[1]Protesten in Tunesië. Image: Khaled Nciri.
Inhoudsopgave
- Laatste Global Voices-artikelen over Tunesië [2]
- Aanbevolen Global Voices artikelen – Tunesische revolutie 2011 [3]
- Middelen:
Op 17 december 2010 stak een werkloze Tunesische man, Mohamed Bouazizi, 26 jaar oud, uit Sidi Bouzid [6] [en] in het zuiden van Tunesië zichzelf in brand [7] om te protesteren tegen werkloosheid. Zijn daad lokte een volksopstand tegen de regering uit. Er volgden nog twee zelfmoorden, wat protest aanwakkerde in verschillende andere Tunesische steden. De maatschappelijke beweging, gestart door advocaten, journalisten en vakbonden, eiste meer banen en een hervorming van de regering van president Zine El Abidine Ben Ali [8].
De confrontaties tussen demonstranten en veiligheidstroepen duurden bijna een maand. Volgens tellingen van de regering werden 23 Tunesiërs gedood door politie en veiligheidstroepen en raakten veel anderen gewond.
Op 13 januari hield president Ben Ali een toespraak waarin hij beloofde om in 2014 af te treden. De president garandeerde ook dat er hervormingen zouden komen, waaronder een einde aan de beperkingen op de media en internet. Kort na de toespraak werd de alom aanwezige internetcensuur van het land uitgeschakeld [9] [en].
Ondanks de beloften van Ben Ali hield de onrust echter de hele nacht en ook de volgende dag aan. Op dat moment werd de noodtoestand uitgeroepen [10] [en]. Kort daarna sloot de president het Tunesische luchtruim, ontsloeg hij het parlement en beloofde hij parlementsverkiezingen binnen zes maanden. Maar buiten het ministerie van Binnenlandse Zaken bleven zich demonstranten verzamelen die het aftreden van Ben Ali eisten.
Korte tijd later ontvluchtte Ben Ali het land en nam Mohammed Ghannouchi de macht over [11] [en]. Hij citeerde Hoofdstuk 56 van de Tunesische grondwet als het artikel dat hem het recht gaf de macht over te nemen. Sommige mensen in het land noemden die zet in strijd met de grondwet. Op 15 januari benoemde het constitutionele hof van het land parlementsvoorzitter Fouad Mebazaa [12] [en] tot interim-president. Mebazaa heeft 60 dagen de tijd om verkiezingen te organiseren, volgens artikel 57 van de Tunesische grondwet.
Laatste Global Voices-artikelen over Tunesië [13]
[15]
