Dit artikel maakt deel uit van onze speciale berichtgeving over de protesten in Jemen in 2011.
Veel mensen verwachtten een bloedbad toen de revolutie in Jemen begon, omdat het bekend staat als de op een na meest gewapende natie ter wereld, maar verbazingwekkend genoeg bleken het de minst gewelddadige protesten van deze zogenoemde Arabische Lente. Ondanks het geweld van het regime, gebruikten de demonstranten hun wapens niet en eisten hun rechten op in vreedzame demonstraties. Ze confronteerden het buitensporige geweld van de veiligheidsdiensten met open vizier.
Er is één jaar voorbij gegaan sinds het begin van de revolutie, maar de Jemenieten zijn het niet eens over de precieze dag, zoals ik in mijn blogpost [en] aangeef:
De revolutie in Jemen is ongetwijfeld de langste van de Arabische Lente, maar Jemenieten zijn het niet eens over de dag waarop hij begon. Sommigen zeggen dat hij op 3 februari begon, toen een groep activisten voor de Universiteit van Sanaa protesteerde; sommigen houden het op 11 februari, toen de eerste tenten van de sit-in opgezet werden in Taiz; weer anderen zeggen 20 februari toen de eerste martelaren omkwamen in Aden en Taiz. Maar de revolutie in Jemen wordt vooral geassocieerd met 11 februari, de val van Mubarak van Egypte.
In deze video, die door SupportYemen [en] op YouTube geplaatst is, spreekt een groep activisten over hun hoop en worden de eisen van de revolutie uiteengezet:
http://www.youtube.com/watch?v=t3w1wjjLb5Q&feature=player_embedded
Er vielen honderden doden en duizenden gewonden, maar toch kregen degenen die verantwoordelijk waren voor de moorden, onschendbaarheid in de overeenkomst over de machtsoverdracht die door bemiddeling van de Samenwerkingsraad van de Golfstaten (GCC) tot stand kwam en volledig gesteund werd door de Verenigde Staten en de Verenigde Naties.
Demonstranten in Taiz staken aan de vooravond van de verjaardag van de revolutie op 10 februari een vlam aan op het Vrijheidsplein en markeerden het begin van de viering met geroep en vuurwerk, zoals te zien is in deze video die door taizpress geplaatst werd:
De Revolutie in Jemen maakte indruk op de wereld door zijn massale betogingen. Iona Craig, een freelance journaliste die sinds het begin van de revolutie veel tijd in Jemen heeft doorgebracht, twitterde een link met een selectie van de indrukwekkende foto's die ze het afgelopen jaar had gemaakt, waaronder een aantal van de betogingen.
@ionacraig: Vandaag is het een jaar geleden dat de dagelijkse protesten in #Jemen begonnen. Een selectie uit de foto's die ik tussen feb. 2011 en feb. 2012 genomen heb: bit.ly/wk1TTT
Deze door KareemoS op 21 mei geplaatste video laat de enorme menigten zien die tegen Saleh en zijn regime protesteren en roepen dat “het volk het regime omver wil werpen”, een eis waaraan tot op heden nog niet voldaan is.
n Taiz werd op 11 februari de eerste verjaardag van de revolutie van Jemen groots gevierd. taizpress heeft deze video met een deel van de vieringen op YouTube gezet:
De Jemenitische activist Baraa Shiban vat de gebeurtenissen in Jemen in het afgelopen jaar samen in zijn blogpost [en] op Comments MiddleEast. Hij eindigt zo:
De laatste dagen van december zagen een parallelle revolutie die veel overheidssectoren lamlegde en die leidde tot het aftreden van een aantal hoge ambtenaren. Het is het vermelden waard, dat de werknemersstakingen nog steeds doorgaan terwijl het land zijn eigen minirevoluties creëert om de overblijfselen van Saleh's regime en vooral de laatste afvalresten van tirannie in Jemen te verwijderen.
Ondertussen staat Jemen tegenover veel uitdagingen. Een jaar van opstanden kostte velen hun leven en er ontstond een economische en humanitaire crisis door een tekort aan water, elektriciteit en andere voorzieningen. Als we terugkijken op wat er tot nu toe bereikt is, dan is er een eenheidsregering opgezet met de huidige machtspartij, het AVC (Algemeen Volkscongres), en de “oppositie” JMP (Joint Meeting Party). Saleh en zijn regime, waartegen het volk maandenlang in opstand was gekomen, kregen van de internationale gemeenschap immuniteit.
Saleh is naar de VS gereisd en zal naar Jemen terugkeren om zijn stem uit te brengen op zijn vicepresident van de afgelopen 18 jaar, die hij als zijn opvolger had aangewezen en die door de GCC goedgekeurd was als consensuskandidaat in de “eenmansverkiezingen” [en] die op 21 februari gehouden worden.
Dit (rechts) is een van de posters van de verkiezingscampagne die in verschillende delen van Sanaa te zien is en voor zich spreekt. Hij is in de groep “Wij zijn allemaal Taiz” [ar] geplaatst, een van de groepen op Facebook met de meeste volgers, met een onderschrift waarin om commentaar van de lezers gevraagd wordt. Op de dag van de verkiezingen 21 februari treedt Saleh na 34 jaar eindelijk af als president van Jemen, maar zijn zoon, neven en broers hebben nog steeds het militaire apparaat in handen en zijn regime bestaat nog steeds. De onafhankelijke jongeren die al meer dan een jaar protesteren zijn weer terug bij het begin, nog steeds op de pleinen, zwak en verdeeld, maar ze klampen zich nog steeds vast aan de hoop om een nieuw Jemen te bouwen dat gebaseerd is op vrijheid, democratie, gerechtigheid en sociale gelijkheid.
Supportyemen [en] plaatste deze video met een duidelijke boodschap::
http://www.youtube.com/watch?v=Rju-EHKN55o
Voor sommigen zijn fundamentele mensenrechten een vanzelfsprekendheid, maar voor ons Jemenieten is dat onze droom. Wij betogen voor beter onderwijs, betere gezondheidszorg, vrijheid van meningsuiting, echte democratie, voor gerechtigheid en waardigheid!
Zoals ik in mijn post toegaf:
Helaas is Jemen openlijk een internationaal protectoraat geworden waarvan regionale en internationale spelers de toekomst bepalen en niet het eigen volk.
Ondanks dat hoop ik heel erg dat de macht van het volk het wint van de mensen met macht.
Dit artikel maakt deel uit van onze speciale berichtgeving over de protesten in Jemen in 2011.