Er is veel kritiek [en] op de manier waarop internationale en lokale media verslag hebben gedaan van de aanslag op Garissa University College, waarbij ten minste 147 mensen werden doodgeschoten [en] door leden van de terreurgroep Al-Shabaab. Terwijl de namen van de terroristen overal worden genoemd, zijn de slachtoffers gereduceerd tot een getal: 147.

In reactie hierop proberen Kenianen namen en gezichten te geven aan de slachtoffers van dit barbaars geweld.

Blogger Binyavanga Wainaina schrijft [en] op zijn blog Africa is a Country dat “Kenia als land de plicht heeft om elke burger te herdenken die we verliezen”:

Ik wil de namen, leeftijden en foto's zien van de mensen die in Mpeketoni zijn omgekomen. Van de mensen die zijn gedood tijdens de gewelddadigheden na de verkiezingen. Ik wil de verhalen horen. Vergeten is niet goed. Dit is wat onze burgers opnieuw doet ontwaken. De politiek die zegt dat we er niet klaar voor zijn om onszelf, de realisatie van onze pijn, onder ogen te zien, is dezelfde politiek die ons werkeloos doet toekijken als een Keniaan het instituut dat hij hoort te leiden ontmantelt, tot op de laatste bouwsteen, en dan terugkeert als een machteloze zombie die ergens anders weer iets gaat leiden.

Hij schrijft verder:

Ik wil dat drie miljoen Naïrobiërs huilend, zingend en elkaar omhelzend de straat op gaan omdat onze kinderen zijn gedood. Ik wil niet langer het idee hebben dat we vooral binnen leven en alleen om ons privéleven geven. Ik wil nooit meer het woord “self-empowerment” horen.

Ory Okolloh Mwangi legt op Twitter uit waarom het belangrijk is in de Afrikaanse cultuur om de slachtoffers een naam te geven:

Naming and naming ceremonies a big deal in African culture. Signifies life past, present, future. And so we will name them one by one.

— Ory Okolloh Mwangi (@kenyanpundit) April 5, 2015

Namen en naamgevingsceremonies zijn heel belangrijk in de Afrikaanse cultuur. Ze verwijzen naar het verleden, het heden, de toekomst. En daarom geven we ze één voor één een naam.

Om de slachtoffers een gezicht te geven, gebruiken sommige Twitter-gebruikers de hashtag #147notjustanumber om hun namen en foto's te delen:

RIP Elizabeth Nyangarora. Graduated in 2012 from St Andrews Kanga Girls High. #147notjustanumber #TheyHaveNames pic.twitter.com/CPVPzNw0RB

— Tom Vandenbosch (@TVandenbosch) April 5, 2015

R.I.P. Elizabeth Nyangarora. In 2012 eindexamen gedaan aan St Andrews Kanga Girls High. #147notjustanumber #TheyHaveNames

This is Tobias, he died in #GarissaAttack; to us he's not a number, he's a son, bro, friend. #147notJustANumber pic.twitter.com/dUSLXnCv9V

— Mr. B (@Benogola) abril 5, 2015

Dit is Tobias, hij is een van de slachtoffers van de #GarissaAttack. Voor ons is hij geen nummer, hij is onze zoon, broer, vriend. #147notJustANumber

R.I.P Ivy Betty Wanjiku (Shiko) 1st yr student #GarissaAttack #147NotJustANumber cc @Maskani254 pic.twitter.com/JqBZzXrTP0

— Ian (@ianmslim) abril 6, 2015

R.I.P. Ivy Betty Wanjiku (Shiko), eerstejaarsstudente #GarissaAttack #147NotJustANumber cc @Maskani254

Angela ‘Ka/Jojo’ Kimata Githakwa #147notjustanumber #TheyHaveNames Karima Girls’ high School Alumni 2011 pic.twitter.com/NNl7KbX6MV

— Maskani Ya Taifa (@Maskani254) abril 6, 2015

Angela ‘Ka/Jojo’ Kimata Githakwa #147notjustanumber #TheyHaveNames, eindexamenklas 2011 van de Karima Girls’ High School

#147notjustanumber We will keep their memories in our hearts forever. Please keep sending their bios and photos pic.twitter.com/9YXligTxgs

— #147notjustanumber (@Lovefied) abril 6, 2015

#147notjustanumber Ze blijven voor altijd in ons hart. Blijf hun verhalen en foto's opsturen

As attackers get headlines and their names live in immortality, their victims are forgotten as just statistics. #147notjustanumber

— DM Licker (@Owaahh) April 6, 2015

De aanvallers halen de kranten en hun namen leven voort, maar hun slachtoffers zijn slechts een getal dat vergeten wordt. #147notjustanumber

@Reclvse schreef dat het om levens gaat, niet om getallen:

I like how Kenyans are mentioning names & telling stories of the Garissa attack victims to ensure #147notjustanumber. Lives, not statistics.

— [uncens***d] (@Reclvse) April 5, 2015

Ik vind het mooi om te zien hoe Kenianen namen noemen & verhalen vertellen over de slachtoffers van de aanslag in Garissa om te laten zien dat #147notjustanumber. Het zijn levens, geen getallen.

@lunarnomad legt het idee achter de hashtag uit:

I'm so tired of seeing bloody images in the media regarding #Garissa Check out #147notjustanumber to see the humans behind the bullets.

— mango (@lunarnomad) April 6, 2015

Ik heb er genoeg van dat ik alleen maar bloedige foto's in de media zie van #Garissa. Bekijk #147notjustanumber als je de mensen achter de kogels wilt zien.

Mary Njeri Mburu twitterde:

I hope the print media will run free obituaries for victims of Garissa attack as they did after Westgate. #147notjustanumber #GarissaAttack

— Mary Njeri Mburu (@mburumaria) abril 6, 2015

Ik hoop dat de kranten gratis overlijdensberichten plaatsen voor de slachtoffers van de aanslag in Garissa, net als na de aanslag in Westgate. #147notjustanumber #GarissaAttack

Eunice deelde een Keniaans spreekwoord onder een andere hashtag, #KenyanLivesMatter, een variant op de #BlackLivesMatter-beweging in de Verenigde Staten:

A man who uses force is afraid of reasoning. ~Kenyan proverb. My thoughts with you. #KenyanLivesMatter #GarrisaAttack

— Eunice (@EuniceKira) April 5, 2015

Wie geweld gebruikt, is bang om woorden te gebruiken. ~Keniaans spreekwoord. Mijn gedachten zijn bij jullie. #KenyanLivesMatter #GarrisaAttack