Het bepalen van een persoonlijke identiteit en hiermee omgaan in relaties met andere personen gaat verder dan een label of definitie. In oktober 2013 sprak de documentairemaakster Megumi Nishikura [en] bij TEDx Tokyo over een onderzoek naar hafu/haafu [en] (ハーフ hāfu), een term die in Japan gebruikt wordt voor mensen die slechts één Japanse ouder hebben. 

Toen Nishikura, na 11 jaar in de Verenigde Staten te hebben gewoond, in 2006 terugkeerde naar Japan werd zij geconfronteerd met identiteitskwesties waarvan zij dacht dat ze die achter zich had gelaten. Zij ontmoette andere personen, die net als zij “hafu” waren, waaronder ook de oprichter van het Hafu Project [en]. In dit project, gestart in 2008 in Londen, worden de ervaringen en identiteiten van personen van gemengde Japanse afkomst via portretfoto's en diepte interviews verteld. 

 

Socioloog Marcia Yumi en fotograaf Natalie Maya Willer onderzoeken met het project de ervaringen van Japanse halfbloeden door hen te vragen over hoe het is om half-Japans te zijn binnen en buiten Japan. Tot op heden bestaat het project uit 130 portretten en 65 uitgebreide interviews, waarin onderwerpen variëren van achtergrond en opvoeding tot persoonlijke identiteit en het gevoel bij een groep te willen horen.

 

Geïnspireerd door het Hafu Project, dat begon als een persoonlijke zoektocht, zet Nishikura het onderzoek van identiteiten door in “Hafu the Film” [en], gecoproduceerd door Lara Perez Takagi: 

 

Met persoonlijke verhalen van hafu, openhartige interviews en geschoten in de filmstijl cinéma vérité leidt de film de kijker langs talloze ervaringen van hafu die zijn beïnvloed door opvoeding, familierelaties, scholing en zelfs uiterlijke kenmerken. Door de vijf unieke levensverhalen uit de film ontdekt het publiek de diepte en diversiteit van de individuele identiteiten van hafu. 

De opvattingen en ideeën van Japanners over hafu komen niet noodzakelijk overeen met hoe de hafu over zichzelf denken.  Fujisaka Shunsuke, student Sociologie aan de Ritsumeikan Universiteit in Kyoto, beschrijft [en] wat hij heeft geleerd over hafu:

In deze cursus heb ik geleerd over hafu en hun situatie. Geleidelijk veranderde mijn mening. Toen ik ging lezen over hafu, leerde ik hoe hafu personen dachten. Ik zag de meningen van mijn klasgenoten en realiseerde mij dat hafu personen in een moeilijkere situatie zaten dan ik dacht. 

Een andere student, Kanami Hirokawa, schrijft [en] over de neiging van Japanners om personen die opvallen buiten te sluiten:

Japanners stellen hafu vragen zoals “Waar kom je vandaan?”, zelfs als zij zijn opgegroeid in Japan en de Japanse cultuur en waarden hun eigen zijn. Japanners moeten beseffen dat mensen die er anders uitzien ook als Japanners leven in Japan. Bovendien zouden de Japanners de hafu moeten accepteren als onderdeel van Japan en moeten zij geen barrières opwerpen tussen hen en hafu. Hafu zijn ook opgegroeid in Japan en delen dezelfde identiteiten als andere Japanners. Om ervoor te zorgen dat hafu volledig Japans worden, moeten niet alleen de Japanners hen accepteren als volwaardige leden van de Japanse samenleving, maar zal ook de Japanse regering moeten beginnen om van het land een “echte” multiculturele samenleving te maken. Japan is gebaseerd op het idee van jus sanguinis en is conservatief ten opzichte van buitenlanders. Vandaag de dag ontwikkelt globalisatie zich in de wereld en zou Japan zijn principes moeten herzien. 

Hoewel de film, gelabeld met “Hafu”, misschien niet spreekt voor alle personen van gemengde afkomst in Japan, raakt de film miljoenen die op zoek zijn naar het antwoord op de vraag “Wie ben ik?” Bekijk de laatste informatie over de film hier [en].