
Tori Egherman vertelt over de Noroez-traditie en waarom ze dit zo'n geweldig feest vindt. Foto door Ehsan Khakbaz H. via Flickr (CC BY-ND-SA 2.0)
Dit artikel is geschreven door Tori Egherman, programmacoördinator bij Arseh Sevom. Het artikel verscheen oorspronkelijk op de website van Arseh Sevom.
Het is fantastisch om tijdens de periode van Noroez (of Nowruz) in Iran te zijn. De festiviteiten beginnen met vuurwerk en ‘vuurspringen’ op de laatste dinsdagavond voor de lente-equinox. Mensen springen over het vuur terwijl ze roepen: ‘Zardiye man az to, Sorkhieh to az man,’ wat betekent, ‘Ik gooi verdorvenheid en kwaad in het vuur en het vuur geeft mij gezondheid en vreugde terug.’ Het feest eindigt twee weken later met een picknick.
Noroez luidt het nieuwe jaar in voor de mensen in Iran en andere landen in de regio.
In Iran wordt het feest op een energieke en sensationele manier gevierd. Het is een culturele uiting die mensen van alle klassen, religies en etniciteiten met elkaar verbindt. Het is ondenkbaar dat je tijdens deze twee vrije weken niet op een of andere manier aan de festiviteiten deelneemt. Toen ik in Iran woonde, voelden de Noroez-feestdagen als een soort verwelkoming. Voor twee weken in het jaar mocht ook ik een Iraanse zijn. Ik kreeg de ruimte om aan de viering deel te nemen zonder mezelf te verloochenen. De Noroez-traditie is open en uitnodigend. Je hoeft er niet gelovig voor te zijn. De festiviteiten worden zowel in de privésfeer als in het openbaar gevierd en er is voor ieder wat wils.