Vlak nadat Fidel Castro had toegegeven (en vervolgens weer ontkend [en]) dat het Cubaanse economische model niet meer werkt [en], heeft de regering aangekondigd [es] dat er een heleboel overheidsbanen gaan verdwijnen [en], in een poging om de moeizame economie van het eiland nieuw leven in te blazen.

The Cuban Triangle [en] schrijft over dit nieuws:

De krantenkop is nogal saai: ‘Aankondiging van het Central de Trabajadores de Cuba‘.

Het nieuws slaat in als een bom: 500.000 ontslagen vóór volgend jaar mei, met ‘een even grote toename in de private sector’.

Als dit helemaal wordt doorgevoerd, zullen vele duizenden Cubaanse gezinnen van de enorme uitbreiding van de private sector profiteren en krijgen Cubaanse Amerikanen mogelijkheden om via overschrijvingen hun familieleden in Cuba te steunen die voor zichzelf gaan werken.

El Cafe Cubano [en] is iets cynischer:

Communistisch Cuba kondigde aan dat er een miljoen overheidsbanen zullen verdwijnen en dat ze daarmee kleine bedrijven ZOUDEN stimuleren. Ik vraag me af of dit iets te maken heeft met de ABSOLUTE ONBEKWAAMHEID van de Cubaanse dictatuur? Nog even en dan zeggen ze dat het de schuld is van die irritante ballingen of van het embargo.

Ik ben benieuwd of er onder de overheidsbanen die verdwijnen ook functies zijn als:

- Bewakers in gevangenissen waar politieke gevangenen vastzitten?
– Het onderhouden van de familie Castro? (daar zouden we MILJOENEN op kunnen besparen!)

In de Havana Times wordt de Cuban Workers Federation (CTC) geciteerd, die de maatregelen beschrijft als ‘een plan om het Cubaanse economische model te “moderniseren” en economische plannen voor de periode 2011-2015′. Ze voegen hier aan toe:

Als de door de overheid gereguleerde Cubaanse media verslag doen van ontslagen in kapitalistische landen, dan worden deze altijd omschreven als onmenselijke maatregelen die alleen in het belang zijn van winstgevende bedrijven en die bovendien laten zien dat het systeem niet in staat is om werk voor iedereen te garanderen.

Nu het programma voor dit enorme aantal ontslagen in de plaatselijk pers wordt gepresenteerd, wordt het beschreven als iets wat goed is voor het socialistische systeem van het land dat zwaar lijdt onder een teveel aan arbeidskrachten in de enorme overheidssector.

Wie niet is geïnteresseerd, kan kiezen tussen voor zichzelf beginnen of deelnemen aan een ander particulier initiatief, zoals een coöperatie. Er zijn nog geen mededelingen gedaan over hoe de eigen bedrijven en de coöperaties zullen mogen opereren.

El Yuma [en] speculeert over hoe de maatregelen ertoe zullen leiden dat er weer eigen bedrijven zullen ontstaan in Cuba. The Cuban Triangle [en] maakt in een tweede artikel een paar scherpe opmerkingen:

- Het aantal van 500.000 is alarmerend – het roept een beeld op van 500.000 Cubaanse arbeiders die zonder loonstrookje naar huis gaan en niet weten waar ze de volgende ochtend heen moeten, en van een economie waarin opeens 500.000 nieuwe banen moeten worden gecreëerd.

- Een eigen bedrijf, of trabajo por cuenta propia (werk voor eigen rekening), is een tweede bron van nieuwe banen. Er zullen ongetwijfeld veel mensen zijn die de mogelijkheid zullen verwelkomen om een vergunning te krijgen, zodat ze niet meer zwart hoeven te werken. Duizenden Cubanen vallen in deze categorie…

- Cubanen roepen de overheid al langer op om van kleine overheidsbedrijven in de steden coöperaties te maken; coöperaties zijn tenslotte een vorm van eigendom die Cuba al jaren toestaat op het platteland. Het zal interessant zijn om deze ontwikkeling te volgen. De verandering op zich is eenvoudig, maar de winstgevendheid is afhankelijk van de arbeiders en de regels waaronder ze moeten werken.

- De laatste keer dat ik onderzoek deed onder de cuentapropistas van Cuba, bleek dat de bedrijven die in pesos handelden meer dan drie keer het gemiddelde overheidssalaris verdienden. Ook hier zal belangrijk zijn welke regels er gaan gelden…

De Havana Times [en] vat de situatie als volgt samen:

De dreigende ontslagen hebben tot nieuwe zorgen geleid in Cuba, maar ze leiden ook tot nieuwe mogelijkheden, verwachtingen en vragen over het uitbreiden van particuliere bedrijven, omdat er nog niets bekend is over het nieuwe belastingstelsel en over garanties hoe het nieuwe systeem zal gaan werken.