In de voetsporen van migranten, verdwenen tijdens hun tocht naar de Verenigde Staten

Een migrant wil de grens met de Verenigde Staten oversteken ter hoogte van Tijuana-San Diego. De kruisen herinneren ons aan allen die er niet in geslaagd zijn de grens over te steken en tijdens hun poging daartoe gestorven zijn. Foto van Tomas Castelazo op Wikimedia Commons.

Wanneer een groep migranten verrast wordt terwijl ze de grens tussen Mexico en de Verenigde Staten proberen over te steken, achtervolgt de grenspatrouille Patrulla Fronteriza hen doorheen een vijandig grondgebied dat onbekend is bij de overgrote meerderheid van de Mexicanen, Guatemalteken en Hondurezen die de Verenigde Staten willen bereiken om hun levenskwaliteit te verbeteren of om het toenemende geweld in hun thuisland te ontvluchten.

De overheid gebruikt op die manier de woestijn als “wapen” dat tot de dood en verdwijning leidt van tienduizenden immigranten zonder papieren. Volgens het rapport van de organisatie No More Deaths/No Más Muertes [Geen doden meer] dat The Guardian [en] ontvangen heeft, is de zuidoostelijke zone van de grens met de Verenigde Staten “één groot kerkhof van verdwenen personen”. De woordvoerder van de stichting geeft aan dat sinds de jaren 90 van de vorige eeuw tienduizenden personen verdwenen zijn, waarvan duizend tweehonderd enkel al in het jaar 2015.

Anderzijds zijn volgens cijfergegevens van de Patrulla Fronteriza naar schatting minstens zesduizend personen gestorven sinds de jaren '90. Maar andere schattingen liggen aanzienlijk hoger. Het is onmogelijk om zelfs nog maar bij benadering een cijfer te bekomen, aangezien veel lichamen nooit teruggevonden zijn.

Naast het vervolgen en uiteenjagen door de autoriteiten is de verdwijning van mensen ook het gevolg van het in de steek laten door de “coyotes” of “pluimers” zoals de smokkelaars, die de migranten van het ene naar het andere land brengen, genoemd worden. Vaak misleiden de smokkelaars hun “klanten” door hen te vertellen dat de overtocht veilig is, terwijl de werkelijkheid helemaal anders is: een vijandig terrein, een waakzame patrouille, extreme klimaatomstandigheden en gebrek aan water.

Het Bureau voor Latijns-Amerikaanse Zaken in Washington (WOLA) [en] heeft aangegeven dat de migratiestijging een humanitaire crisis is en geen bedreiging voor de nationale veiligheid van de Verenigde Staten.

Om deze problematiek het hoofd te bieden zijn veel organisaties ontstaan die digitale platformen als hulpmiddel aanwenden om een identiteit te geven aan de stoffelijke overschotten die in de woestijn gevonden en “onbekend” verklaard werden.

Broeken, gespen en andere persoonlijke voorwerpen

I Have A Name/ Yo tengo Nombre [Ik heb een naam] is een database die op vraag van de familie de toegang tot informatie over de dood van personen gemakkelijker wil maken. Familieleden willen weten of hun dierbaren het slachtoffer werden van de criminaliteit in Centraal-Amerika, of ze ontvoerd werden in Zuid-Mexico, gearresteerd in het noorden of dat ze erin geslaagd zijn veilig en wel op hun bestemming aan te komen.

Fotografía tomada del sitio yotengonombre.com

Zaak 0409 : “koffiekleurig T-shirt met logo van Guinness. Sportschoenen van het merk Nike, schoenmaat 8,5 in de Verenigde Staten. Rode onderbroek van het merk Funk, extra brede taille. Gevonden op de Dos Palmas Ranch.” De contactgegevens vindt u door de link te volgen. Foto genomen ter plaatse en met toestemming gebruikt.

Het digitale project toont foto's van persoonlijke voorwerpen aangetroffen tussen de bezittingen van migranten die in het zuiden van Texas gevonden werden. Het initiatief komt van El Observatorio de Texas die — met toestemming van de forensische artsen — kleding, rozenkransen, juwelen, riemen, schoenen, kammen, armbanden, petten, rugzakken en gespen gefotografeerd heeft. Ook andere voorwerpen kunnen doorslaggevend zijn, zodat zij die hun verdwenen dierbaren zoeken erin slagen hen te lokaliseren en te weten komen wat hen is overkomen.

Imagen tomada del sitio yotengonombre.com

Zaak 0419 : “Blauwe sjaal. Tandpasta en tandenborstel. Men vermoedt dat de overblijfselen gevonden werden in de Jim Hogg County, maar ze werden begraven op het kerkhof Sacred Heart in Brooks County en vervolgens opgegraven op 23 mei 2013.” De contactgegevens vindt u door de link te volgen. Foto genomen ter plaatse en met toestemming gebruikt.

Ondertussen bestaat er een Facebookpagina met de naam “Desaparecidos y sin reclamar en la frontera” [“aan de grens vermiste en nog niet opgeëiste personen”] die hetzelfde doet en foto's van tatoeages toevoegt, wat de identificatie van het stoffelijk overschot gemakkelijker maakt. In de nieuwsberichten kan men berichten lezen die de lokalisatie van dierbaren bekend maakt:

FAMILIA LOCALIZADA. MIL GRACIAS POR COMPARTIR!! (…) Cuerpo encontrado el día martes 3 de enero de 2017 en Río Grande, Hidalgo, Texas. El cuerpo mostraba signos moderados de descomposición, y determinaron que se trataba de un varón en edad adulta, de aproximadamente entre 30 y 40 años”.

FAMILIE GELOKALISEERD. DUIZEND MAAL DANK VOOR HET DELEN!! (…) Stoffelijk overschot teruggevonden op dinsdag 3 januari in Río Grande, Hidalgo, Texas. Het lichaam vertoonde matige tekenen van ontbinding, er werd vastgesteld dat het om een volwassen man gaat tussen 30 en 40 jaar oud.

Facebookgebruikers die de foto en informatie willen delen over hun dierbare tijdens zijn poging om de grens over te steken, kunnen dit op dezelfde pagina doen.

Deze foto's zijn het stille bewijs van de manier waarop de woestijn een hel van 43° C werd voor migranten zonder papieren. Door het migratiebeleid van de Verenigde Staten en de toenemende militarisering aan de grens lijken migranten gedwongen diep door te dringen in meer afgelegen gebieden van de woestijn van Arizona en andere regio's die ze niet kennen.

Hieronder vind je de getuigenis van de ontknoping van één van de zaken :

Un caso más se cierra, y una familia se encuentra plenamente agradecida con todos ustedes por haber compartido este caso, y que llegará hasta Mexicali, Baja California.

En el mes de octubre por medio de las fotografías que se publicaron, pudieron identificar algunos tatuajes de su familiar, tuve la oportunidad de hablar con ellos, y lamentablemente todo coincidía, pero esperamos a que la familia hiciera el trámite y lo pudiera identificar, durante ese mismo mes nos confirmaron que se trataba de Emilio Hipólito, pero nos pidieron tiempo, para el duelo y tiempo para esperar recibirlo de nuevo. En el mes pasado se comunicaron y nos confirmaron que sus restos ya están descansando en su natal Mexicali, y que querían dar el caso por cerrado agradeciendo a toda y cada una de las personas que compartieron el caso, ya que si no fuera por eso, tal vez hoy aún se preguntarían donde está.

Nog een zaak die afgesloten is en een familie die jullie allen dankbaar is om deze zaak te delen en ervoor te zorgen dat de stoffelijke resten in Mexicali aankomen, in Neder-Californië [staat van Mexico].

In oktober, dankzij foto's die gepubliceerd werden, kon de familie een paar tatoeages van hun dierbare herkennen. Ik kon met hen praten en helaas kwam alles overeen, maar we hebben gewacht tot de familie stappen ondernam om het lichaam te identificeren. Diezelfde maand nog werd bevestigd dat het om Emilio Hipólito ging, maar ze vroegen tijd om te rouwen en hoopten stilletjes hem toch nog terug te zien. Vorige maand hebben ze contact met ons opgenomen en meegedeeld dat zijn overblijfselen zich van nu af aan in zijn geboortestad Mexicali bevinden en dat de zaak gesloten is. De familie bedankt trouwens iedereen die deze zaak gedeeld heeft, want zonder dit zouden ze zich vandaag nog steeds afvragen waar hij is. 

Hij concludeert vervolgens :

Emilio Hipólito salió de su casa con un sueño pero jamás regresó, su madre aún albergaba la esperanza de que el volviera pero al pasar de los días se preguntaban que le habría pasado.

Hoy el ya descansa en paz pues fue plenamente identificado y sus restos ya fueron repatriados a su natal Mexicali. Sus hermanos y familia se encuentran encuentran muy agradecidos, en especial su madre, pues el vivía con ella. Le sobrevive una hija, descanse en paz Emilio Hipólito.

Mil gracias amigos! Todo es gracias a ustedes, sigamos compartiendo casos, su ayuda es imprescindible!

Emilio Hipólito verliet zijn huis met een droom, maar is nooit teruggekeerd. Zijn moeder koesterde nog de hoop dat hij zou terugkomen, maar naarmate de dagen verstreken, vroegen ze zich af wat er gebeurd was.

Nu rust hij in vrede aangezien hij officieel geïdentificeerd is en zijn overblijfselen naar zijn geboortestad Mexicali gerepatrieerd werden. Zijn broers en zijn familie zijn heel dankbaar, vooral zijn moeder, aangezien hij bij haar woonde. Hij laat een dochter achter. Rust in vrede, Emilio Hipólito.

Duizend maal dank, vrienden! Het is dankzij jullie allemaal! Jullie hulp is onmisbaar!

Veel migranten worden aan het ergste blootgesteld en sterven. Met een beetje geluk worden hun resten teruggevonden, maar tot op het moment dat deze terugkeren naar hun familie, laten ze het aantal verdwenen personen enkel stijgen, mensen die uit hun Amerikaanse droom gerukt zijn, zonder die zelfs maar beleefd te hebben.

Start een discussie

Auteurs graag inloggen »

Regels

  • Alle reacties worden beoordeeld door een moderator. Verzend je reactie maar één keer, anders kan deze als spam worden gemarkeerd.
  • Wees respectvol tegen elkaar. Reacties met hatelijke opmerkingen, obsceniteiten en persoonlijke aanvallen worden niet goedgekeurd.