[1]Oogst van chilipepers in Bhutan. Foto: Flickr; Thomas Wanhoff. CC BY-SA
Chilipepers zijn in Bhutan bijzonder populair; de inwoners beschouwen ze echt als groente en niet zomaar als een smaakmaker. Het nationale gerecht, Ema Datshi [2][en- alle links], is een pittige curry van chilipepers en kaas. Dat de chilipeper een belangrijke rol speelt in de keuken van Bhutan, is geen wonder [3]: het land heeft een koud klimaat en van pittig eten word je lekker warm. Een controversieel importverbod heeft er onlangs echter voor gezorgd dat de prijs van dit basisvoedsel omhoog is geschoten.
De inwoners van Bhutan, een land in het Himalayagebergte, kennen chilipepers bijzondere eigenschappen toe. Voor hen horen de chilipepers bij het leven. Blogger Kinley Tshering [4] beschrijft deze obsessie zo:
Het is moeilijk je een Bhutaans gerecht zonder chilipepers voor te stellen. Bhutanen eten ze rauw, gekookt, gehakt, geroosterd, vers of gedroogd; zonder chilipepers is een Bhutaans gerecht niet compleet. Het is niet zomaar een doordeweekse groente (of vrucht als je het wetenschappelijk bekijkt). Chilipepers maken een integraal onderdeel uit van ons leven en onze cultuur.
Ema Datshi – het nationale gerecht van #Bhutan [5] met aardappelen, chilipepers & kaas, geserveerd met rijst. Dat is #ComfortFood [6] pic.twitter.com/zW6llG260c [7]
— sucheta rawal (@SuchetaRawal) 15 februari 2016 [8]
Het is dus van belang dat er voldoende chilipeper verkrijgbaar is. Het klimaat is echter niet overal in Bhutan geschikt voor de teelt van chilipepers en daarom moet een groot deel van de pepers worden geïmporteerd. Omdat het land niet aan zee grenst, is het voor zijn pepers afhankelijk van import via buurland India. Daar groeien ook de zeer kleine, pittige varianten die in Bhutan zelf moeilijk te verbouwen zijn.
Omdat Bhutan in het jaar 2020 100% biologische wil produceren [9], wordt het gebruik van pesticiden gereguleerd. Toen in sommige partijen uit India [10] pesticiden zouden zijn aangetroffen, vaardigde de Bhutaanse Autoriteit van Landbouw en Voedsel in juli 2016 een tijdelijk importverbod [11] op chilipepers uit India uit.
Dorji Wangchuk [12] deelde zijn instemming met het importverbod op Facebook:
Dit is de kans voor Bhutaanse boeren om zelf meer chilipepers te verbouwen en verkopen.
Een vervelend neveneffect van de nieuwe maatregel is dat de prijzen van de kleine, pittigere groene pepers in het hele land omhoog zijn geschoten [13]. Een daling van de lokale productie als gevolg van hevige moessonregens heeft de situatie nog verder verslechterd. De prijzen zijn inmiddels twee keer zo hoog [14] als voor het importverbod. Ook de timing is slecht: twee derde van de geïmporteerde chilipepers -bijna 2,3 ton- wordt in de winter verkocht.
Facebook community MeBhutan reageerde zo: [15]
Als de prijzen nog verder stijgen, wordt ons nationale gerecht Ema Datsi een onbereikbare droom.
Facebookgebruiker Desup Nim Dorji [16] deelde ondertussen een video waarin kanttekeningen worden gemaakt bij de import van groenten uit India en vraagt zich af:
Veel mensen zijn boos en gefrustreerd vanwege de prijs van chilipepers. Waarom kijken ze niet naar andere kwalijke zaken rond de geïmporteerde chilipepers die we eten?
In een poging de situatie te normaliseren importeert [17] de overheid van Bhutan inmiddels onbespoten chilipepers uit India.
Inside Bhutan, een gids over Bhutan [18], schreef op Facebook:
Dat chilipepers geïmporteerd moeten worden met gecharterde vluchten is NIETS anders dan een fiasco van het ministerie van Landbouw (en Bosbouw)!
De hoogopgeleide landbouwkundigen en lokale bestuurders hadden moeten samenwerken met de boeren en een winterras moeten cultiveren, in plaats van toe te kijken hoe Bhutan uit nood nu via de lucht importeert. Dit was een mooie kans geweest om zowel winterteelt als biologische teelt in Bhutan te promoten.
Blogger Yeshey Dorji [19] schreef ondertussen:
De vraag is natuurlijk: waarom verbouwt Bhutan, met zijn enorme binnenlandse markt, zelf niet meer chilipeper?