Geschiedenis, landschap, lichaam: een gesprek met de Pakistaanse kunstenaar Ali Kazim

Ali Kazim, Shah-Savar (een goede ruiter). Pigment op wasli papier, 72cm x108cm.

De prominente kunstenaar Ali Kazim, die zich momenteel focust op zijn volgende solotentoonstelling in 2021 in het Ashmolean Museum in Oxford, VK, zegt dat hij nog geen belangrijke veranderingen in zijn werk ondervonden heeft sinds het begin van de COVID-19 pandemie. Maar hij erkent dat de kunstwereld ernstig getroffen zal worden omdat economieën het moeilijk hebben of instorten als gevolg van het virus dat nog steeds zijn invloed heeft op bijna alle aspecten van het leven in de hele wereld.

Kazim, 46, is geboren en getogen in Pakistan en haalde zijn BFA diploma (bachelor in schone kunsten) aan het National College of Arts in Lahore, Pakistan, in 2002 en een MFA (masters in schone kunsten) aan de Slade School of Fine Arts in London, VK, in 2011. Hij woont en werkt nu als multidisciplinair kunstenaar in Lahore, waar hij ook assistent-professor aan het National College of Arts is.

Hoewel Kazim in verschillende genres en technieken werkt, onderscheidt hij zich door zijn portretten, die realistisch afgebeelde onderwerpen kadert in een surrealistisch decor tegen een krachtig gekleurde achtergrond.

Het oeuvre van Kazim werd tentoongesteld op grote internationale beurzen en tentoonstellingen over de hele wereld, inclusief de Frieze Art Fair in New York in 2019. Zijn werk wordt ook verzameld door het Metropolitan Museum in New York, het Asia-Pacific Museum, het British Museum, de Queensland Art Gallery in Australië, en anderen.

In een interview met Global Voices spreekt Kazim over zijn fascinatie voor het menselijk lichaam, de inspiratie die hij haalt uit het landschap, zijn huidige werk en wat we moeten weten over kunst in Pakistan nu.

U bent in zekere zin gefascineerd door het menselijk lichaam, al sinds uw tekeningen van het lichaam in 2002, tot nu. Hoe heeft dit de betekenis van kunst voor u beïnvloed?

Ik denk dat het menselijk lichaam een fascinerende vorm is. Het is complex zowel in zijn fysieke hoedanigheid als in zijn thematisch belang. Het lichaam, dat centraal staat bij het uitvoeren van alledaagse handelingen, vervult zijn opdracht zelfs meestal zonder dat wij er ons van bewust zijn, terwijl het allerlei vormen van emotionele en spirituele stress ondergaat. De figuratieve werken die ik heb gemaakt tonen misschien een glimp van zulke momenten die het lichaam doormaakt.

Untitle(ruins series) watercolour pigments on paper,206x 460cm,2018

Ali Kazim, zonder titel (Serie Ruïnes). Aquarelpigment op papier, 206 cm x 460 cm, 2018.

Is er een verband tussen uw werk over de geschiedenis van landschappen en het menselijk lichaam wat betreft de techniek die u gebruikt (schilderij-tekening) en de betekenis van het werk?

Ik wilde een aantal portretten of beelden maken, gebaseerd op menselijke figuren. Ik wilde beginnen met mijn eigen interpretaties, maar op dat moment wist ik niet precies waar te beginnen, tot ik een replica van de Priest King zag (een klein, wit beeldje van speksteen, gebakken op lage temperatuur, van de Indus-beschaving) in het Lahore museum.

Het is waarschijnlijk het vroegste voorbeeld van een beeld dat overgebleven is in dit deel van de wereld. Het gaf me een reden om er schetsen van te maken, en vervolgens een portret van de Priest King. Van hieruit ontwikkelde ik een nieuw oeuvre. Ik wilde een verhaal creëren door één of twee elementen naast de portretten te plaatsen, zij het een gebedsmuts, een papegaai of een scheermesje.

Ik werd verliefd op de aquarel wastechniek. Geleidelijk aan ontdekte ik de mogelijkheden van het opbouwen van beelden door dunne lagen kleurspoelingen toe te voegen, extra pigment van de oppervlakte te verwijderen en te tekenen met hele kleine penselen. Ik denk dat op die manier de formele aspecten van het werk voor mij belangrijk werden.

Begin 2013 begon ik de uitgravingen van Harrapan niet ver van mijn woonplaats te bezoeken. De serie landschappen “Ruïnes” zijn gebaseerd op de heuvels van de Indusvallei. Ik denk dat ze op een bepaalde manier collectieve portretten zijn van de mensen die daar zouden kunnen geleefd hebben. Ik raakte meer geïnteresseerd in deze vorm van geschiedkundige verbanden.

Ali Kazim, Topi Walah II. Pigment en drukprint op wasli, 50cm x 75cm.

U was internationaal heel actief, stelde uw werk tentoon in grote steden in de wereld en werkte met museums zoals het Metropolitan museum, dat uw werk aankocht. Hoe wordt uw werk bekeken in de kunstwereld van Lahore en Pakistan?

Het is werkelijk een grote eer dat een aantal prestigieuze instellingen over de hele wereld mijn werk de hele tijd aankocht. In Pakistan heb ik actief tentoongesteld van in het begin van mijn carriere. Ik werd uitgenodigd om een grote sculptuur/tekening van menselijk haar te maken voor de eerste editie van de Karachi Biennale in 2017.

Het project werd erg op prijs gesteld; ik won de prijs van de jury op de allereerste biënnale van Pakistan. Het jaar daarna maakte ik een grote installatie in een park, met vijfduizend levensgrote terracotta harten, genoemd “Zonder titel (Ruïnes van de tempel der geliefden)” voor de inaugurale editie van de Lahore Biënnale.

Tegen het einde van de biënnale mochten de mensen harten plukken van de muren van de ruïne. Ik heb dit later getraceerd, en was verrast te zien hoe voorzichtig mensen waren met de terracotta harten die ze op de site oppikten of aan hun geliefden schonken. Het project leefde een nieuw leven.

Mijn recente grote-schaal aquareltekening “De Conferentie van de vogels” werd vorig jaar tentoongesteld in de Karachi Biënnale en dit jaar deed ik twee projecten voor de Lahore Biënnale, met een grote installatie van 3.000 vogels uit ongebakken klei in een verlaten baksteenfabriek. De installatie bleef staan tot het regende. Het proces van het overgaan van de klei-vogels in aarde was erg mooi en poëtisch.

Wat zouden mensen moeten weten over kunst in Pakistan, en waar zouden ze moeten naar uitkijken?

Naast de hedendaagse kunst heeft de regio nog meer te bieden. Er zijn fascinerende grottekeningen van het paleolithische tijdperk in het noorden van Pakistan, de magische terracotta voorwerpen van de Indus-beschaving zijn prachtig en De Gandhara beeldhouwwerken hebben een bijzondere uitstraling. Het is moeilijk je ogen af te houden van De vastende Boeddha in het Lahore Museum. Deze Gandhara beeldhouwwerken zijn in vele opzichten de eerste voorbeelden van de vroegste vorm van globalisatie.

Het is fascinerend te zien hoe zich een nieuw genre van beeldhouwwerk ontwikkelde toen de Indo-Griekse stijlen verschenen. Verder zijn de Mughal miniatuurschilderijen een visuele traktatie. De twee belangrijke steden Lahore en Karachi organiseerden elk jaar met heel veel succes twee edities van de biënnales sinds 2017. Daarmee werd een nieuw tijdperk ingeluid, dat de locale bevolking de gelegenheid bood om bijzonder werk van Pakistaanse en internationale kunstenaars te zien. Dit jaar overlappen de data van het Lahore literair festival met die van de Lahore Biënnale naar het einde toe van de laatste week.

Ali Kazim, Zonder titel. Aquarel pigment op papier, 30cm x 35cm, 2018.

Welke kunstenaar/s heeft/hebben de grootste invloed gehad op je werk?

Er zijn veel kunstenaars die ik bewonder. Ik ben helemaal verliefd op het werk van Doris Salcedo, Kiki Smith, Louise Bourgeois, Cornelia Parker, Robert Gobber, en Vija Celmins. Ik realiseer me net dat de meeste van mijn favoriete kunstenaars vrouwen zijn. Hun werk is goed geïnformeerd, emotioneel geladen en gemaakt op een intelligente manier met veel geduld. Naar mijn gevoel is het compleet. Zij hebben voortdurend perfect werk geleverd.

Mijn werk met papiertechnieken is voor een groot deel te danken aan de aquarellisten van de Bengaalse School. Ik heb heel veel geleerd door hun schilderijen te bestuderen in publieke collecties van Lahore, en sommigen in Delhi.

Kunstscholen creëeren/produceren geen kunstenaars. Als dat waar is, wat zijn dan realistische verwachtingen aan zulke instellingen wat betreft het artistieke proces van diegenen die hen bezoeken?

Ik denk dat kunstscholen een omgeving bieden waar ideeën getoetst en bediscussieerd kunnen worden met jonge aankomende collega-kunstenaars. Sommigen zullen verdergaan in atelier-praktijk; anderen zullen zich ontwikkelen in gerelateerde gebieden zoals kunst-schrijven, curatie, galerijen, fabricage van kunst etc. Ze kunnen ook hun eigen kring van creatieve mensen vormen terwijl ze de kunstschool bezoeken. De school biedt afgestudeerden de mogelijkheid om de wereld hun beste werk te tonen en kansen te grijpen. Ze worden verbonden met de kunstwereld. Dit zijn belangrijke stappen om in praktijk de kunstwereld te betreden.

Start een discussie

Auteurs graag inloggen »

Regels

  • Alle reacties worden beoordeeld door een moderator. Verzend je reactie maar één keer, anders kan deze als spam worden gemarkeerd.
  • Wees respectvol tegen elkaar. Reacties met hatelijke opmerkingen, obsceniteiten en persoonlijke aanvallen worden niet goedgekeurd.