[1]Screenshot van Shanta Chaudhary, voormalig lid van de Constituent Assembly, in een interview met de Nepalese journalist Dil Busan Pathak in de talk-show Tough Talk op de zender News 24 Television.
Het is het perfecte verhaal voor een Bollywood film – een slavin vecht zich een weg door armoede, neemt deel aan de Constituent Assembly (grondwetgevende vergadering) van Nepal, schrijft een bekroond boek, vecht tegen kanker en wordt de trots van haar gemeenschap.
Shanta Chaudhary was 8 when her parents sold her for $75 to scrub, cook, sweep 19 hours a day in #Nepal. http://ow.ly/lIDi4 #Kamalari [2]
— Heather Marsh (@GeorgieBC) June 5, 2013 [3]
Shanta Chaudhary was 8 toen haar ouders haar voor $75 verkochten om 19 uur per dag te schrobben, koken en vegen in #Nepal. http://ow.ly/lIDi4 #Kamalari [2]
Nu is Shanta Chaudhary, een vrouw met een onbreekbare levenskracht, opnieuw in het nieuws. Ze is gestart met de tweede klas [4] van een lokale middelbare school om hoger onderwijs te kunnen volgen. Terwijl haar zoon in de derde klas en haar dochter in de eerste klas zit van een kostschool in de Nepalese hoofdstad Kathmandu, heeft zij gekozen voor een openbare school in haar dorp.
Voormalig wetgever Shanta Chaudhary die vier jaar lang hoofd was van de parlementaire commissie voor natuurlijke hulpbronnen, heeft zich ingeschreven in de tweede klas van de middelbare school. pic.twitter.com/WD3kpeMwKD [5]
— Thira L. Bhusal (@ThiraLalBhusal) 10 juni, 2015 [6]
Voormalig wetgever Shanta Chaudhary die vier jaar lang hoofd was van de parlementaire commissie voor natuurlijke hulpbronnen, heeft zich ingeschreven in de tweede klas van de middelbare school. pic.twitter.com/WD3kpeMwKD [5]
Chaudhary, activiste en leider van de Communistische Partij van Nepal (Verenigd Marxistisch-Leninistisch) [7]is van een Kamalari (huisslavin) veranderd in een nationale heldin.
Kamlaris
Kamlaris [8] zijn jonge meisjes die behoren tot de inheemse Tharu gemeenschap, die door de rijken in West-Nepal gehouden worden als huisslaven.
Alhoewel slavernij verboden is in Nepal moeten deze meisjes dag en nacht werken, leiden ze een zwaar leven, moeten ze fysieke en seksuele mishandeling verdragen en worden ze soms zelfs vermoord onder mysterieuze omstandigheden.
Kamlaris meisjes krijgen weinig tot geen loon voor hun werk. Volgens schattingen werken enkele duizenden meisjes nog steeds als Kamlaris [9] in de Nepalese steden, waaronder Kathmandu.
Alhoewel de overheid het Kamlari systeem in 2013 verboden [10] heeft, heeft dit mensen er niet van weerhouden huisslavinnen te houden.
Hieronder het verhaal van drie meisjes [11] die bevrijd werden van slavernij en die nu actief zijn in een beweging die zich inzet om een einde te maken aan het Kamlari systeem:
FOTO'S: Van slavernij tot vrijheid – Vrouwen bevrijd van het #Kamalari [12] systeem in #Nepal [13]. http://t.co/cBkQAvPtP8 [14] pic.twitter.com/H54VPvU6Jh [15]
— Because I am a Girl (@biaagcanada) March 27, 2015 [16]
FOTO'S: Van slavernij tot vrijheid – Vrouwen bevrijd van het #Kamalari [12] systeem in #Nepal [13]. http://t.co/cBkQAvPtP8 [14] pic.twitter.com/H54VPvU6Jh [15]
Net als andere Kamlari meisjes kreeg Shanta te maken met pogingen tot misbruik van mannen en moest ze trouwen om zichzelf te redden.
Een verhaal de moeite waard om te lezen
Kamlari Dekhi Sabhasadsamma [17] (Van Kamlari tot lid van de Constituent Assembly) is het aangrijpende verhaal van haar leven vol discriminatie en exploitatie als een Kamlari meisje tot een inspirerend figuur voor haar gemeenschap – een rolmodel voor huidige en voormalige slavinnen.
In dit alles onthullende [18] boek beschrijft ze momenten die haar nog steeds achtervolgen:
- Ze groeide op als Kamlari meisje in zeven verschillende huizen sinds haar achtste.
- De meeste huisbazen buitten haar uit. Ze vonden dat ze de planten buiten water moest geven zelfs als het regende. Kamlaris mochten niet rusten en moesten de hele dag werken – dit was hoe de meeste huisbazen erover dachten.
- Ze moest werken in plaats van haar schoonzus toen deze zwanger was geworden na seksueel misbruik door een van de mannen in het huis waar ze werkte als Kamlari. Het was de gewoonte dat er iemand anders gestuurd werd als de Kamlari niet in staat waren te werken door ziekte of om andere redenen.
- Bij een van de huizen werd ze bespuugd door de dochter van de huisbaas en door haar geslagen. Ze liet haar minachting voor haar zien door haar “Tharuni” te noemen. Ze dacht dat je alles kon maken bij een Tharuni. De moeder en oma van het meisje haatte haar ook en konden het niet uitstaan als ze ook maar een seconde niets deed.
- Er was een vreemde regel – de Kamlaris moesten het misbruik accepteren maar mochten niet klagen. Of ze nu graan aan het wannen was of gras droeg, naar de markt ging of de afwas deed – er waren vele pogingen tot misbruik. Maar geen van allen slaagden, iets wat zij als een grote overwinning beschouwt.
- Toen ze op een dag (als minister) van haar dorp naar het regionale centrum van Ghorahi reed, zag ze een van haar voormalige huisbazen die op de bus zat te wachten – ze bood hem een lift aan. Hij verbaasde zich over de verandering – het was moeilijk voor hem te accepteren dat het om hetzelfde Kamlari meisje ging.
Studente Shreepriya Poudel [19] postte een review van Shanta Chaudhary's autobiografie:
Mensen zeggen me dat het belangrijk is om te leren over de levens van mensen die het minder hebben omdat je daardoor dankbaarder bent voor het leven wat je hebt. Dat leek me een egoistische reden maar ik besloot het deze keer aan te nemen. Dus hier is een lijst, gebaseerd op het boek van Mw. Chaudhary, met een aantal dingen waar veel mensen niet aan denken maar dankbaar voor zouden moeten zijn. Misschien helpt het ons om op een betere manier te leven.
1. Een dak boven je hoofd dat niet lekt.
2. Toegang tot medicijnen, zelfs al is het maar paracetamol.
3. Een staat waar wetten niet alleen gemaakt worden maar ook worden uitgevoerd.
4. Kranten, radio en televisie die ervoor zorgen dat je niet voor gek gezet kan worden door anderen.
5. Niet vijf dagen lang zonder eten moeten.
6. Je loon, als dat meer is dan een schamele zeven dollar per jaar als je 12 uur per dag werkt.
7. De vrijheid om je kind te kussen en te knuffelen als het huilt.
8. De vrijheid om je kind eten te geven als het honger heeft.
9. Het feit dat je gisteren niet met een lege maag naar bed bent gegaan.
10. Het feit dat je je hele leven niet binnen een straal van 50km leeft.
[..]
13. Het feit dat je niet seksueel misbruikt bent door iemand waar je niet tegenin kunt gaan.
14.Je baan waarbij je meer dan 80 cent per dag verdient.
[..]
18. Je kleding en het feit dat je meer dan twee setjes hebt.
19. Je vermogen om te kunnen lezen.
20. Het feit dat je niet 7-8 jaar moet wachten om nieuwe kleding voor je kinderen te kunnen kopen.Nogmaals, ik pretendeer niet te weten hoe mensen met elkaar zouden moeten omgaan maar het lijkt me een goed idee om te proberen zo vrijgevig mogelijk te zijn. Als deze lijst je niet aanzet tot het heroverwegen van je ideeën over je persoonlijke welvaart en de voorrechten die je hebt, zal iets anders dat wel doen.
Naast het vechten voor de rechten van de Kamlaris en haar gemeenschap, vecht Chaudhary de laatse vier jaar ook tegen kanker [20].
Shanta Chaudhary's personal/political struggle a great inspiration! Great to see her fighting spirit facing cancer. http://t.co/D1f9jmVx6h [21]
— Chaukath (@ChaukathNepal) November 4, 2014 [22]
De persoonlijke en politieke strijd van Shanta Chaudhary is een grote inspiratiebron! Goed om haar vechtlust te zien in haar gevecht tegen kanker. http://t.co/D1f9jmVx6h [21]
Door naar de middelbare school te gaan hervat ze haar strijd tegen discriminatie en uitbuiting.