- Global Voices in het Nederlands - https://nl.globalvoices.org -

Waarom Hong Kong nog niet dood is.

Categorieën: Bestuur, Burgermedia, Ideeën, Mensenrechten, Politiek, Protest, Vrijheid van meningsuiting, The Bridge
[1]

2018.7.1 [1]” Een protest in Hong Kong in 2018. Foto door doctorho [2] (CC BY-NC-ND 2.0 [3])

Dit is een bewerkte versie van een post gepubliceerd door de auteur op Facebook op vrijdag, 22 mei, met een beschouwing over de gevolgen van het einde van “Eén land, twee systemen [4]” – een principe vastgelegd in de Chinees-Britse gemeenschappelijke verklaring [5] in 1984 om Hong Kong's politieke autonomie veilig te stellen – volgend op het voorstel van Beijing voor een nieuw wetsontwerp [6].

22 mei, Hong Kong. Het is een hele slechte dag. En we hebben de laatste tijd een heleboel slechte dagen gehad in Hong Kong. Slechte maanden. Slecht over de ganse lijn.

We leven met het coronavirus sinds Januari. In November vorig jaar overviel [7] de politie mijn universiteitscampus. En het is bijna een jaar geleden sinds we naar buiten kwamen om te protesteren tegen de uitleveringswet. [8]

Maar vandaag werd de “nationale veiligheidswet” opgelegd in Hong Kong. Deze wet biedt ruime bevoegdheden om iedereen die niet bevalt te laten oppakken. Iedereen die kritiek uit. Al wie het oneens is of niet gehoorzaamt. Of iedereen die op gevoelige tenen trapt. Officieel luidt de lijst van nieuwe strafbare feiten “afscheiding, ondermijning van de staatsmacht, terrorisme en buitenlandse inmenging”. Nieuwe categorieën zouden in de toekomst toegevoegd kunnen worden.

Ik heb niet goed geslapen vannacht. Ik werd ‘s ochtends wakker met een nachtmerrie.

Bijna iedereen met wie ik sprak is sprakeloos.

“Ik weet niet wat ik moet zeggen”.

“Ik kan niet eens …”. Of eenvoudigweg “…”.

We hebben gevochten voor onze vrijheid en autonomie. We hebben gevochten voor het recht om ons bestuur te verkiezen.

De regering die nu de macht grijpt in Hong Kong is een regering die Peppa Pig en Winnie the Pooh censureert. Het is een regering die regelmatig feministen, advocaten, en intellectuelen arresteert en ethische minoriteiten in concentratiekampen opsluit.

Dat is waar we tegen vechten. Dat is waarom we ten einde raad zijn, waarom we wanhopig zijn naar aanleiding van het laatste nieuws. We zijn allemaal erg moe.

Maar laat ons duidelijk zijn: Beijing weet dat ze een hoge prijs betalen – de volle prijs. En wij hier in Hong Kong hebben hen doen betalen.

Ik ben vrijwel zeker dat Beijing er de voorkeur aan gegeven zou hebben om niet deze nucleaire optie te benutten. Ze zouden ervoor gekozen hebben om de pro-Beijing partij en de gemanipuleerde wetgevende raad [9] het vuile werk te laten opknappen. Maar we hebben Beijing de volle prijs laten betalen.

Hannah Arendt [10] leert ons dat macht betekent: gezamelijk optreden. Maar Beijing handelt nu alleen. Dit is geen voorbeeld van een machtig Beijing – dit is dwang. Dit is geen politieke macht. Het is politiek geweld.

Ik zeg niet dat het een overwinning is voor ons, of dat het iets is om te vieren. Maar we hebben ons deel gedaan. We hebben hen er verdomd hard voor laten werken. Iedereen in Hong Kong kijkt toe. De Hang Seng index viel al met duizend punten vanochtend. Taiwan kijkt toe. De Verenigde Staten kijken toe. Beijing is gewaarschuwd, voor de ogen van de hele wereld.

Maar wat nu? Wat kunnen wij in Hong Kong doen? Wat kan íemand doen?

Ik verzeker mezelf dat dit het moment is waarop ik voor mezelf moet zorgen, en voor de mensen om mij heen. Want we moeten deze klap incasseren, weer opstaan, en verder leven voor het volgende gevecht.

Om Rocky's beroemde cliché te citeren:

“Het [leven] gaat niet over hoe hard je slaat. Het gaat over hoe hard je geslagen kan worden en toch doorgaat. Hoeveel je aankan en blijft volhouden.”

Beijing wil niet dat je opveert. Dat je blijft vechten. Dat je blijft hopen. Maar welk rechtgeaard mens in Hong Kong zou nu blijven hopen?

Dit is hoe Rebecca Solnit het ziet [11]:

“[Ik hoop] dat men niet gelooft dat alles fijn was, is of zal zijn … De hoop die mij interesseert gaat over brede perspectieven met specifieke mogelijkheden, die ons uitnodigen of dwingen tot actie.

Wat betekent het te handelen? Volgens Ahrendt is handelen een begin maken. Het is iets verrassends en onverwachts doen, wat dan zijn eigen leven gaat leiden doordat het anderen inspireert en omdat anderen zullen volgen, omdat we gezamelijk handelen.

Misschien is het tijd onszelf eraan te herinneren dat Hong Kong het echt goed gedaan heeft op gebied van protesteren, van handelen, van creatief zijn en van verrassen.

We overrompelden de regering toen een half miljoen mensen naar buiten kwamen om de oorspronkelijke nationale veiligheidswet in 2003 tegen te gaan.

Vorige zomer verrasten we de wereld met een miljoen-personen-mars. En toen verrasten we de wereld weer, deze keer met een een coole twee miljoen sterke mars. De uitleveringswet kwam er niet.

In één van de meest kapitalistische landen van de wereld kwamen we tot onze eigen verbazing tot het oprichten van vakbonden om ons te organiseren en ons tegen de regering te beschermen. Dit wierp zijn vruchten af eerder dit jaar, toen dokters en verplegend personeel de regering plots confronteerde met een staking om hen te dwingen de grenzen te sluiten ter bescherming tegen het coronavirus.

We lieten honderden “Lennon-muren [12]” bloeien en groeien, in Hong Kong en over de hele wereld. We zetten de “gele economische cirkel” [13] op om onze manier van protesteren te innoveren. En we wonnen bij de gemeenteraadsverkiezingen [14] in November 2019.

We weigeren ons te laten temmen. Vrijheid is nooit vrij. Maar onze ziel overwint.

Zorg goed voor jezelf. We hebben hoop, omdat we handelen. We incasseren de klap, we staan weer op en vechten de volgende strijd.