Al sinds 1833, het jaar dat het Verenigd Koninkrijk ze in bezit nam, probeert Argentinië zeggenschap te krijgen over de Falklandeilanden. In 1982 brak de Falklandoorlog uit, een conflict dat tweeënhalve maand duurde en 907 mensenlevens eiste: 649 Argentijnse soldaten, 255 Britse en drie eilandbewoners kwamen om. Inzet van de oorlog was soevereiniteit over de Falklandeilanden, die in Argentinië Islas Malvinas heten. De Engelsen zegevierden en behielden de archipel.
De Argentijnse regering blijft echter via internationale organisaties de dialoog zoeken met Groot-Brittannië om de soevereiniteit over de eilanden aan de kaak te stellen. De laatste tien jaar heeft het conflict zich verder verscherpt en in 2011, vlak voor de Argentijnse presidentsverkiezingen, kreeg president Cristina Fernández de Kirchner een duidelijk ‘nee’ te horen [es] van de Britse premier David Cameron:
Zolang de Falklandeilanden Engels grondgebied willen blijven, blijven ze dat. Punt uit.
De Argentijnse president reageerde binnen enkele uren en noemde [es] het Verenigd Koninkrijk “een lompe koloniale macht in verval” en de woorden van de Britse premier “een bewijs van middelmatigheid die bijna domheid genoemd kan worden”. Ze maakte bovendien duidelijk dat Argentinië “onvermoeibaar” aanspraak zou blijven maken op de eilanden via alle beschikbare internationale overlegorganen.
Vanaf dat moment werd de zeggenschap over de Falklandeilanden een veelbesproken thema in de Argentijnse media en onderwerp van analyse en discussie onder steeds meer internetgebruikers.
Ontwikkelingen in het conflict
Begin januari 2012 ondernam Argentinië samen met andere lidstaten van de Mercosur actie om schepen die onder de vlag van de Falklandeilanden varen uit de havens te weren, met als doel Groot-Brittannië te dwingen in dialoog te treden over de Falklandeilanden. Op 12 januari stond in de Argentijnse krant La Nación daarover het volgende [es]:
De ministeries van buitenlandse zaken van Uruguay, Brazilië en Chili hebben de blokkade van schepen onder de vlag van de Falklandeilanden bekrachtigd. […] In ieder geval is duidelijk dat schepen onder de vlag van de Falklandeilanden niet in havens van Mercosur-landen worden toegelaten, maar dat als die vlag wordt vervangen door de rode Britse handelsvlag ze wel mogen aanmeren.
In het licht van deze gebeurtenissen wakkerde premier Cameron de polemiek op 18 januari verder aan door Argentinië ‘koloniaal gedrag’ te verwijten [en] tijdens een zitting van het Britse Lagerhuis:
Ik vind wat de Argentijnen onlangs hebben gezegd veel meer naar kolonialisme neigen, omdat deze mensen [de Falklanders] Brits willen blijven en de Argentijnen ze iets anders willen opleggen.
Daarvoor had parlementariër Andrew Rosindell de Argentijnen al op het hart gedrukt [en] vooral niet te vergeten dat ze de “oorlog hadden verloren”, woorden die alle aanwezigen deden schaterlachen.
De uitspraken veroorzaakten opschudding in Argentinië en werden verworpen door een aantal politici van regeringszijde. Vice-president Amado Boudou zei [es] er het volgende over:
Het is erg triest dat we zulke leugens moeten aanhoren, zo'n rotopmerking. […] het is op zijn minst geschiedvervalsing te noemen, Camerons opmerking over kolonialisme. […] Het is een domme, onnozele uitspraak, die de historische werkelijkheid ontkent. Met zulke onwetendheid maakt hij een erg slechte indruk. Hij moet zijn geschiedenisboeken nog maar eens lezen.
De Argentijnse minister van buitenlandse zaken Héctor Timerman voegde eraan toe [es] dat “Groot-Brittannië synoniem staat voor kolonialisme”, terwijl de afgevaardigde van de provincie Santa Fe, Agustín Rossi, op Twitter het volgende aankondigde [es]:
Ik werk in het parlement aan een ontwerpresolutie waarin de woorden van David Cameron krachtig worden veroordeeld.
Enkele oppositieleden hadden net zoveel moeite met de Britse kritiek als de regeringsvertegenwoordigers. Parlementslid Ricardo Alfonsín vond [es] de woorden van Cameron “getuigen van een vreselijk standpunt” en voormalig presidentskandidaat Hermes Binner zei:
Het feit dat de conservatieve Britse regering spreekt van ‘kolonialisme’ moet een grap zijn. De geschiedenis laat zich niet vervalsen.
Parlementariër Fernando Iglesias, van de oppositie, uitte [es] zijn ongenoegen over het regeringsstandpunt inzake de Falklandeilanden op Twitter:
De eis dat Groot-Brittannië zijn militaire basis moet verwijderen is terecht, maar de Argentijnse claim op een volk dat dat niet wil gaat te ver.
Ook onder internetgebruikers uit Argentinië en elders heerst verdeeldheid: er zijn mensen die vinden dat Argentinië zijn claim op de Falklandeilanden moet opgeven en mensen die het Argentijnse standpunt onderschrijven.
Journaliste Florencia Etcheves (@fetcheves) schreef op Twitter over het actuele mega-mijnbouwconflict [es] in Argentinië:
Alle aandacht gaat uit naar de Malvinas, terwijl het Famatinagebergte verwoest wordt. Wat een mop.
Twitteraar Martín Caparrós (@martin_caparros) zegt [es] hetzelfde:
Is het niet belachelijk dat ze beweren te knokken voor de Malvinas terwijl ze de hele bergketen uitleveren aan multinationale mijnexploitanten? #Famatina
Op vergelijkbare wijze liet tv-ster Gustavo Noriega (@Gus_Noriega) weten dat er belangrijker zaken zijn om ons druk over te maken:
#dagelijksedingen de helft van het land zonder riolering, drinkwater of gas, maar wij praten over de Malvinas.
De Chileense journalist Felipe Avello Suazo verklaart zich voorstander [es] van de Argentijnse claim:
Wij Chilenen steunen onze Argentijnse broeders: DE MALVINAS ZIJN ARGENTIJNS. We moeten ons schamen dat we de Engelsen in de jaren '80 hebben geholpen.
Bloggers hebben ook een mening over het onderwerp. De arts Ana overpeinst [es] de situatie op haar blog ana-guev-logueando [es]:
Een boeiende en absurde diplomatieke ruzie met de Engelsen, waarin de burgers, Argentijns en Engels, voor de zoveelste keer voor het chauvinistische karretje worden gespannen. […] We hebben zelfs een schandalige oorlog gevoerd, waarin – zoals altijd – de bevolking met bloed betaalde en de poppenspelers rookgordijnen optrokken en ons schrikbeelden voorspiegelden. […] Het is de verschrikkelijke paradox van een wereld waarin ontwijken meer waard is dan goede communicatie, gevels meer op prijs worden gesteld dan huizen, woorden meer dan daden, spookverschijningen meer dan mensen.
En Fabio Baccaglioni komt in een uitgebreid artikel tot de volgende ironische conclusie [es]:
Dat land [Engeland] gebruikt het woord “kolonialisme” om anderen te omschrijven. We moeten ons niet aangevallen voelen, maar er keihard om lachen.
Argentinië is eerder een gekoloniseerd land. Het gebergte is in het bezit van Barrick Gold en andere mijnbedrijven, en er is bijna geen mijn waarvan de opbrengst ten goede komt aan ons land. […] Het water vloeit meer en meer naar gebieden die niet van ons zijn, de ene helft van Patagonië is van Engeland, de andere helft van Benetton en onze akkers zijn van grote buitenlandse bedrijven […] Misschien vergiste Cameron zich en bedoelde hij te zeggen dat Argentinië een kolonie is die zelf gelooft onafhankelijk te zijn.