Amila Bosnae schrijft [en] over de jaren die zijn “gestolen” door de oorlog in voormalig Joegoslavië:

Eén keer verlies je een paar jaren en twintig jaar later heb je ze nog steeds niet ingehaald. […] De tijd stond toen in zekere zin stil voor ons. Voor het grootste deel van die periode groeide ik zelfs helemaal niet omdat we niets hadden om van te groeien. We waren geïsoleerd van de rest van de wereld, maar de rest van de wereld ging gewoon zonder ons verder. Waarschijnlijk waren ze nog steeds de hereniging van Duitsland en een nieuw Europa aan het vieren terwijl wij dekking zochten. In dat nieuwe Europa. […]