Irkht, Badachsjan. Foto van Bakhriddin Isamutdinov

Alle foto's zijn genomen door de auteur of met toestemming gebruikt.

Tadzjikistan, 93% berglandschap overal bezaaid met hemelse bergmeren, is een waar heiligdom voor natuurliefhebbers, op voorwaarde dat ze kunnen leven met wegen vol diepe voren en een omslachtige bureaucratie.

Eens je betaald hebt voor een vlucht met tussenlandingen naar de hoofdstad Doesjanbe en ongeveer zestig dollar uitgegeven hebt voor een toeristenvisum, staat je een schat aan onbetreden paden te wachten.

Velen van hen die Tadzjikistan op de kaart vinden en besluiten om erheen te reizen, komen om te klimmen. Maar zij die niet over de vaardigheid en het materiaal beschikken om aan bergbeklimmen te doen, kunnen autotochten ondernemen die je hoger brengen dan je zou verwachten.

In een uitgave van de National Geographic Traveler van mei 2015 staat de Pamir Highway (M41-autoweg) op de derde plaats in de top-10 van de bestemmingen die je moet bezocht hebben in de voormalige USSR en wordt door velen beschouwd als een van de spannendste en stoutmoedigste autotochten ter wereld.

Terwijl de jeep over de weg tussen Doesjanbe en Murghab in het oosten rammelt, kunnen de reizigers op de autosnelweg Afghaanse dorpen aan de overzijde van de rivier Amoe Darja bemerken. Van de voormalige USSR gescheiden door het kronkelende water lijken ze deel uit te maken van een andere wereld.

Op panoramapunten langsheen de weg kun je de Ismail Samani-piek ontdekken, de hoogste bergtop in de vroegere USSR. Misschien wens je wel te bidden in de ruïnes van een oude zoroastrische tempel en rotstekeningen te bekijken. Bij aankomst in Murghab kunnen toeristen zich tegoed doen aan jaks die grotendeels door etnische Kirgizische veehoeders gekweekt worden.

Doesjanbe kan ook gebruikt worden als uitvalsbasis om naar Choedzjand te reizen, de op een na grootste stad in het land. Deze keer via nog een andere spectaculaire lange tocht over het Fan-gebergte [en] in het noorden en westen van het land.

Bergbeklimmen. Foto van Bakhriddin Isamutdinov

Afghaanse dorpen aan de overzijde van de rivier. Foto van Abdulfattoh Shafiev

De weg naar  Badachsjan. Foto van Abdulfattoh Shafiev

De vallei van Zarafshan. Foto van Abdulfattoh Shafiev

Het dorp Ziddeh in Varzob. Foto van Bahrom Jalilov

De vallei van Zarafshan langsheen deze weg vormt de thuisbasis van enkele van de mooiste meren van Centraal-Azië. Iskandarkul [en], dat door de naam en een legende verbonden is aan Alexander de Grote, ligt op 2.195 meter boven zeeniveau. Vanuit de juiste hoek zie je hoe het meer dienst doet als een spiegel voor de omringende natuur en de sprookjesachtige toppen van het Fan-gebergte met verrassende helderheid weerspiegelt. Verder weg bevinden zich de net zo buitenaardse zeven meren van Shing [en], ook wel prinsessen van Shing genoemd.

Kharikul, Jirgatal. Foto van Bahriddin Isamutdinov

Het meer Haftkul in de vallei van Zarafshan. Fotograaf: Nozim Qalandarov

Het meer Iskandarkul in de vallei van Zarafshan . Fotograaf: Nozim Qalandarov

De Tadzjieken zijn van mening dat de fabelachtige steden Buchara en Samarkand cultureel gezien van hen zijn, maar deze oases op de zijderoute werden aan Uzbekistan toegekend toen de Bolsjewieken in Centraal-Azië kunstmatig Sovjetrepublieken begonnen te vormen, waarbij weinig rekening gehouden werd met de nationale identiteit van de lokale bevolking.

Maar zelfs zonder de oude parels van Azië, zoals de twee steden soms genoemd worden, heeft Tadzjikistan historische sites. De vesting Hisor [en], enkel 20 kilometer van de hoofdstad verwijderd langs een recent aangelegde autosnelweg vanuit Doesjanbe, is de enige oude nederzetting die herinnert aan het Shuman-rijk, dat dit jaar zijn 3.000ste verjaardag viert.

De vesting Hisor. Fotograaf: Nozim Qalandarov

Het gerestaureerde paleis van Hulbuk, Khatlon. Foto van Abdulfattoh Shafiev

Het stedelijk museum van Choedzjand. Foto door Abdulfattoh Shafiev

Voor geschiedenis in het noorden kan je ook de moskee Sheikh Muslihiddin [en] in Choedzjand bezoeken en de stad Istaravshan [en], gesticht door Alexander de Grote en voorheen Alexandria genaamd. Ondertussen biedt het zuiden onderdak aan het boeddhistische klooster Ajina Tepe [en], waar tijdens een opgraving in 1966 het grootste Boeddhabeeld [en] ooit gevonden in Centraal-Azië opgedolven werd. Grotendeels gerestaureerd vanaf de taille staat het momenteel in het Nationaal Oudheidkundig Museum van Tadzjikistan in Doesjanbe.

De vesting Yamchun, Wachan. Foto van Bahriddin Isamutdinov

Murghab. Foto van Abdulfattoh Shafiev

Murghab. Foto van Bahriddin Isamutdinov

Naast half gerestaureerde Boeddhabeelden bevat Doesjanbe [en] een aantal andere geweldige zaken [en], waaronder de op een na grootste vlaggenstok ter wereld en de grootste tearoom ter wereld. Bovendien zal je, indien je het land over enkele jaren opnieuw bezoekt, er naast het grootste theater van de regio ook de grootste moskee in Centraal-Azië aantreffen.

Laat je niet afschrikken doordat het land op de 109de plaats staat op een totaal van 141 landen in de rangschikking van het concurrentievermogen van de reis- en toerismesector samengesteld door het World Economic Forum. Reis naar Tadzjikistan.

De stad Doesjanbe bij nacht. Foto van Bahrom Jalilov

Het paleis Nawrooz in de stad Doesjanbe. Foto van Bahrom Jalilov

de op een na grootste vlaggenstok ter wereld. Doesjanbe. Fotograaf: Nozim Qalandarov

Tadzjikistan is gekend voor het kleurrijke handwerk. Foto van Bahriddin Isamutdinov