Foto in de stad Idlib in Noord-Syrië kort nadat een Russische raket op 14 maart 2019 een hele buurt vernietigde en 10 burgers doodde. De jonge man op de foto vertelde de fotograaf dat hij net zijn familie verloren had. Foto door Mousa Mohammed, gebruikt met toestemming.
Door het aanhoudende gewapende conflict [1] in Syrië werden meer dan 1.6 miljoen mensen uit hun huizen verdreven. Ze vluchtten hoofdzakelijk naar het Noorden van het land. De humanitaire crisis als gevolg daarvan wordt nu verergerd door de impact van COVID-19 in de regio.
In de Idlib-regio [2] in Noord-Syrië leven mensen hoe dan ook al in erbarmelijke omstandigheden. Hoewel Idlib slechts 1 geval van COVID-19 bevestigde [3] in juli, dragen meerdere factoren bij tot verder stijgende spanningen, waaronder het aanhoudende en opzettelijke geweld, uitgeoefend door de Syrisch-Russische militaire alliantie, tegen de vitale infrastructuur van Idlib waarbij de gezondheidssector volledig ten gronde gericht werd [4].
Volgens Human Rights Watch [5] is “Noord-Syrië totaal niet voorbereid op de COVID-19-pandemie”.
Hani al-Hariri, een Zuid-Syrische activist die nu in Idlib woont, vertelde Global Voices dat de toestand catastrofaal zou kunnen worden als COVID-19 Noord-Syrië bereikt, waar vluchtelingen nauwelijks [6] toegang hebben tot basisbehoeften zoals gezondheidszorg, water en voeding, waardoor sociale afstand en hygiëne bijna onmogelijk gewaarborgd kunnen worden.
Kinderen betalen de hoogste prijs in de oorlog
In Idlib betalen kinderen vaak de hoogste prijs in de oorlog. De oorlog heeft ruim 190.000 weeskinderen [7] de straat op gejaagd. Temidden van de ruïnes van Idlib moeten ze zichzelf zien te redden. In totaal moesten alleen al in Noord-Syrië naar schatting 290.000 kinderen [8] herhaaldelijk vluchten voor geweld.
Jamil al-Hassan, een Syrische activist en journalist [9] van Idlib, verleent al jaren humanitaire hulp in rebellenregio's. Hij sprak met Global Voices over zijn ervaringen. De namen in deze getuigenis werden veranderd om de identiteit te beschermen:
أحمد، وصلاح، وعبد الله، هم ثلاث أطفال دون سن العاشرة من العمر من حلب وإدلب فقدوا عائلاتهم في الحرب التي بدأت في عام 2011، أي من يقارب العشر سنوات، ولم يعد لهم أي قريب يعتمدون عليه سوى بعضهم البعض، أو أي ملجأ يؤوون اليه سوى قارعة أحد طرق إدلب. وجدتهم في إحدى جولاتي اليومية، وشاركت الفيديو عبر صفحتي على تويتر [10]، بهدف إيجاد طريقة لمساعدتهم.
Ahmad, Salah en Abdullah zijn drie kinderen uit Aleppo [11] en Idlib [2], jonger dan 10 jaar, die hun familie verloren in een oorlog die in 2011 begon, bijna tien jaar geleden. Aan hun lot overgelaten en met alleen elkaar om steun te bieden, was een trottoir in Idlib hun enige toevlucht. Ik ontmoette hen op één van mijn dagelijkse tochten door de stad, en deelde een video op mijn Twitter account in de hoop hulp voor hen te vinden.
Hier is de video van Hassan:
تشرد الأطفال مهما كانت أسبابه يبقى تشرد دون أي ذنب لهم #كونو_عوناً_لهم [12]@zelal_abo_adnan [13] pic.twitter.com/iYBv5SRWk2 [14]
— جميل الحسن (@jamlo1991) June 29, 2020 [15]
Verdrijving van kinderen, eender wat de oorzaak is, is de verdrijving van onschuldige kinderen. Steun hen.
Hassan voegde eraan toe dat de toestand in Syrië katastrofaal is, en nog veel erger zou worden door de verspreiding van COVID-19. Hij legde uit:
منظر أطفال نائمين في الشوارع أصبح متكررا. كل سكان إدلب في وضع حرج، ولكن الأطفال في الشوارع هم الأكثر عرضة للخطر في حال انتشار فيروس كورونا لأنه لا توجد أي وسيلة لحمايتهم.
Kinderen die op straat slapen zijn een veel voorkomend verschijnsel geworden. Terwijl alle inwoners van Idlib in kritieke toestand leven, lopen kinderen die op straat leven een nog groter risico als het coronavirus zicht uitbreidt, omdat er geen manier is om hen te beschermen.
Extreem precaire levensomstandigheden voor vluchtelingen
De humanitaire ramp in Idlib is het resultaat van een serie van militaire campagnes, gevoerd door landen die het bewind van Bashar al-Assad ondersteunen: Rusland [16] en Iran [17] enerzijds, en Turkije anderzijds [18]. Dit land steunde aanvankelijk het Free Syrian Army [19], een oppositie opgericht door Syrische militaire overlopers, om later zelf speler te worden in het conflict in augustus 2016.
Idlib is het laatste bolwerk van rebellen en jihadisten die proberen de regering van Assad, die nu bijna 64 procent van Syrië [20] controleert, ten val te brengen. Sinds 2015 werd Idlib gecontroleerd [21] door een aantal rivaliserende oppositiegroepen. De regio herbergt meer dan 4.5 miljoen mensen [7], waaronder bijna 1.6 miljoen ontheemden in eigen land. De meesten zijn vrouwen en kinderen, afkomstig uit verschillende provincies in heel Syrië.
De herhaalde campagnes veroorzaakten onvoorstelbaar leed bij de Syriërs.
Honderden burgers werden gedood en bijna één miljoen met geweld verdreven uit Idlib en aangrenzende regio's, alleen al tussen December 2019 en maart 2020. Volgens een rapport [22] van de Onderzoekscommissie voor Syrië van de VN, gepubliceerd op 7 juli, zijn de oorzaken willekeurige bombardementen uit de lucht, beschieting op de grond, arrestatie, marteling en plundering. De inleidende opmerkingen van het rapport kunnen in deze tweet ingekeken worden:
Inleidende opmerkingen door de Voorzitter van @UNCoISyria [23], Paulo Pinheiro op een persconferentie om het nieuwe rapport voor te stellen.https://t.co/oiH2zL5SjK [24]
— HRC SECRETARIAAT (@UN_HRC) 7 juli 2020 [25]
Tussen december 2019 en maart 2020 zochten vluchtelingen onderkomen en bescherming in overbevolkte kampen langs de Turkse grens, in het Noorden van Syrië. In deze onherbergzame [26] oorden werden vluchtelingen blootgesteld aan temperaturen onder nul gedurende de winter. Ze hokten samen in tenten en geïmproviseerde schuilplaatsen in wat de Secretaris-Generaal voor humanitaire zaken van de VN, Mark Lockock [27], beschreef als “het grootste menselijke gruwelverhaal van de 21ste eeuw”.
In een telefoongesprek met Global Voices op 28 juni zei Hariri, vrijwilliger voor een organisatie [28] die de mensen van Daraa in Noord-Syrië samenbrengt, dat “de tenten geen bescherming bieden voor de hitte van de zomer, noch de kou van de winter”.
Hij voegde eraan toe dat tenten in brand geschoten zijn als gevolg van temperaturen boven 40 graden Celcius, bovenop de verzengende hitte voor de mensen in die tenten. De winters zijn niet beter, want de tenten vatten vlam omdat schoenen en kleding binnen in de tenten verbrand worden in een wanhopige poging om warmte te produceren bij temperaturen onder nul. Hariri zei:
العيش في هذه الظروف المأساوية في الخيم يعد كارثي، لانها غير صالحة للسكن، وإنما تعتبر حل اسعافي مؤقت لمن فقد منزله
Leven in de tragische omstandigheden in deze tenten is desastreus, want ze zijn niet bewoonbaar, en alleen maar bedoeld als een tijdelijke noodoplossing voor degenen die hun huis verloren hebben.
Incidenten van brandende tenten werden ook opgemerkt op sociale media:
اصابة طفلة بحروق نتيجة احتراق خيمة في احدى مخيمات شمال #ادلب [29] بالقرب من كفرلوسين
يارب فرجك ? pic.twitter.com/r21ZmFy4fI [30]
— M . Talha |أبو مجاهد الحلبي (@mahmoodtalha22) July 3, 2020 [31]
Een kind is verbrand als gevolg van een tent die vuur vatte in een kamp in het Noorden van Idlib, in de buurt van Kafrlosen. God, help alstublieft.
Van de regen in de drup
Ondertussen bracht de non-profitorganisatie Save the Children aan het licht [32] dat meer dan 200.000 mensen, waarvan de helft kinderen, de kampen in Noordwest-Syrië verlaten hebben om naar andere plaatsen te gaan, of terug te keren naar hun verwoeste huizen. Aangemoedigd door het tijdelijke staakt-het-vuren-akkoord [33] dat op 6 maart begon, stonden deze families voor de onmogelijke keuze tussen blootstelling aan het virus of confrontatie met de oorlog.
Save the Children tweette:
Het lot van de kinderen en hun families in Noordwest-#Syrië [34] is hartverscheurend. Ze moesten hevige gevechten ontvluchten en zijn nu genoodzaakt te vluchten voor het #coronavirus [35].
“Ze kunnen nergens heen, behalve naar hun huizen in puin.” – Sonia Khush.
Lees meer:https://t.co/YY7LPgKhIE [36]
— Save the Children International (@save_children) 22 juni 2020 [37]
De families leven onder erbarmelijke omstandigheden [32] door de slechte economische toestand, een ontstellende stijging van voedselprijzen, en het ontbreken van toegang tot electriciteit, water of internet. Desondanks proberen ze van dag tot dag te overleven, terwijl ze een heel onzekere toekomst tegemoet gaan in een “oorlog bij volmacht” die op Idlib-territorium plaatsvindt ten koste van onschuldige burgers.
Terwijl de wereld enorme middelen [38] vrijmaakt om de pandemie te bestrijden, heeft het Assad-regime, in samenwerking met zijn bondgenoten, de eigen middelen besteed aan moord, uitdrijving en uithongering van het Syrische volk. De ruim 4.5 miljoen mensen in Idlib die al onder de oorlog lijden, gaan nu de gevolgen tegemoet van de volgende onvermijdelijke humanitaire catastrofe.