Is dit een kinderhuwelijk? Foto van Flickr door Naga Rick (2009) CC BY-NC-ND

Tentverkopers in de deelstaat Rajasthan in het westen van India nemen een standpunt in tegen kinderhuwelijken. Meer dan 47.000 onder hen hebben verklaard [en – alle links] dat ze geen tenten zullen leveren voor ceremonies waarbij kinderen bruid of bruidegom zijn en dat ze geboorteaktes zullen vragen om zich te vergewissen van de leeftijd. Indien ze erachter komen dat er een kinderhuwelijk plaatsvindt, zullen ze de lokale politie inlichten.

Net als in andere delen van de wereld, vormt het kinderhuwelijk in India een ernstig probleem. De wet op het kinderhuwelijk van 2006 verbiedt de praktijk en stelt de wettelijke leeftijd van het huwelijk vast op 18 jaar voor meisjes en 21 voor jongens. Ondanks dit staat India op de 13de plaats in het rapport over het kinderhuwelijk door het International Centre For Research On Women, het Internationaal Centrum voor Vrouwenonderzoek.  De volkstelling van 2011 onthulde dat bijna 17 miljoen Indiase kinderen tussen de leeftijd van 10 en 19 — die 6% van die leeftijdsgroep vertegenwoordigen — getrouwd zijn.

De overheid onderneemt veel stappen om het kinderhuwelijk te beteugelen, waaronder de aankondiging van maatregelen om het uitstellen van huwelijken te stimuleren. Desondanks worden in dorpen met armzalige economische omstandigheden meisjes vaak uitgehuwelijkt vóór de wettelijke leeftijd omdat dit betekent dat het gezin een mondje minder hoeft te voeden. Onlangs uitgebracht  geheim beeldmateriaal van een wenende vijfjarige die gedwongen wordt een 11-jarige jongen te huwen in een massaceremonie in Chittorgarh in Rajasthan heeft een enorme verontwaardiging veroorzaakt op sociale media.

Online juichten mensen de mededeling van de tentverkopers toe en spraken zich uit tegen het kinderhuwelijk. Kiran Agarwal plaatste op Facebook de reactie dat de gemeenschap moet samenwerken om dit oud gebruik te veroordelen:

How can we call ourselves progressive where such evil custom of society thrives. We all shall be vigilante in our respective localities so that our local authorities can take necessary steps to curb it.

Hoe kunnen we onszelf progressief noemen in een land waar een dergelijk kwaad in de samenleving gedijt. We moeten allemaal waakzaam zijn in onze respectievelijke woonplaatsen zodat onze lokale autoriteiten de nodige stappen kunnen ondernemen om het te beteugelen.

En Mimu Chakraborty schreef:

India will call developed country on that day when they will think about child education not about her marriage after birth of a girl child

India zal zichzelf een ontwikkeld land kunnen noemen op de dag dat ze zullen nadenken over kinderopvoeding en niet over het uithuwelijken van een meisje na haar geboorte.