Tunesië: Wat komt er na de revolutie?

Vertaling geplaatst op 11 februari 2011 10:54 GMT

President Zine al-Abidine Ben Ali is meer dan drie weken geleden naar Saudi-Arabië gevlucht, maar in Tunesië blijven er [en] confrontaties met de politie en protesten van mensen die werk of betere salarissen eisen. De interim-regering probeert de orde te herstellen [en]. De veranderingen in de maatschappij, zoals een grotere internetvrijheid [en], zijn niet te ontkennen [en], maar niet iedereen is blij met wat er gebeurt. In deze post vertellen Tunesische bloggers over de huidige situatie in het land. Sommigen spreken hun frustratie uit over het gebrek aan orde, al is de algemene teneur hoopvol dat alles uiteindelijk goed zal komen.

‘Tunisia Forever II’ door Wassim Ben Rhouma op 14 januari 2011 Gedeeld op Flickr (CC BY-NC-SA 2.0)

Selim, een Tunesische blogger die in Parijs woont, zegt [fr]:

Les informations, les évènements et les décisions du gouvernement actuel, qui ne cessent de s’enchainer à une vitesse phénoménale, rendent difficile toute tentative de prise de recul et d’analyse objective de l’évolution de la situation. Les maladresses et le manque de communication sur certains sujets de la part des intérimaires du gouvernement donnent l’impression qu’ils sont davantage dans l’improvisation que dans le contrôle de la situation. Ceci n’aide pas les tunisiens à avoir plus de visibilité, créant ainsi une situation de confusion anxiogène.
Les médias et les journalistes, quant à eux, ne représentent toujours pas une source d’informations fiable aux yeux de la majorité, non seulement pour la qualité de leurs prestations qui reste en dessous des attentes, mais également pour la réputation de médias affiliés à l’ancien régime qu'on leur connaît, ou du moins pour leur manque d’indépendance et d’objectivité.
La transition est d’autant plus rude pour la Tunisie que les défis auxquels elle doit faire face durant cette phase sont nombreux, difficiles à relever, mais pas irréalisables. Malgré cette cacophonie et l’instabilité de la situation, ces défis peuvent être identifiés si l’objectif à court terme demeure l’organisation d’élections libres et justes.

De grote hoeveelheid informatie, gebeurtenissen en beslissingen van de regering, die elkaar met een enorme snelheid opvolgen, maakt elke poging om een stapje terug te zetten en de ontwikkelingen objectief te analyseren moeilijk. De blunders en het gebrek aan communicatie met betrekking tot bepaalde onderwerpen vanuit sommige leden van de interim-regering geven de indruk dat ze maar wat improviseren in plaats van dat ze de situatie onder controle hebben. Dit helpt de Tunesiërs niet bij het voorspellen van gebeurtenissen, waardoor er een situatie vol angst oproepende verwarring ontstaat.
Journalisten en de media zijn in de ogen van de meeste mensen niet altijd een betrouwbare informatiebron. Niet alleen omdat de kwaliteit van hun werk onder de verwachtingen blijft, maar ook door de slechte reputatie van de media die verbonden waren met het ancien régime, en in ieder geval vanwege het gebrek aan onafhankelijkheid en objectiviteit.
De overgang is des te moeilijker voor Tunesië omdat de uitdagingen waarvoor het land tijdens deze fase staat talrijk zijn en moeilijk te overwinnen zijn – maar het is niet onmogelijk. Ondanks deze kakofonie en de onstabiele situatie kunnen deze uitdagingen worden geïdentificeerd, zolang het doel op korte termijn maar het organiseren van vrije en eerlijke verkiezingen blijft.

In San Francisco schrijft [fr] Sami Ben Romdhane:

La première étape de la révolution est passée, Ben Ali est parti et est maintenant sous le coup d’un mandat d’arrêt, mais le vide politique persiste et les règles du jeu de la vie démocratique nous sont encore peu connues et tout le monde cherche la fin qu’il souhaite. La classe moyenne veut reprendre une vie normale et un gouvernement qu’ils veulent y croire et ceux qui étaient dans le désespoir n’ont plus confiance en personne et ceux qui étaient au pouvoir essaient de garder un tant soit peu et ceux qui étaient au bord veulent devenir les sauveurs de la nation et ceux qui étaient opposants opprimés ne savent plus quoi faire dans cette Tunisie sans dictateur pour s’y opposer et ceux qui étaient méchants veulent devenir gentils et ceux qui étaient des moutons veulent devenir des lions intransigeants et ceux qui tiraient les ficelles dans le noir on les voit toujours pas et ceux qui avaient un pseudo parlent en leur propre nom et ceux qui s’exprimaient en leur propres noms le font avec un pseudo. Personne ne semble digne de confiance et personne ne semble avoir la majorité des voix. Beaucoup cherchent le retour à la vie normale et beaucoup veulent continuer à vivre cette révolution. Mais moi, personnellement je ne m’inquiète pas, je trouve ce qui se passe un peu logique vu notre histoire récente. Il faut juste s’auto éduquer, apprendre a respecter et apprendre à être libre car on ne l’a jamais été et je suis certain qu’on le fera et qu’on comblera le vide et que des pensées libres riches et différentes verront le jour et j’espère que ce ne sera pas attachée a des personnes et qu’on oublie nos reflexes de vénérer les personnes les représentant maintenant que nous avons appris nos leçons.

De eerste fase van de revolutie is voorbij; Ben Ali is weg en er is nu een arrestatiebevel tegen hem [en]. Maar het politieke vacuüm is er nog steeds en we zijn niet goed op de hoogte van de spelregels van het democratische leven. Iedereen probeert het resultaat te bereiken waar hij of zij op hoopt. De middenklasse wil terug naar een normaal leven met een regering die ze kunnen geloven. Degenen die wanhopig waren geloven niemand meer. Degenen die aan de macht waren, proberen daar wat van te houden, hoe weinig ook. Degenen aan de rand van de samenleving willen de redders van de natie worden. Degenen die de onderdrukte oppositie vormden weten niet meer wat ze in dit Tunesië moeten doen zonder een dictator om tegen te zijn. Degenen die slecht waren willen aardig worden. Degenen die schapen waren willen meedogenloze leeuwen worden. Degenen die in het donker aan de touwtjes trokken zijn nog steeds niet zichtbaar. Degenen die een pseudoniem hadden, spreken nu onder hun eigen naam en degenen die onder hun eigen naam spraken, doen dat nu onder pseudoniem. Niemand lijkt betrouwbaar en niemand lijkt de meerderheid van de stemmen te hebben. Velen proberen terug te keren naar het normale leven en velen willen in deze revolutie blijven leven. Persoonlijk maak ik me geen zorgen. Ik vind wat er gebeurt wel logisch, gezien onze recente geschiedenis. We moeten alleen onszelf onderwijzen, leren te respecteren en leren vrij te zijn, omdat we dat nooit zijn geweest. Ik weet zeker dat we dat gaan doen en dat we de leegte zullen vullen, en dat er rijke en gevarieerde gedachten aan het daglicht zullen komen. Ik hoop dat dit niet gebonden is aan bepaalde mensen en dat we, nu we onze les hebben geleerd, onze instinctieve neiging vergeten om de personen die ons vertegenwoordigen te vereren.

‘Tunisia is Free’ Foto door Wassim Ben Rhouma op 21 januari 2011 Gedeeld op Flickr (CC BY-NC-ND 2.0)

In een post met de titel “Kom niet aan mijn Tunesië” [fr] schrijft amara9:

Notre pays mérite bien une nouvelle page mais sans sang, sans déstruction, sans victimes, sans différends, s'il vous plait le travail fait durant plus de 20 ans est fait par le peuple et pour le peuple, on va pas s'autodétruire !
Oui pour l'expression oui ! pour les droits mais NON ! à la déstruction des biens publiques et des gains que nos parents et grands parents ont payé cher.
S'il vous plait qu'on ne fait pas des gaffes que nous allons payer dans le future, notre pays a bien besoin d'un air de liberté et de dignité nouvelle avec des corrections et des remises en comptes de certaines tares faites dans le passé mais nul ne peut transformer le tunisen en une bête féroce qui se mord elle-même.

Ons land verdient het echt om op een nieuwe bladzijde te beginnen, maar zonder bloed, zonder vernielingen, zonder slachtoffers, zonder meningsverschillen. Het werk is meer dan 20 jaar lang gedaan door de mensen en voor de mensen; laten we onszelf alsjeblieft niet vernietigen!
Ja tegen de vrijheid van meningsuiting! Ja tegen rechten! Maar NEE tegen de vernieling van openbaar bezit en de verdiensten waarvoor onze ouders en grootouders duur hebben betaald!
Maak geen fouten waarvoor we in de toekomst moeten betalen. Ons land heeft echt een frisse wind van vrijheid en nieuwe waardigheid nodig, met correcties en aanpassingen vanwege bepaalde fouten uit het verleden, maar niemand kan de Tunesiër veranderen in een wild dier dat zichzelf bijt.

Verlan verwijst naar de nieuwe minister van Toerisme, Slim Chaker, die onlangs op Facebook [fr] reageerde op een niet nader gespecificeerde aanval [fr] tegen hem, en ze zegt [fr]:

Nous sommes nombreux à être très inquiets de voir l'anarchie qui règne, la facilité avec laquelle on insulte les gens, avec laquelle on diffame, on rabaisse et la rapidité avec laquelle des actes si méprisables sont “partagés” via les réseaux sociaux par toutes ces personnes instruites ou non, bien intentionnées ou non qui ne réfléchissent pas, qui suivent le mouvement, un mouvement irrationnel et dont la passion n'excuse pas les dégâts, l'horreur, la tristesse dans laquelle elle plonge les gens, pas seulement ceux qui sont visés, à tort, mais tous ceux qui ont envie de croire en une Tunisie exemplaire.
Des gens de l'expérience et du talent de Monsieur Chaker ou d'Elyès Jouini font honneur à la Tunisie.
Les hordes qui dans un accès d'hystérie collective ne cessent de hurler “moi moimoi” n'ont, pour moi, aucune excuse, aucun prétexte, ni le besoin, ni la frustration, ni la faim de cette maudite liberté d'expression que l'on a fini par assimiler à la liberté d'insulte ne justifient que l'on s'en prenne à ceux qui essaient de construire, non pas une entreprise, ni une société mais un pays tout entier mis à mal par ses pilleurs, les anciens et les nouveaux.

Velen van ons zijn erg bezorgd om de anarchie van dit moment, het gemak waarmee mensen worden beledigd, belasterd en vernederd en de snelheid waarmee dergelijke verwerpelijke uitingen via sociale netwerken worden “gedeeld” door al die mensen, met of zonder opleiding, met of zonder goede bedoelingen, die er niet eens bij nadenken. Mensen die de beweging volgen, een irrationele beweging waarvan de passie geen excuus is voor de schade, angst en het verdriet waarin mensen worden ondergedompeld. Niet alleen mensen die per ongeluk het doelwit zijn, maar al degenen die willen geloven in een Tunesië dat het goede voorbeeld kan geven.
Mensen met de ervaring en het talent van meneer Chaker of Elyès Jouini [minister van Economische hervoming] zijn van grote waarde voor Tunesië.
De horden mensen die in een aanval van collectieve hysterie voortdurend “ik, ik, ik!” schreeuwen, hebben, wat mij betreft, geen enkel excuus en geen enkele reden. Geen behoefte, geen frustratie en geen honger naar deze vervloekte vrijheid van meningsuiting, die we nu gelijkstellen aan de vrijheid om te beledigen, kan een excuus zijn om de schuld te geven aan mensen die niet bouwen aan een bedrijf of een maatschappij maar aan een hele natie, die wordt ondermijnd door plunderaars uit heden en verleden.

Ze gaat verder:

Et à ceux qui ne savent ni attendre, ni espérer, ni observer; ni travailler; ayez l'obligeance au moins, de faire preuve d'un minimum de respect.
Le respect, c'est ce que l'ancien système n'a jamais su vous accorder.
Montrez que vous le méritez.

En voor degenen die niet kunnen wachten, of hopen, of kijken, of werken: wees in elk geval zo goed om een minimum aan respect te tonen.
Respect is wat het oude systeem jullie nooit heeft kunnen geven.
Laat zien dat jullie dat verdienen.