, Thailand, Bestuur, Burgermedia, Jeugd, Mensenrechten, Politiek, Protest
[1]

Studentenleider Jutatip Sirikhan gooit witte verf over zich heen als symbool van protest na haar vrijlating. Foto en onderschrift door Prachatai.

Dit artikel [1] is afkomstig van Prachatai, een onafhankelijk nieuwsmedium in Thailand, geredigeerd en opnieuw uitgegeven door Global Voices, als onderdeel van een wederzijdse inhoudelijke overeenkomst. 

Op weg naar de universiteit op 1 september werd de president van de Studenten Vakbond Thailand (SUT) gearresteerd wegens haar deelname aan het massaprotest  [2]op 19 juli.

Jutatip werd gearresteerd toen ze met een taxi onderweg was om lessen te volgen op de Tha Prachnan campus van de Thamassat Universiteit in Bangkok. Op 1 september 12.50 uur s'middags meldde ze zich live op Facebook toen politie in burger de taxi aanhield en haar vervolgens een arrestatiebevel overhandigde.

Jutatip werd naar het Samranrat politiebureau gebracht. Een politie-officier begeleidde haar in een andere taxi naar het politiebureau, omdat ze zich niet helemaal veilig voelde in de privé-auto van de politie-ambtenaren die haar hadden gearresteerd. Maar ze bleef live op Facebook waar ze tijdens haar transport naar het politiebureau passages van deThaise vertaling vanThomas Paine's Common Sense voorlas.

Vervolgens moest ze bij het Strafgerecht in Bangkok voorkomen, waar ze om 05.20 uur s'ochtends op borgtocht werd vrijgelaten onder bewindvoering van een docent op de Thammasat Universiteit. De rechter eiste niet onmiddellijke betaling van de borgsom van 100.000 baht (€ 2700), op voorwaarde dat ze niet voor het haar ten laste gelegde feit in herhaling zou gaan. Anderen die ook voor dezelfde aanklacht waren gearresteerd en vervolgens werden vrijgelaten, kregen dezelfde voorwaarde opgelegd.

Jutatip is de veertiende activist die werd gearesteerd wegens deelname aan het massaprotest op 18 juli. Vijftien andere demonstranten werden ook gedagvaard en moesten zich op 28 augustus melden  [3]bij het politiebureau in Samanrat, waar een aanklacht tegen hen werd ingediend. Jutatip werd, naast andere aanklachten, aangeklaagd wegens opruiing en overtreding van de Noodverordening  [4]en de Wet op Overdraagbare Ziekten.

Na haar vrijlating verscheen Jutatip voor het gebouw van het Strafhof waar ze een korte persconferentie gaf.

“Verf kunnen we wegwassen, maar onrecht niet”.

Om te beginnen wilde ik niet vluchten. Er liep een arrestatiebevel tegen mij. Ik wachtte al tijden op mijn arrestatie, maar tot nu toe is er nog niets gebeurd. Telkens als er iemand wordt gearresteerd, worden we ervan beticht dat we niet vreedzaam hebben geprotesteerd.

Als student ben ik maanden- en jarenlang door de politie lastiggevallen. Waarom ben ik nooit schadeloos gesteld? Waarom wordt de politie als dienaar van de dictatuur wel de hand boven het hoofd gehouden?

Formeel zou ik eerst moeten worden gedagvaard, maar de politie overhandigde mij het arrestatiebevel, waarna ik werd gearresteerd. Het is buiten alle proporties om een student zo te behandelen. Ze hebben mijn gangen gevolgd en het signaal van mijn mobiele telefoon getraceerd. Evenals mijn familie werd ik ook privé bedreigd en overhandigden ze mij een huiszoekingsbevel. Dit alles was voor ons een reden om onze protesten op te voeren. De grondwet staat dit allemaal toe.

Wij betalen onze belastingen en daarom moet de staat ons ook beschermen en niet intimideren. Daarom heb ik besloten de uitdaging aan te gaan om ons doel te bereiken. We moeten opkomen voor onze rechten en vrijheid.

Vervolgens gooide Jutatip met opgeheven drie vingers van haar hand (het ‘Hunger Games’ salute [5]) een emmer witte verf over zich heen. Ze vertelde dat de witte verf als een symbool wordt gezien voor puurheid en gerechtigheid en dat gerechtigheid moet terugkeren.

We willen laten zien wat vrijheid betekent en dat op onze manier tot uitdrukking brengen. We bedekken ons met verf, omdat het onze manier is om  te laten zien dat dat we hier oneindig mee door kunnen gaan tot we ons doel hebben bereikt. We kunnen onze machthebbers met verf bedekken, omdat zij het zijn die ons overspoelen met gerechtelijke stappen en ons zonder uitzondering bestoken met bedreigingen en aanvallen.

Verf kunnen we wegwassen, maar onrecht niet.

Tenslotte bedankte Jutatip de universiteitsdocent die voor haar borg wilde staan en de mensen die haar steunden en meehielpen om de verf op de trottoirs  voor het gebouw van het Strafhof te verwijderen.

“Wij vechten door totdat we alles hebben gewonnen, inclusief de hervorming van de monarchie en een nieuwe grondwet,”vertelt Jutatip.