Dit artikel van Pyay Kyaw staat op The Irrawaddy, een onafhankelijke nieuwssite in Myanmar. Het artikel is hier op Global Voices gepubliceerd als onderdeel van een afspraak over contentsharing.
Chin beschikt over een schitterende natuur, maar heeft te kampen met grote vervoersproblemen en dat vormt een grote barrière voor de ontwikkeling van het gebied. Iedereen die er al eens is geweest, vooral tijdens het regenseizoen, weet dat vervoer een probleem is.
Als de regen komt, wordt de provincie geplaagd door aardverschuivingen. Voertuigen beginnen te glijden op de halfverharde wegen in de bergachtige regio in het noordwesten van Myanmar. De wegen, die nauwelijks breed genoeg zijn voor één auto, staan vol met files. De auto's staan urenlang te wachten tot de weg weer vrij is.
Op 2400 meter hoogte zien voorbijgangers niet alleen de prachtige bergen met een hoedje van wolken, maar hebben ze ook uitzicht op over de kop geslagen vierwielers die op de modderige wegen of heuvels liggen na een ongeval. Wie in een kleine auto rijdt, komt onvermijdelijk vast te zitten in de modder.
De afstand tussen Kalay en Tedim bedraagt ongeveer 100 kilometer, maar door de regen, aardverschuivingen en ongelukken kan de reis zomaar twaalf uur duren. Er is een beroemd hartvormig meer, Rih Dil, dat ongeveer 30 kilometer van Tedim, vlak bij de grens met India ligt. Als je op de brug gaat staan die Myanmar en India met elkaar verbindt, zie je de grote verschillen tussen de twee landen. In de schemering ligt Mizoram in India te stralen in de verlichting, terwijl Rihkhawdar in Myanmar niet meer laat zien dan een zwak schijnsel dat doet denken aan een bescheiden groepje vuurvliegjes.