[1]Monument voor de gevallenen tijdens de Malvinas Oorlog in de stad Ushuaia, provincie Tierra del Fuego, Argentinië. Foto van David Bolt, gepubliceerd op zijn Flickr [2] account onder Creative Commons-licentie.
Miguel Savage is een Argentijnse veteraan uit de Malvinas Oorlog – de tien weken durende oorlog tussen Groot Brittannië en Argentinië over het bezit van de eilandengroep voor de Argentijnse kust die in Argentinië wordt aangeduid als de Islas Malvinas en in Engeland als de Falkland Islands [Falklandeilanden]. Na bijna twintig jaar te hebben gezwegen, besloot Savage om in 2001 naar de eilanden terug te keren om de confrontatie aan te gaan met de spoken uit zijn verleden en zijn wonden te helen.
De oorlog in 1982, die ook bekend staat als de Oorlog in de Zuid-Atlantische Oceaan, eiste bijna 1000 slachtoffers [3] [es – alle links], voornamelijk aan Argentijnse zijde.
In zijn boek ‘Malvinas, viaje al passado [4]‘ (Malvinas, reis naar het verleden), gepubliceerd in 2011, geeft Savage een gedetailleerd verslag van zijn pijnlijke ervaring, die door hem met grote stelligheid wordt omschreven als de “absurde oorlog”. Nog maar net 19 jaar oud, moesten Savage en zijn Argentijnse maten de strijd aanbinden met drie vijanden: de kou, de Britten en hun eigen superieuren.
In zijn memoires staat ook het ontroerende verhaal over de ontmoeting en vriendschap met een Britse oorlogsveteraan die, zoals Savage vertelt, zijn blik op het conflict heeft verruimd.
In dit interview [5] met Cadena 3 (een radiostation met uitzendingen vanuit Córdoba, Argentinië), vertelde Savage het ongelooflijke “verhaal van de blauwe trui” die hij in een boerderij op het eiland vond. De trui die zijn leven heeft gered.
In 2006 was Savage eindelijk in staat om de eilanden opnieuw te bezoeken en de trui terug te geven aan Sharon, dochter van de oorspronkelijke eigenaar van de trui.
El pulóver era de su papá quien había fallecido a causa del estrés luego de la guerra. Tomé unos mates con ella, lloramos juntos.
De trui was van haar vader geweest, die na te hebben geleden aan een posttraumatische stressstoornis na de oorlog is overleden. We dronken een paar koppen mate [6] en hebben samen gehuild.
Bekijk hieronder Savages’ toespraak tijdens de TEDx Rio de la Plata conferentie [7] in januari 2013 (met Engelse ondertiteling):
Creo que hay tres formas de enfrentar situaciones de gran sufrimiento: tapar todo, victimizarse o abrazar la herida y transformarla en algo positivo. Es por eso que narro con alegría mi historia de vida, compartiendo los aprendizajes y la resiliencia.
Lo dedico con emoción a la memoria de los que murieron en el 82, y los que luego se quitaron la vida. Argentinos y británicos.
Ik geloof dat er drie manieren zijn om situaties van groot lijden te verwerken: de herinnering wegduwen, de slachtofferrol aannemen of de pijn omarmen en veranderen in iets positiefs. Daarom vertel ik graag mijn verhaal en wil ik mijn veerkracht en de dingen die ik heb geleerd met anderen delen.
Vanuit het diepst van mijn hart draag ik dit verhaal op ter herinnering aan degenen die in 1982 zijn gestorven en aan degenen die hun leven weer hebben opgepakt. Argentijnen en Britten.