Akram Abo Alfoz versiert een kerstboom in de belegerde stad Douma. 24 december 2016. Bron
‘Wij blijven hier. Zelfs al verschroeien jullie ons land. Wij blijven hier, in de wieg van de beschaving, om het weer op te bouwen. Onze lichamen zullen de bruggen vormen waarover de generaties naar de toekomst oversteken. Op de puinhopen van onze huizen zullen we een nieuwe beschaving bouwen. Met jullie granaten en bommen maken we een kerstboom die we zullen aansteken voor vrede in ons gewonde Ghouta.’
Deze woorden sprak Akram Suwaidan of Akram Abo Alfoz zoals hij het liefst wordt genoemd. Abo Alfoz is een 37-jarige kunstenaar uit de stad Douma in de oostelijke Ghouta-regio van Syrië.
Douma wordt sinds de zomer van 2014 belegerd (en gedeeltelijk belegerd sinds oktober 2013) door het Assad regime en zijn bondgenoten. In de belegerde stad wonen naar schatting [en – alle links] nog 140.000 van de 500.000 burgers die er voor de oorlog woonden. In juni 2016 werden hulpleveranties en bevoorrading in de stad toegelaten, maar voor de inwoners blijft de situatie gevaarlijk. Reeds op 3 oktober 2016 liet een arts tegenover het Franse persbureau Agence France-Presse (AFP) weten dat de voorraden aan het opraken waren.
Velen hebben het gevoel dat er geen hoop meer is. Maar Abo Alfoz heeft er voor gekozen om tegen dat gevoel te vechten. Om de wereld te vertellen wat er in oostelijke Ghouta-regio gebeurt, schildert Abo Alfoz, bijna letterlijk, op de dood. Hij transformeert oorlogsrelikwieën tot kunstwerken.
Enkele kunstwerken van Akram Abo Alfoz. Gebruikt met toestemming.
‘Schilderen is een hobby die vanaf mijn kindertijd een bondgenoot is geweest,’ zei Abo Alfoz tegen Global Voices.
Het blijft bij me, ook als ik met andere dingen bezig ben. Voor de Syrische revolutie nam ik mijn verfspullen overal mee naartoe. Toen de revolutie uitbrak, distantieerde ik me aanvankelijk van mijn kunst. Maar toen het een gewapende revolutie werd, probeerde ik weer verzoening te vinden om de aandacht van de wereld te vestigen op onze cultuur, ons gedachtegoed, onze liefde voor het leven en onze hoop.
En zo ontstond in 2014 “Painting on Death”.
Enkele kunstwerken van Akram Abo Alfoz. Gebruikt met toestemming.
Hij vervolgt:
Ik wilde de aandacht van de hele wereld vestigen op wat er in Syrië en in mijn stad Douma in het bijzonder, gaande is. Terwijl overal ter wereld kinderen uitkijken naar hun kerstcadeaus van de Kerstman, krijgen onze kinderen hun cadeaus van de Syrische Kerstman in vermomming, Rusland, en de Syrische regering, en Iran, en zijn slee in de vermomming van een Russisch MIG gevechtsvliegtuig. Ik wilde de hele wereld laten zien dat wij mensen zijn die zijn geboren om te leven en het leven lief te hebben en dat onze revolutie een revolutie is van gedachten en omgangsvormen.
Akram Abo Alfoz aan het werk. Gebruikt met toestemming.
Global Voices vroeg of hij de huidige situatie in Douma zou kunnen omschrijven. Abo Alfoz zei:
De stad Douma werd in alle opzichten de gevaarlijkste stad ter wereld genoemd. De verschrikkelijke bombardementen door het Syrische regime en de Russische luchtmacht kost dagelijks het leven van heel veel onschuldige mensen. Behalve de belegering die nu al vier jaar duurt, de stroomuitval, het watergebrek en communicatiestoringen in de stad, is er ook het voortdurend psychologisch overweldigd worden, het gevoel van geestelijke uitputting dat ons in deze moeilijke levensomstandigheden vergezelt.
Enkele kunstwerken van Abo Alfoz. Gebruikt met toestemming.
De situatie in Douma is inderdaad nijpend. Na de val van Aleppo, vrezen inwoners van Douma en de oostelijke regio van Ghouta dat zij nu aan de beurt zijn. Volgens het AFP:
Activisten vertelden dat inwoners van Douma zich zorgen maakten dat de luchtaanvallen (op maandag 3 oktober) een voorbode waren voor een grondoffensief waarmee het Syrische regeringsleger ook de stad Aleppo heeft ingenomen.
Die angst werd bevestigd door inwoners die kort geleden, op 27 december 2016, met het Amerikaanse Vice Media spraken. Tariq (niet zijn echte naam), een Engelse leraar in Douma, vertelde aan Vice:
Mensen zijn heel erg bang voor gedwongen evacuatie, zoals eerder in andere delen van de buitenwijken van Damascus en nu in Aleppo is gebeurd.
Het Siege Watch project rapporteerde over de humanitaire noodsituatie in Douma:
In de woonwijken van de stad Douma verhevigde in de periode augustus – oktober 2016 het aantal aanvallen van het Syrische regeringsleger en verslechterde de reeds nijpende humanitaire situatie. Op 10 september was Douma op een enkele dag het doelwit van tien luchtaanvallen. Op 11 september, de dag erna, werd de stad non-stop aangevallen met cluster bommen. Een daarvan trof een centrum waar kinderen aan het spelen waren. Gebruik van brandbommen en clustermunitie wordt veelvuldig gerapporteerd.
Op de vraag of hij een ‘boodschap voor de wereld’ had, antwoordde Abo Alfoz:
De wereld heeft geen belangstelling meer voor onze boodschappen. We werden de laatste zes jaar afgeslacht voor het oog van iedereen en het deed ze niets. De hele wereld liet ons vallen. Ik richt mijn boodschap aan de mensen van mijn eigen land en aan iedereen met een geweten en vertel hen dat we een volk zijn die leeft met de dood maar desondanks hoop houdt in het werk dat we doen. Er komt een dag waarop we onze vrijheid en waardigheid hervinden. Er komt een dag waarop we krijgen waarvoor we gingen vechten.
