Mexico viert dit jaar met een uitgebreid programma de tweehonderdjarige verjaardag [en] van de onafhankelijkheid van de Spaanse kroon en de honderdjarige verjaardag van de revolutie. Elk jaar viert het hele land op 15 september tot in de kleine uurtjes opnieuw de befaamde oproep tot revolutie, een feest dat waarschijnlijk in veel gemeentehuizen in het hele land zal plaatsvinden. Ook Mexicanen in het buitenland vieren dit, in de Mexicaanse ambassades of in bekende Mexicaanse restaurants of bars.
Maar dit jaar is het een hele speciale viering en veel mensen hebben voorspeld dat het “beter dan ooit zal zijn”.
Een paar dagen geleden hield president Felipe Calderon een toespraak waarin hij alle Mexicanen opriep om één te zijn tijdens de festiviteiten, ongeacht hun verschillende opvattingen over religie, politiek en over de tweehonderdjarige verjaardag. Maar het is lang niet voor iedereen een feestdag; de tweehonderdjarige verjaardag is tegenwoordig een complex onderwerp dat verschillende meningen en reacties uitlokt. Dit is zelfs The New York Times [en] opgevallen; Randal C. Archibold schreef: “Er zijn speciale bussen voor de tweehonderdjarige verjaardag. Speciale wegen. Een speciale marathon. Een speciaal lied. De speciale digitale bibliotheek. Een speciale videogame. Zelfs een speciale vogel, de Mexicaanse trogon, en een speciale plant, een speciaal soort agave. En natuurlijk het speciale vuurwerkspektakel, het grootste ooit in het land georganiseerd. Het enige dat nog ontbreekt, is het speciale enthousiasme voor de tweehonderdjarige verjaardag.”
Iedereen weet dat de overheid heel veel geld uitgeeft aan deze festiviteiten, terwijl er andere zaken zijn die Mexicanen belangrijker vinden dan 580 miljoen pesos [es] (ongeveer 34,7 miljoen euro) uitgeven aan één feest — van één avond. Er zijn demonstraties geweest en mensen reageren op de geldverspilling te midden van problemen rond drugshandel, georganiseerde misdaad, migratie, werkloosheid en gebrek aan onderwijs.
De Mexicaanse krant El Universal [es] startte een discussie om te kijken wat lezers ervan vonden dat de overheid zo veel geld uitgeeft aan de festiviteiten [es]. Hier volgen een paar van de reacties:
Creo que en estos momentos no estamos para festejar nada,tomando en cuenta que en otro estados de la republica,estan pasando por inundaciones y todo ese dinero se deberia aplicar en ayuda a esos lugares y la”celebracion” del bicentenario dejarlo para otra ocasión. (Esteban Flores García)
Para nada se justifica tanto gasto del gobierno, hay necesidades muy grandes en el pais que podrian ser apoyadas con ese tanto dinero que se va a gastar(Raul López M)
Yo siento que como Mèxicano da gusto el festejar el bicentenario, pero desgraciadamente los festejos se ven opacados por tanta inseguridad y delincuencia, recordemos lo que paso en Morelia Mich. con las granadas, ademas como justificar un gasto tan exesivo habiendo otras prioridades en el pais. (JOSE FRANCISCO)
Ook op Twitter lieten Mexicanen hun gedachten over de viering van de tweehonderdjarige verjaardag gaan. Bernarda Jimenez (@b3rsita) heeft een positieve houding en schrijft dat ze graag Mexicaanse gerechten [es] eet op deze speciale dag:
Ya quiero que sea 15 para #comercomoprecious en este #bicentenario de-li-cio-so!!!
Een andere Twitteraar, Zuza-ku (@zuzaku22), schrijft over haar persoonlijke gevoelens over de moeilijke situatie in het land [es]:
En el #bicentenario lamento y lloro cada una de las muertes presentes y futuras.
Blogger Ariadna [es] tenslotte schrijft in haar blog Blog de Ariadna [es] wat ze vindt van de viering van de tweehonderdjarige verjaardag van Mexico en wat er in het land gebeurt [es] en herhaalt hierbij wat anderen ook al hebben gezegd:
Se que es importante celebrar que somos un país “libre” y “soberano” pero, esto se pudo invertir en cosas realmente necesarias, la pobreza nos alcanza cada vez más y la delincuencia inunda nuestras calles y nuestros políticos solo piensan en como “darnos atole con el dedo” con estos festejos… ojala paremos un momento y nos demos cuenta que realmente no hay mucho que festejar ni mucho por lo cual sentirnos orgullosos.