- Global Voices in het Nederlands - https://nl.globalvoices.org -

Een schattig Argentijns dorpje zonder auto's

Categorieën: Latijns-Amerika, Argentinië, Burgermedia, Good News, Ideeën, Milieu, Reizen

Plekje in La Cumbrecita. Foto op Flickr van gebruiker José e Marina [1] (CC BY-NC 2.0).

Stel je voor: een stad waar helemaal geen auto's komen. Het bestaat! En het heet La Cumbrecita [2] [en], wat ‘Het bergtopje’ betekent. Het stadje ligt 120 kilometer van de Argentijnse stad Córdoba [3] [nl] in de Sierras Grandes in de provincie Córdoba, en er wonen ongeveer 1000 mensen.

La Cumbrecita is een fantastisch voorbeeld van ecotoerisme en ademt de sfeer van een 15e-eeuwse Duitse stad. Het stadje is minder dan een eeuw geleden gesticht, lezen we op de overheidswebsite met toeristeninformatie [4] [es]:

En el año 1932, viaja a Argentina desde Alemania el Dr. Helmut Cabjolsky acompañado por su familia. En la búsqueda de un lugar para vacacionar, compra en 1934 en las sierras de Córdoba un campo de aproximadamente 500 ha, el cual contenía como punto de referencia geográfico al denominado Cerro Cumbrecita.

La primera edificación [era para servir] de casa de veraneo para la familia Cabjolsky, pero muy pronto se transformó en albergue para alojar a los amigos de la familia. Años más tarde, dado el creciente interés turístico que despertaba el territorio, la casa comenzó a funcionar como una pequeña hostería.

In 1932 kwam dr. Helmut Cabjolsky met zijn gezin vanuit Duitsland naar Argentinië. Ze zochten een plek om hun vakanties door te brengen, dus hij kocht in 1934 een stuk land van 500 hectare in de bergen van Córdoba, waar het geografisch opvallende bergje met de naam Cumbrecita ligt.

Het eerste gebouw zou als zomerhuis voor de Cabjolsky's dienen, maar er kwam al snel een gastenverblijf bij voor vrienden van de familie. Jaren later ging het huis als reactie op de toenemende toeristenstroom fungeren als klein hostel.

De stad was in eerste instantie niet speciaal ontworpen als de toeristische bestemming [5] [es] die het nu geworden is:

La divulgación del encanto del lugar […] no fue intencional sino más bien circunstancial y de boca en boca, ya que nunca se había pensado en la posibilidad de que La Cumbrecita, Córdoba, podría transformarse en polo de atracción turística.

En la actualidad, el turismo en La Cumbrecita, Córdoba, es uno de los mayores atractivos de la región, llenando sus calles de visitantes nacionales e internacionales durante cada temporada estival.

Mensen vertelden elkaar dat het zo'n leuk plaatsje was, het was een soort mond-tot-mondreclame, dus hoewel het niet de bedoeling was om een toeristische bestemming te creëren, diende de gelegenheid zich als vanzelf aan.

Tegenwoordig is La Cumbrecita een van de grootste toeristische trekpleisters van de regio. Iedere zomer worden de straten bevolkt door toeristen uit binnen- en buitenland.

“Welkom in La Cumbrecita, voetgangersstad”. Ingang van La Cumbrecita. Foto op Flickr van gebruiker Juan Pedro Diez [6] (CC BY 2.0).

Een van de regels in La Cumbrecita is dat er tussen tien uur ‘s morgens en zes uur ‘s avonds geen auto's door de stad mogen rijden [4] [es]. Alle voertuigen moeten aan de rand van de stad worden geparkeerd en toeristen kunnen alleen te voet de stad in.

In een artikel op BBC Mundo [7] [es] staat dat Ingrid Cabjolsky, de kleindochter van de stichter, heeft gezegd dat ze niet begrijpt “waarom er in de historische centrums in de Europese hoofdsteden nog altijd auto's mogen rijden”:

Tú entras al centro de cualquier ciudad y está colapsada, tanto por la cantidad de autos como por la contaminación visual, ambiental y sonora.

Het maakt niet uit naar welke stad je gaat, het is een drukte van jewelste. Niet alleen door de vele auto's, maar ook door de visuele vervuiling, milieuvervuiling en lawaaivervuiling.

Hoe sprookjesachtig het allemaal ook klinkt, de stad heeft zo haar problemen [7] [es]:

Venir a vivir a La Cumbrecita no es fácil, porque al ser parte de una reserva natural los códigos de zonificación y edificación son muy estrictos: en busca de mantener la calma y el paisaje natural, por ejemplo, los lotes deben ser de mínimo 2.000 metros cuadrados.

Wonen in La Cumbrecita is niet gemakkelijk. Je maakt deel uit van een beschermd gebied en de regels zijn streng. Om bijvoorbeeld de rust en het natuurlijke landschap te behouden moeten alle percelen ten minste 2000 vierkante meter beslaan.

Op de website van La Cumbrecita [8] [es] staan een aantal dingen waar bezoekers aan moeten denken, zodat ze het naar hun zin hebben tijdens hun verblijf in het stadje:

En La Cumbrecita NO EXISTE Banco, NO HAY Cajero Automático, y NO DISPONEMOS de una estación de servicio para proveer combustible, por lo que recomendamos PREVER dichas necesidades.

La Cumbrecita es un pueblo peatonal, todos los circuitos internos están previstos para ser realizados a pie; es importante prever de CALZADO APROPIADO para recorrerlos. […] es necesario disponer de ABRIGO, LENTES DE SOL Y PROTECTOR SOLAR.

Er zijn GEEN banken in La Cumbrecita, GEEN GELDAUTOMATEN en we hebben GEEN benzinestations, dus houd daar rekening mee.

La Cumbrecita is een voetgangersstad, alle wegen zijn zo aangelegd dat ze te voet gevolgd kunnen worden. Het is belangrijk om GOEDE SCHOENEN te dragen, en een GOEDE JAS, ZONNEBRIL en BESCHERMING TEGEN DE ZON zijn absoluut onmisbaar.

Mensen hebben op Twitter foto's van de stad geplaatst. Matías Di Santi laat zien hoe La Cumbrecita hem verwelkomde:

Na de reis is dit de manier waarop La Cumbrecita, in de Cordobese achterlanden, ons verwelkomde.

Majo laat zien hoe het was toen ze als kind opgroeide in het stadje:

Retro-moment: ik ben hier 10 jaar oud, in La Cumbrecita.

Sou schrijft dat haar ervaring haaks stond op de rust die het stadje normaal gesproken ademt:

Op 1 mei [Dag van de arbeid in veel landen] ging ik naar La Cumbrecita (Córdoba) en daar kreeg ik te horen dat ze al toe waren aan een rustpauze vanwege de vele toeristen die er waren.

En Aldana Martínez laat weten waar ze van droomt:

Ik heb er alles voor over om naar La Cumbrecita te kunnen verhuizen.