- Global Voices in het Nederlands - https://nl.globalvoices.org -

Driesterrenverblijf in Athene voor lankmoedige vluchtelingen

Categorieën: Centraal-Azië & Kaukasus, West-Europa, Afghanistan, Griekenland, Burgermedia, Humanitair ingrijpen, Mensenrechten, Vluchtelingen
Ali Jaffari and his wife, Wajiha, and son Shayan, 4, eat dinner in their room while their other son naps. Together they traveled from Afghanistan to Greece, hoping to make their way to Germany. Now they are stuck in Greece. Credit: Jodi Hilton/Pulitzer Center on Crisis Reporting. Used with permission.

Ali Jaffari, zijn vrouw Wajiha en hun zoon Shayan (4) aan de maaltijd in hun kamer, terwijl hun andere zoontje ligt te slapen. Ze kwamen van Afghanistan naar Giekenland in de hoop naar Duitsland te kunnen doorreizen. Nu zitten ze vast in Griekenland. Foto: Jodi Hilton/Pulitzer Center on Crisis Reporting. Toestemming voor gebruik.

Dit artikel van Jeanne Carstensen [1] verscheen oorspronkelijk op PRI.org [2] op 9 mei 2016 en wordt hier opnieuw gepubliceerd op basis van een overeenkomst om de inhoud ervan te delen.

Na een lange reis bestaat er niets beters dan met de voeten omhoog uitrusten in een goed hotel.

Ali Jaffari maakte de lange reis van Afghanistan naar Athene. Nadat de Taliban Ali ontvoerde en hem dreigde te vermoorden omdat hij als tolk  voor de VS en het Britse leger had gewerkt, ontvluchtte de computer wetenschapper samen met zijn vrouw en twee zoontjes zijn woonplaats Kandahar.

Met het geld van de verkoop van zijn huis en al zijn bezittingen betaalde hij smokkelaars om hen via Pakistan, Iran en Turkije uiteindelijk naar Griekenland te brengen. Tijdens hun tocht door het bergachtige grensgebied tussen Iran en Turkije ploegden zij 16 uur lang door een centimeters dikke sneeuwlaag. Het overvolle rubberbootje dat hen via de Egeïsche zee van Turkije naar het Griekse eiland Samos bracht, zonk bijna.

De tranen rolden over Wajiha's wangen toen hij het verhaal over die afschuwelijke boottocht vertelde. Het echtpaar kan niet zwemmen. Toen de boot van de Turkse kustwacht voor flinke golfslag zorgde toen die rond het rubberbootje cirkelde, vreesden ze dat zij met hun twee zoontjes van 4 en 2 jaar zouden verdrinken.

Toen zij half maart eindelijk uitgeput in Athene aankwamen, werd de migratie-overeenkomst tussen de EU en Turkije net van kracht en werd de Balkanroute naar het noorden afgesloten. Hun wens om asiel aan te vragen in Duitsland werd onmogelijk. Samen met 54.000 andere vluchtelingen en migranten zat het gezin vast in Griekenland.

Er was geen hotel beschikbaar voor de uitgeputte reizigers. In het tentenkamp ‘Ellinikó’, even buiten Athene, sliepen Ali en zijn gezin in een flinterdun tentje op een harde ondergrond. Er waren maar een paar toiletten voor enkele duizenden mensen en het eten was slecht. De kinderen werden ziek.

Een week geleden kreeg Ali een telefoontje van Nikos, een Griekse man die hij een maand eerder in het park had ontmoet. Nikos deelde mee dat hij een oplossing had voor Ali – een driesterrenhotel in het centrum van Athene. “Ik was bang dat het om oplichting ging, dus ik liet mijn gezin in het kamp achter en ben eerst zelf gaan kijken,” zei Ali.

In kamer #532 in het City Plaza hotel in het centrum van Athene zaten we op de Afghaanse manier op de grond en genoten van pasta met kip en salade. De 2-jarige lag vredig te slapen in een van de bedden, terwijl zijn grote broer met knuffels speelde.

Het bleek uiteindelijk toch geen oplichterij te zijn. Na hun lange beproeving konden Ali en zijn gezin eindelijk ontspannen.

City Plaza hotel

“We willen naar een andere soort maatschappij. Het lijkt wat idealistisch,” vertelde Nasim Lomani me en lachte vriendelijk, “en misschien kunnen we de wereld niet veranderen, maar we kunnen wel onze omgeving veranderen en onszelf.”

Twee weken geleden bezetten Nasim en een groot aantal activisten in Athene, het City Plaza hotel, een modern gebouw van zeven verdiepingen met 110 kamers in het centrum van Athene, dat zeven jaar geleden werd gesloten als gevolg van de economische crisis in Griekenland.

Inderdaad, City Plaza is een kraakpand. De activisten hebben zich toegang verschaft tot het pand, waarin alle meubilair nog aanwezig was uit de glorietijd van de Olympische Spelen in 2004 en nodigden een deel van de 54.000 vluchtelingen die vastzaten in Griekenland, uit om er hun intrek in te nemen. Ten tijde van het schrijven van dit artikel hebben de autoriteiten nog niets ondernomen om de nieuwe bewoners te verjagen. Het is begrijpelijk dat de eigenaar, Aliki Papachela, de actie  heeft veroordeeld [3].

We lopen door de aantrekkelijke lobby, bestaande uit hout en tegels, naar de receptie waar de sleutels van de kamers in aparte vakjes klaarliggen. Het zou elk willekeurig hotel kunnen zijn, ware het niet dat er heel veel jonge kinderen de trappen op en af rennen en er enorme handgeschreven vellen aan de muur hangen waarop alle klusjes staan die gedaan moeten worden.

Room keys at the City Plaza Hotel in central Athens, which was abandoned for years starting during Greece's financial crisis, and was recently taken by activists to accommodate refugees. Credit: Jodi Hilton/Pulitzer Center on Crisis Reporting. Used with permission.

Sleutels van de kamers in het City Plaza hotel in het centrum van Athene, dat sinds de Griekse financiële crisis jarenlang leegstond en recent werd ingenomen door activisten om er vluchtelingen onder te brengen. Foto: Jodi Hilton/Pulitzer Center on Crisis Reporting. Toestemming voor gebruik.

Nasim, die zelf tien jaar geleden ook als vluchteling naar Griekenland kwam, verklaarde dat vrijwilligers en vluchtelingen samen het gebouw schoonhouden en drie maaltijden per dag verzorgen. Momenteel wonen er 320 mensen, vluchtelingen die net als Ali in de kampen te lijden hadden onder de slechte voorzieningen, zeker als je er langere tijd moet verblijven. Het gaat meestal om gezinnen met kinderen of andere kwetsbare vluchtelingen; alleenstaande minderjarigen, zwangere vrouwen of gehandicapten.

Uit onderzoek van activisten van ‘Solidarity2refugees’ [4] blijkt dat er minstens 4.000 gebouwen leeg staan in Athene. Zij hopen dat de Griekse regering en de lokale bevolking worden geïnspireerd door het project City Plaza hotel.  “Het probleem gaat niet alleen over vluchtelingen,” zegt Nasim. “Er zijn duizenden Grieken dakloos en deze gebouwen kunnen worden gebruikt om dakloze mensen onder te brengen of ze nu vluchteling zijn of Grieks of wat dan ook.”

Het is de vraag of de bezetting van particuliere eigendommen een goed instrument is om de gecompliceerde crisis die Griekenland overspoelt aan te pakken. De nieuwe bestemming van het City Plaza hotel doet het voorlopig in elk geval goed.

Nasim legt uit dat voor de meeste vluchtelingen, en speciaal voor vrouwen, het krijgen van asiel op dit moment niet het belangrijkste is. Dat is de aanwezigheid van schoon sanitair, iets wat erg wordt gemist in de vluchtelingenkampen in Griekenland. De huidige gasten in het City Plaza hotel hebben niet alleen een kamer met een badkamer, zij hebben ook hun waardigheid terug.

Vertrek

Net als in het lied ‘Hotel California’ kan het City Plaza hotel in Athene de hemel betekenen of de hel.

Feitelijk wil niemand van de 320 vluchtelingen die het geluk hebben er te verblijven, er gast zijn. Door de ernstige economische crisis is Griekenland niet aantrekkelijk voor vluchtelingen die hopen op een nieuw leven voor henzelf en hun gezin. Wat zijn de vooruitzichten voor nieuwkomers in een land waar het werkloosheidscijfer rond 25% schommelt en een nieuwe reeks bezuinigingsmaatregelen op het punt staat ingevoerd te worden?

Veel mensen proberen asiel aan te vragen. Uit een niet-wetenschappelijk onderzoekje onder misschien zes groepen die ik in de eetzaal tegenkwam, blijkt dat alle vluchtelingen die ik sprak klaagden dat hen was gezegd dat ze via Skype een afspraak konden maken voor het indienen van een asielaanvraag, maar dat dit niet werkt. Nasim zei dat vluchtelingen die Arabisch, Farsi of andere vreemde talen spreken slechts een paar uur per week via Skype kunnen proberen contact te krijgen met de juiste autoriteiten.

Wat Ali betreft, hij is een tevreden vader. Voorlopig.

“Ik ben zo blij dat ik zie dat mijn kinderen ontspannen zijn en het goed hebben. Maar ik bid dat de VN ons uit deze situatie haalt. Doe de grenzen open en sluit de kampen en dit hotel.”

Jeanne Carstensen is covering the refugee crisis in Greece with support from the Pulitzer Center.