“Ik begrijp nu hoe moeilijk het is voor kinderen te zorgen,” zegt de 19-jarige Francisco Duarte, tweede van rechts, die nu zorgt voor zijn jongere broer en zusjes nadat zijn ouders, oorspronkelijk uit Mexico, eind mei opgepakt werden door Amerikaanse immigratiemedewerkers. Credit: Deepa Fernandes
Dit artikel van Deepa Fernandes [1] [en] verscheen op 11 juni in PRI.org [2] [en]. Het wordt hier opnieuw gepubliceerd in het kader van een partnerschap tussen PRI en Global Voices.
Eind mei zag de negentienjarige Francisco Duarte hoe immigratiemedewerkers zijn ouders geboeid wegvoerden uit hun huis in San Diego, Californië. Het enige wat hij kon doen was zijn hysterische twaalfjarige tweelingzusjes troosten.
Daarna ging hij op zoek naar hulp voor zijn ouders. Zij hadden een immigratieadvocaat nodig,en Francisco moest hun documenten bijeenzoeken.
Zijn jongere broer Luis, 17, nam de zorg voor de jongere zusjes op zich – hij maakte eieren en ham voor ze klaar toen ze die dag van school kwamen.
De broers bogen zich over de huishoudelijke klussen en zorgden ervoor dat hun zusjes niks tekort kwamen.
En dan beseften ze plots: de huur komt er aan over een kleine week. Vanaf nu zouden zij alle rekeningen van de familie moeten betalen. Toen zij al het geld van hun ouders hadden bijeengeraapt, kwamen ze aan $2,500.
Ze moesten hoe dan ook het inkomen van hun vader evenaren. Hij was de broodwinner, hij runde de ijsjeszaak van de familie. “Mijn ouders hebben elkaar 20 jaar geleden leren kennen toen ze hier, pas aangekomen, allebei ijsjes verkochten”, vertelde Duarte.
Francisco en Luis gingen op pad met hun eigen ijskarretjes, maar verdienden met hun tweeën niet wat hun vader bijeen kreeg.
Francisco Duarte sr. en zijn vrouw Rosenda Perez werden aangehouden door immigratiemedewerkers op 23 mei. Duarte was zijn huis in National City, Californië, uitgegaan om aan de overkant van de straat een krant te kopen. Zijn vrouw kwam buiten kijken wat er aan de hand was en werd ook gearresteerd. Ze worden aangeklaagd voor “inbreuk op de immigratiewetten” van de VS. Er zijn geen strafrechtelijke aanklachten tegen hen, en geen van beiden heeft een strafblad.
Het koppel uit San Diego behoort tot de groeiende groep niet-staatsburgers die gearresteerd worden wegens inbreuken op de burgerlijke immigratiewetten gedurende de eerste maanden van de regering Trump. Volgens Amerikaanse overheidsambtenaren [3] [en] zijn er tussen 22 januari en 29 april meer dan 41.000 mensen die verdacht worden in de VS te verblijven zonder de juiste vergunningen, gearresteerd door federale agenten – een stijging van bijna 40% vergeleken met dezelfde periode in 2016.
Een kwart van de gearresteerden wordt ervan beschuldigd in de VS te verblijven zonder wettelijke status, maar heeft geen eerder strafblad. Het is een groep die lang niet zo erg geviseerd werd onder de regering Obama. De recentste cijfers tonen dat Trump bezig is zijn campagnebelofte waar te maken, zoals onlangs werd gerapporteerd door Maria Sacchetti in The Washington Post [4] [en].
Voor zijn arrestatie kon Duarte nog de voogdij over zijn drie jongere kinderen overdragen aan zijn oudste zoon Francisco.
Voor de kinderen is het ontzettend snel gegaan. Onlangs ging Francisco langs bij mensen uit de buurt om steunbrieven voor zijn ouders te schrijven.
Hij kwam hongerig thuis. “Ik ben de hele ochtend in de weer geweest”, zei Luis. “We hebben het ontzettend druk, we doen zoveel we kunnen voor onze ouders, dus ja, ik ontbijt om 2:37 uur in de namiddag.”
Mark Lane, juridisch assistent van een advocatenkantoor in LA, ging samenzitten met Francisco om te bespreken wat er nog allemaal nodig was voor het dossier van zijn ouders. Lane was een van de mensen met wie Francisco gebeld had om hulp te zoeken de dag waarop zijn ouders werden aangehouden.
“Tijdens de pre-Trump regering kreeg ik misschien twee tot drie telefoontjes per week, nu krijg ik er 10 tot 15 per dag”, zegt Lane, “De mensen zijn vreselijk bang, families worden uit elkaar gehaald.”
Lane, wiens kantoor de zaak van Francisco's ouders heeft aangenomen, besprak met de kinderen wat ze zouden moeten betalen. Alle vier gaan ze nog naar school, dus veel tijd om iets bij te verdienen was er niet. En dus zochten ze het op een terrein waarmee ze heel vertrouwd waren: sociale media.
Ze maakten een korte video over hun situatie, postten die op YouTube, en linkten het naar een GoFundMe fundraising pagina. Ze hoopten $70.000 in te zamelen, en zie, slechts een paar dagen later werd dat doel al overtroffen. Er is nu al meer dan $72.000 aan donaties binnengekomen.
Zij zijn totaal verbluft en dankbaar.
Het ging echter niet alleen om het geld dat binnenstroomde – mensen namen ook contact op om hun steun te betuigen.
“Het is heel bemoedigend dat ik elke dag berichtjes krijg van mensen die me gewoon laten weten dat ze er zijn voor mij en dat ik, als er iets is of als ik iets nodig heb, ik maar hoef te bellen of te sms'en”, vertelt Francisco.
Francisco sr. vindt het moeilijk om de socialemediacampagne die zijn kinderen voor hem voeren te begrijpen, zegt zijn zoon. Tijdens een recent telefoontje legde Francisco zijn vader uit hoe er geld en steun binnenliep.
Zijn vader vroeg wie er zoal geld gaf. “Veel mensen: leraars, buren, vrienden, mensen uit de hele stad”, vertelde hij zijn vader tijdens hun telefoongesprek.
Terwijl het nieuws zich verspreidde via sociale media begonnen er vrienden langs te komen om te helpen. Zo is er een groep van Luis’ schoolvrienden die meewerken. “We willen niet dat Luis er op school onder lijdt”, vertelt Luz Maria Castañon.
“Hij wordt een primus, echt waar. Hij haalt schitterende cijfers.”
Een andere vriendin, Maria de Jesus, is in de keuken taco's aan ‘t klaarmaken. Ze wil koken voor de kinderen tot hun ouders weer thuis zijn.
De tweelingzusjes Aracely en Yarely zagen hoe hun ouders geboeid weggevoerd werden door immigratiemedewerkers. Dat was verwarrend, zegt Aracely, en ze missen ze vreselijk, vooral als ze na school thuiskomen.
“Gewoonlijk was mama er en soms had ze een snack klaargemaakt,” vertelt Yarely.
De meisjes zijn geen identieke tweeling, maar ze hebben allebei dezelfde lieve, ietwat droevige glimlach. Zij ruimen hun kamer wat op.
“Soms is het allemaal een beetje te veel, maar, euh … ” Yarely maakt haar zin niet af.
Luis gaat even kijken hoe het met z'n zusjes is, of ze OK zijn, en dan moet hij vertrekken. “Ik ga nu meteen de was doen want onze lakens zijn echt smerig”, zegt hij.
Is dat gewoonlijk jouw taak?
“Nee, niet echt.”
Na de was moet hij weer naar huis voor de meisjes. Zijn broer zal verder de steunbrieven voor hun ouders verzamelen..
“Nu begrijp ik hoe moeilijk het is voor kinderen te zorgen”, zegt Francisco.