Pakistan: Aasia en Aafia – Het verhaal van twee Pakistaanse vrouwen

De hele wereld is geschokt en maakt zich zorgen over het doodvonnis van Aasia Bibi [en – alle links] wegens godslastering, en de Pakistanen zelf zijn net zo geschokt over deze controversiële zaak. Het doet de Pakistanen denken aan de zaak van Dr. Aafia en beide zaken worden door zowel burgers als de Pakistaanse media met elkaar vergeleken, want beide zaken gaan over gelijkheid en gerechtigheid.

Verschillende Pakistanen zouden naar verluidt even bezorgd zijn over de zaak van Aasia Bibi (een Pakistaanse christenvrouw die ter dood is veroordeeld wegens godslastering) als over de hechtenis van Aafia Siddiqui (veroordeeld tot 86 jaar gevangenisstraf in een Amerikaanse gevangenis). Maar helaas verspreidt haat zich sneller over de wereld dan harmonie.

Zo schrijft Harris Khalique in zijn column:

Pakistaanse moslims, die in een onveilig land en een gefragmenteerde maatschappij leven, worden momenteel verdeeld door twee zaken – Aafia Siddiqui en Aasia Bibi. Het is ontzettend moeilijk om de zaak van Aafia Siddiqui objectief in het openbaar te beoordelen. Hoeveel politici of opinieleiders durven nog hun nek uit te steken als iedereen de Amerikaanse autoriteiten om haar vrijlating vraagt.

Eerder schreef ik in de krant de Pakistan Observer over dit onderwerp:

Aasia Bibi (45), een Pakistaanse christenvrouw en moeder van vijf kinderen, werd gearresteerd wegens godslastering. Ze zat anderhalf jaar in de gevangenis en werd op 8 november 2010 door een lokale rechtbank ter dood veroordeeld door ophanging omdat ze de profeet Mohammed zou hebben belasterd, iets wat strafbaar is volgens de wet op godslastering.

In een rapport dat afgelopen donderdag aan president Asif Ali Zardari is overhandigd, doet de federale minister van Minderheden, Shahbaz Bhatti, de aanbeveling om Aasia Bibi gratie te verlenen of haar vrij te laten uit de gevangenis als haar beroep niet snel wordt afgehandeld. De minister heeft bovendien voorgesteld om de controversiële wet op godslastering aan te passen.

Het rapport volgde op een oproep tot clementie van paus Benedict XVI, mensenrechtengroeperingen, kranten en de gouverneur van de provincie waar Bibi is veroordeeld; Bibi is de eerste vrouw die is veroordeeld tot ophanging wegens godslastering.

Als je de zaken van Aasia Bibi en Dr. Aafia Siddiqui rationeel met elkaar vergelijkt, blijken ze heel verschillend te zijn, maar sommige Pakistaanse burgers en mensenrechtenactivisten vinden dat de zaken hetzelfde zijn, omdat ze allebei gaan over ongelijkheid, onrechtvaardigheid en onredelijke regels binnen de maatschappij.

Ahmed Quraishi, die over publiek beleid schrijft, zegt:

Aasia Bibi is onze zuster en heeft onze hulp nodig in een nepzaak. Maar de verdedigers in haar zaak moeten moslimwetenschappers zijn die weten hoe tolerant en ruimdenkend de islam echt is.

Hij wees ook met een beschuldigende vinger naar de zwijgzaamheid van de overheid en van veel overheidsfunctionarissen die de wet op godslastering nu willen afschaffen, maar die nooit hun mond hebben opengedaan over de onrechtvaardigheid waar Dr. Aafia Siddiqui het slachtoffer van is geworden.

In het hoofdartikel van de Express Tribune staat:

Minderheden staan steeds meer onder druk als gevolg van deze zeer gebrekkige wet en niemand wil zich zo inzetten als sommigen van ons ons inzetten voor de vrijlating van Aafia Siddiqi uit een Amerikaanse gevangenis.

Farrukh Khan Pitafi schrijft in de Daily Times:

Vergeet niet dat ik een van de weinige liberale schrijvers ben die Dr Aafia Siddiqui de dochter van deze natie hebben genoemd. Hoe kom je er in vredesnaam bij dat Aasia Bibi dat niet is?

Nu de zaak van Aasia Bibi de aandacht van de internationale gemeenschap heeft getrokken en in Pakistan zelf tot straatprotesten heeft geleid, neemt de druk op president Asif Ali Zardari toe om in te grijpen in deze zaak.

De Pakistaanse wet op godslastering is wereldwijd bekritiseerd vanaf het moment dat de wet werd geïntroduceerd. Paus Benedict XVI riep vorige week op tot de vrijlating van Bibi en zei dat christenen in Pakistan “vaak het slachtoffer zijn van geweld en discriminatie”.

De reacties van verschillende Pakistanen die de wet op godslastering veroordelen en die zowel Aasia als Aafia steunen, zijn een bewijs van het rationeel denken van de Pakistanen.

Farrukh veroordeelt de extreme wet op godslastering:

Ten eerste heeft elke wet waarin de staat zich partijdig uitspreekt voor een bepaald geloof een averechts effect op de democratie en de mensenrechten. Ten tweede roep ik iedereen op die beweert dat het een islamitische wet is, om de bewijzen hiervoor in de Heilige Koran aan te wijzen. Als ze dat niet kunnen, moeten ze zich realiseren dat de wet ook een averechts effect heeft op de geest en de belangen van de islam. Ten slotte zal deze wet op godslastering, zolang hij blijft gelden, de maatschappij blijven polariseren en zo nieuwe excuses creëren om de wet te misbruiken.

We moeten ons realiseren dat “humaniteit boven alle wetten staat” en landen die humaniteit niet respecteren, zullen de ernstige gevolgen ervaren.

Mahtab bashir, een Pakistaanse journalist, schrijft in zijn artikel met de titel “Aasia Bibi, Blasphemy and Chief Justice”:

De sociale houding, de vooringenomen wetten en het intolerante wereldbeeld in onze maatschappij moeten op de vuilnisbelt van de geschiedenis worden gegooid. De wet op godslastering moet worden ingetrokken. Pakistanen moeten er bewust van worden gemaakt dat godsdienstijver die moord en onverschilligheid ten opzichte van het geloof en de religie van anderen vergoelijkt ons terugzet naar de middeleeuwen als we deze afschuwelijke trends niet terugdraaien.

Veel Pakistanen geloven ook dat de wet op godslastering niet in overeenstemming is met de islamitische waarden en de islamitische leer, want de profeet Mohammed (pbuh) was de belangrijkste pleitbezorger van tolerantie, gerechtigheid en gelijkheid.

Ayesha Siddiqa schrijft in haar column met de titel “Sacrifice at the altar of pragmatism”:

Het is een feit dat onverdraagzaamheid en intolerantie in onze maatschappij en overheidsinstellingen ingebed zijn geraakt. Uiteindelijk gaat dit niet over religie, maar over het gebruik van religie om meer macht te krijgen om de machtelozen lastig te vallen. We zijn de traditie van de Profeet van de Islam (pbuh) allang vergeten, een profeet die tolerantie en genade toonde ten opzichte van een niet-islamitische vrouw die afval naar hem gooide. Het verhaal gaat dat hij naar haar gezondheid ging informeren toen ze niet op kwam dagen voor haar gebruikelijke actie. Helaas zijn we niet in staat om dit soort tolerantie zelf toe te passen, omdat onze geleerden, leiders, denkers en rechters verblind zijn door politiek pragmatisme en machtswellust.

Start een discussie

Auteurs graag inloggen »

Regels

  • Alle reacties worden beoordeeld door een moderator. Verzend je reactie maar één keer, anders kan deze als spam worden gemarkeerd.
  • Wees respectvol tegen elkaar. Reacties met hatelijke opmerkingen, obsceniteiten en persoonlijke aanvallen worden niet goedgekeurd.