Black Lives Matter-protesten in Trinidad en Tobago: verhitte discussies over rassenverhoudingen

Demonstranten tijdens de Black Lives Matter-protesten in Port of Spain, Trinidad, 8 juni 2020. Foto Jada Steuart, toestemming voor publicatie

De brute moord op George Floyd, een Afro-Amerikaanse man die stierf door verstikking nadat een blanke politieman op 25 mei 2020 in Minneapolis zijn knie minutenlang met geweld op zijn nek had gedrukt, was de directe aanleiding voor de Black Lives Matter (BLM) Beweging om onmiddellijk te reageren op de ontstane onrust en problemen.

Demonstranten tijdens de tweede Black Lives Matter-demonstratie op Queen's Park Savannah in Port of Spain, Trinidad. Foto Ashley Thompson, toestemming voor publicatie.

BLM's opdracht om zich krachtig te verzetten tegen geweld en systematische anti-racistische uitingen tegen zwarten, dat resulteert in gevaarlijk politiegeweld, hebben wereldwijd unaniem protesten opgeroepen.

Op 8 juni hebben meer dan 500 mensen tijdens een demonstratie in Port of Spain voor de Ambassade van de Verenigde Staten hun solidariteit met Black Lives Matter betoond. Het was het tweede publieke protest in vier dagen en volgens de berichten duidelijk verhitter dan het vorige protest, hoewel sommige maatschappelijke groeperingen zich bleven verzetten tegen de werkelijke aanleiding. 

‘Geen gerechtigheid, geen vrede’. Dat was de luide oproep van demonstranten op het Queen's Park Savannah. Passerende automobilisten staken luid toeterend hun vuisten omhoog,  kracht  bijgezet met de leus ‘Black Lives Matter’, niet alleen om solidariteit te betuigen met Afro-Amerikanen, maar ook als benoeming van het diepgewortelde racisme dat nog steeds in de multiculturele maatschappij van Trinidad en Tobago als een open wond onder de oppervlakte doorsmeult.

Ondanks discussies met de politie over vooral een agent die de demonstranten filmde, verliep de demonstratie over het algemeen toch vreedzaam en rustig. Bijna alle demonstranten hielden zich aan het protocol om veilig afstand van elkaar te houden, ook door de aanwezigheid van de politie.

De ambassadeur van de Verenigde Staten, Joseph Mondello, sprak met de demonstranten. Hij veroordeelde iedereen die voor de goede zaak opkwam, mondmaskers droeg en veilig afstand hield.

Demonstranten tijdens de Black Lives Matter-demonstratie in Port of Spain, Trinidad, 8 juni 2020. Foto Jada Steuart, toestemming voor publicatie.

In het kielzog van Floyd's dood domineerden op social media in Trinidad en Tobago de discussies over rassenverhoudingen. Dit werd nog eens extra gevoed door de uitgesproken commentaren van zakenmensen zoals Gerald Aboud, wiens puur racistische Facebook-commentaren zwarte mensen opriepen om van gedachten te veranderen. De stelselmatige toondoofheid van Aboud en anderen was aanleiding om hun zaken te boycotten. Zwarte ondernemers  besloten om hun producten weg te halen uit hun winkels en op social media lijsten te publiceren van ‘zwarte winkels’.

Tijdens de protesten was Aboud's naam veelvuldig op borden en plakkaten te zien.

Tekst op een plakkaat: “Beste Gerald Aboud, ik heb mijn sneakers niet gestolen.” Hoogachtend, ‘The Blacks’. Foto  Jada Steuart, toestemming voor publicatie.

In een land dat trots is op haar gelijkheid en saamhorigheid proclameert het nationale volkslied: ‘Hier vindt elk geloof en ras een gelijkwaardige plaats’. Dit verklaart de felle reactie door de Black Lives Matter Beweging.

Het staat buiten kijf dat in Trinidad en Tobago racisme op talrijke terreinen wijdverbreid is. Door subtiele of soms schaamteloze racistische spanningen tussen verschillende etniciteiten en geïnstitutionaliseerd racisme, is het voor zwarte mensen als vanouds steeds moeilijker om economisch het hoofd boven water te houden. Feit is dat de grootste rijkdom in het land een procent van de bevolking beslaat.

Demonstranten tijdens het Black Lives Matter-protest in Port of Spain eren op stelten op 8 juni 2020 het kenmerkende carnavalsfeest in Trinidad en Tobago, bekend als de Moko Jumble, een traditie uit West-Afrika. Foto Jada Steuart, toestemming voor publicatie.

In een postkoloniale maatschappij zijn in Trinidad en Tobago rassenverhoudingen historisch inherent; racistische opvattingen zijn al generaties lang een bekend fenomeen.

Het carnaval, het grootste nationale festival in Trinidad en Tobago, is een duidelijk voorbeeld. Hoewel de moderne variant misschien op het eerste gezicht lijkt op een schitterend straatfeest, is segregatie tussen klasse en kleur bij de carnavalbands nog steeds aan de orde van de dag. Het festival is oorspronkelijk terug te voeren als rebellie tegen de koloniale bewindvoerders.

Deze onrechtvaardige situatie in Trinidad en Tobago is een erfenis van het post-onafhankelijke tijdperk in Groot-Brittannië en is nog steeds niet helemaal uitgebannen. Veel van die structuren hebben nog altijd een langdurige en enorme impact op de levens van zwarte mensen. Maar als we de uiteindelijke opkomst  van de demonstratie op 8 juni zouden moeten beoordelen, zijn vooral de jongeren niet langer bereid om te doen alsof er niets aan de hand is.

De opkomst bestond hoofdzakelijk uit mensen van Afrikaanse afkomst. Toch waren er ook kleurlingen van andere nationaliteiten en blanken uit Trinidad. Zij vonden elkaar in een wereldwijde beweging, met de opdracht de methodieken te bestrijden waardoor het racisme steeds weer de kop opsteekt.

Ze laten zowel verbaal als met financiële ondersteuning van zich horen. Bovendien zijn ze bereid om stevige discussies aan te gaan om op te komen voor rassengelijkheid. Voor het kweken van een beter begrip delen velen  hun kennis en ervaringen over de geschiedenis van de zwarte bevolking:

Deze discussie had al veel eerder gevoerd moeten worden.

Start een discussie

Auteurs graag inloggen »

Regels

  • Alle reacties worden beoordeeld door een moderator. Verzend je reactie maar één keer, anders kan deze als spam worden gemarkeerd.
  • Wees respectvol tegen elkaar. Reacties met hatelijke opmerkingen, obsceniteiten en persoonlijke aanvallen worden niet goedgekeurd.