Vrouwenrechten in Pakistan

Pakistan heeft als ontwikkelingsland nog een lange weg te gaan voordat het op gelijke hoogte is met de ontwikkelde landen. Vrouwen maken meer dan de helft van de bevolking van het land uit maar helaas worden zij niet goed behandeld. Op 8 maart dit jaar hebben ook in Pakistan vrouwenorganisaties “de vrouwendag” gevierd [en – alle links], met de bedoeling het leven van Pakistaanse vrouwen te veranderen en daarmee aan ieder van hen te laten zien dat er een sprankje hoop is. Huiselijk geweld en andere vormen van geweld zijn de harde werkelijkheid voor Pakistaanse vrouwen. Activisten die werken voor de zaak van de vrouwen zeggen dat veel vrouwen in een gewelddadige relatie blijven omdat zij menen dat zij gehoorzaam moeten zijn aan hun echtgenoot en dat scheiden een schande is.

Candle light vigil during the White Ribbon Campaign in Umerkot, Pakistan. Image by Flickr user CWGL. CC BY  

Wake bij kaarslicht gedurende een actie van White Ribbon Campaign in Umerkot, Pakistan. Afbeelding van Flickrgebruiker CWGL. CC BY

Volgens een rapport van de ngo White Ribbon Campaign (WRC) neemt mishandeling van Pakistaanse vrouwen alleen maar toe. Het aantal jaarlijks in Pakistan gemelde gevallen van geweld vertoont een stijgende lijn. Het rapport vermeldt: “seksuele intimidatie op het werk, mishandeling, slaag en verkrachting waren enkele vormen van geweld tegen vrouwen”.

Een derde van de vrouwen in Pakistan is ongeschoold en het idee van eigen keuzes maken heeft bij hen nog geen vaste vorm aangenomen. De politie kijkt vrouwen vaak met de nek aan en maakt geen proces-verbaal op tenzij er duidelijke tekenen van letsel zijn en rechters willen nogal eens de kant van de echtgenoten kiezen.

Het thema van de Verenigde Naties voor de internationale vrouwendag was dit jaar: “Gelijke rechten, gelijke kansen: vooruitgang voor iedereen”. Dr. Farzana Bari, waarnemend directeur van het kenniscentrum op het gebied van genderonderzoek van de Quaid-e-Azam universiteit in Islamabad, vraagt zich af hoe je de dag rond dit thema zou moeten gedenken terwijl “in iedereens leven, zowel dat van mannen, vrouwen als kinderen, de rechten en kansen simpelweg in rook opgaan.”

Vragen we dan om gelijkheid in marteling door de politie waarvan de afgelopen tijd beelden op televisie zijn vertoond? Om een gelijk aandeel in de wreedheid van de fabriekseigenaar die in Gujranwala een arbeider ontvoerde, in de boeien sloeg en martelde. Willen we delen in de vernedering van de bushostess uit Sialkot? Willen we gelijkheid in lot, een lot zoals dat van Shazia, het dienstmeisje dat is doodgemarteld?

Sana Saleem, die onder andere op Global Voices blogt, verklaart op de Dawn Blog:

Als een samenleving vooruitgang wil boeken dan moeten de mensenrechten gegarandeerd zijn, waarbij burgers er ook zeker van moeten kunnen zijn dat deze rechten worden gehandhaafd zonder sekseongelijkheid en discriminatie. Geweld dat is gebaseerd op het verschil in sekse weerspiegelt en versterkt onrechtvaardigheden en bedreigt de gezondheid, waardigheid en vrijheid van de slachtoffers ervan.

In Pakistan is in het parlement nu een wetsvoorstel tegen huiselijk geweld in behandeling. Vrouwenrechtenactivisten en een aantal islamistische wetgevers steken er veel energie in. Het staat te bezien wie wint. De Pakistaanse blogger Baaghi plaatst grote vraagtekens bij de rechterlijke macht omdat zowel de wetgeving als de wetshandhaving ten aanzichte van vrouwen zwak is:

Laten we wel wezen rechtspleging begint bij de erkenning dat een bepaalde daad een misdrijf is. Als huiselijk geweld al niet eens beschouwd wordt als een strafbaar feit, hoe kun je dan nog genoegdoening verwachten van het rechtsstelsel? Als een aanval met zuur niet in het wetboek van strafrecht is opgenomen als een vorm van crimineel gedrag, hoe kun je dan nog zelfs maar hopen dat het strafbaar is? En zelfs wanneer enkele van deze misdaden tegen de menselijkheid zijn opgenomen als strafbare feiten, dan laat ons gedegenereerde stelsel de erkenning van dat ze hebben plaatsgevonden gewoon niet toe.

Pakistaanse vrouwen kunnen hun doel bereiken door de handen ineen te slaan en elkaar te stimuleren. Voorlichting van vrouwen zal zorgen voor een besef van wat vrouwen in deze tijd overal ter wereld overkomt en vormt een onmisbare stap op weg naar een verbetering van hun situatie. Het is een verbazingwekkend feit dat vrouwen worden gedwongen bepaalde dingen te doen zuiver en alleen omdat zij vrouw zijn. Niemand kan de wereld in z'n eentje veranderen, maar als veel mensen allemaal iets doen dan kan er echt iets veranderen in een samenleving. De landen die slechte behandeling van vrouwen niets in de weg leggen, moeten weten dat ze in de gaten worden gehouden. Een flink aantal regeringen wordt geleid door mannen die niet geneigd zijn iets te veranderen tenzij de wereld iets van zich laat horen.

De dingen die we op ons niveau kunnen doen zijn:

  • We kunnen onszelf voorlichten.
  • We kunnen organisaties steunen die de rechten van vrouwen bevorderen.
  • We kunnen de handen ineenslaan en onze regeringen laten weten dat we op de hoogte zijn van wat er overal op de wereld gebeurt en dat we het er niet bij zullen laten zitten.
  • We kunnen naar buitenlandse ambassades schrijven over het geweld zodat die ons kunnen helpen er grotere bekendheid aan te geven.
  • We kunnen ervoor zorgen dat meer mensen beter beseffen in welke positie vrouwen zich bevinden.
  • We kunnen erover lezen.
  • We kunnen erover schrijven.
  • We kunnen erover bloggen.
  • We kunnen erover praten.

Start een discussie

Auteurs graag inloggen »

Regels

  • Alle reacties worden beoordeeld door een moderator. Verzend je reactie maar één keer, anders kan deze als spam worden gemarkeerd.
  • Wees respectvol tegen elkaar. Reacties met hatelijke opmerkingen, obsceniteiten en persoonlijke aanvallen worden niet goedgekeurd.