Wanneer Carlos Rodríguez zijn huis in Asunción, Paraguay verlaat, heeft hij altijd een videocamara bij zich. Als journalist en blogger weet hij dat nieuws altijd dichtbij is en erop wacht om door zijn videocamara te worden vastgelegd en vervolgens op het beeldscherm te verschijnen bij duizenden internetgebruikers over de hele wereld, die heel graag meer te weten willen komen over de Paraguayaanse werkelijkheid.

Rodríguez, die al een lange loopbaan bij de Paraguayaanse media achter de rug heeft, en zowel bij de radio, televisie als pers werkzaam is geweest, heeft ontdekt hoe blogs op een geweldige manier in een leemte kunnen voorzien in een land waar een klein aantal gevestigde media een overheersende invloed hebben op de publieke opinie. Rodríguez laat ons voldaan weten dat R.E.S.C.A.T.A.R. [es] één van de eerste Paraguayaanse multimediablogs was waarop ook videomateriaal werd geplaatst.

Aanvankelijk was het de bedoeling dat RESCATAR door een ngo zou worden gefinancierd om een groot netwerk van plaatselijke blogs op te zetten, maar toen het project werd stopgezet, heeft Rodríguez besloten het project over te nemen en met de hulp van zijn zoon voort te zetten. Tijdens een interview over de telefoon heeft Rodríguez ons verteld hoe het hem tot nu toe is vergaan.

Global Voices: Waarom heb je de blog R.E.S.C.A.T.A.R. (“redden” in het Nederlands) genoemd?

Carlos Rodríguez: Het is een acronym dat neerkomt op “redden van de ervaring van de burgersamenleving om de uitwerking daarvan te leren kennen, die te verbreden en te vergroten”.

Het is ons doel de ervaring van de burgersamenleving te redden en een op die ervaring gebaseerd debat op gang te brengen, want er zijn in Paraguay mensen die hele goede dingen doen en er is veel waardevolle ervaring onder de mensen, alleen niemand heeft daar weet van omdat alles plaatsvindt op gemeenschapsniveau. Door van deze ervaring gebruik te maken op andere maatschappelijke gebieden, kan een bijdrage worden geleverd aan de oplossing van de vele problemen waarmee ons land zich geconfronteerd ziet.

GV: Wat is het verschil tussen schrijven op een blog en schrijven op een site van een gevestigd medium?

CR: Het geeft veel nieuwe energie. Het is de droom van iedere journalist om zijn persoonlijke visie naar buiten te kunnen brengen zonder angst voor financieel-economische sancties van de kant van de media. Als ik op mijn blog schrijf, dan staat er geen verkoopmanager achter me die me zegt: “houd wel even in de gaten wat je opschrijft”.

Nu bijvoorbeeld ben ik een kritisch artikel aan het schrijven over een parlementslid … Het maakt mij niet uit of het voorwerp van mijn kritiek nu een politicus of zelfs een groot bedrijf is … Hier schrijven we tegen president Fernando Lugo, tegen politiek rechts en tegen het politieke midden. Je bent volkomen vrij in wat je wel en niet wilt schrijven.

Nu kan ik schrijven vanuit het gezichtspunt van de burger los van politieke of sektarische belangen. Als een willekeurige burger die belasting betaalt en de concrete werkelijkheid het hoofd moet bieden. Het is totaal anders dan wat de gevestigde media doen.

GV: Denk je dat je blog een bijdrage levert aan de samenleving van Paraguay?

CR: Ik denk dat mijn blog zeker een factor is. Ik heb niet zo veel lezers maar er is een groep mensen in Paraguay die de belangrijke besluiten nemen en wat ik schrijf bereikt deze kleine groep mensen bij wie de bevoegdheid ligt om deze besluiten te nemen. Ik ben van mening dat mijn berichten op de een op andere manier die besluitvorming heeft bijgesteld.

GV: Op welke manier denk je dat je blog een bijdrage levert, kun je voorbeelden geven?

CR: Ik heb zware kritiek uitgeoefend op de krant ABC [es] (de grootste krant die in het land wordt verspreid), omdat een kwestie mijn aandacht trok waarbij er sprake was van een verdraaiing van de feiten. ABC deed verslag over uitspraken van de bisschop van Concepción (een bestuurlijk gewest van Paraguay), waarin hij president Lugo bekritiseerd zou hebben voor het verdedigen van ontvoerders in Paraguay. Ik volgde dat verhaal omdat me opviel dat de feiten waren verdraaid en schreef daarover op mijn blog.

Een week later deed ABC verslag van een ander interview waarin de bisschop tegen de eerdere berichtgeving inging en die weersprak. Maar de bezwaren van de bisschop zaten ergens verstopt in de derde alinea van het bericht, zodat ik deze keer besloot een artikel te schrijven dat niet gericht was tegen de journalist maar tegen de eigenaar van ABC vanwege het toestaan van een dergelijke vorm van journalistiek.

Het valt me op dat bepaalde vormen van strijdig gedrag veranderen als ze op een degelijke manier aan de kaak worden gesteld. Ik ben geen mediareus maar werk met de kracht van de rede. Ik zeg niet dat wat ik schrijf voor geen enkele kritiek vatbaar is maar ik doe mijn best om met een goed onderbouwd verhaal te komen.

GV: Vind je dat R.E.S.C.A.T.A.R. functioneert als een waakhond over de Paraguayaanse pers?

CR: We houden zeker ergens een kritisch oog op de pers, dat is heel belangrijk in een land waar de media zich niet laten leiden door een stelsel van ethische normen en waar geen instantie is die toezicht houdt op de pers. De media eisen ethiek van anderen maar zelf hebben ze geen ethiek, er is hypocrisie in de media.

GV: Wie lezen je blog meer, Paraguayanen of buitenlanders?

CR: Buitenlanders, de Paraguayaanse lezers maken slechts ongeveer 35% van het totaal uit. Ik leg er niet wakker van dat ik minder Paraguayaanse lezers heb, er zijn in het algemeen maar weinig Paraguayaanse lezers, dat is ook bij de kranten het geval. Ik heb een systeem dat bijhoudt hoeveel bezoekers ik heb, wie de blog leest, waarvandaan welke instellingen of organen hem lezen. Soms wordt ik bezocht door het Ministerie van Buitenlandse Zaken van Spanje bijvoorbeeld, of universiteiten vanuit de hele wereld.

GV: Denk je dat burgerjournalistieke blogs een toekomst hebben in Paraguay?

CR: Ja, dat denk ik wel, er moeten blogs bij komen en ze moeten zich profileren. De media zijn in handen van enkelen, een klein aantal zakenmannen maakt uit wat er in de media komt en kunnen een dominante invloed uitoefenen op het denken van de gemeenschap. Dat monopolie moet worden doorbroken, zonder de lokale radiostations, die worden aangevallen door politici tegenwoordig, is het onmogelijk een andere kijk te krijgen op de werkelijkheid in ons land, en blogs zijn één van de media die dit monopolie kunnen doorbreken.