Boa Senior, de laatste spreker van de eeuwenoude taal Bo, is in februari 2010 overleden [en – alle links] in haar geboorteplaats op de Andamanen (een eilandengroep die deel uitmaakt van India). Haar dood is een duidelijke bevestiging van het UNESCO-rapport van vorig jaar waarin werd gewaarschuwd dat 2.500 talen het risico lopen te verdwijnen.

Video: Boa Senior zingt in haar moedertaal Bo, via Survival International

Sara Duane uit Minnesota, Verenigde Staten, meldt het nieuws in haar blog True to Words, dat gewijd is aan “onderzoek naar taal en schrijven”, en voegt hieraan toe dat sommige talen die al uitgestorven waren onlangs weer nieuw leven is ingeblazen:

In 1992 voorspelde een vooraanstaande Amerikaanse linguïst dat in 2010 90% van de talen in de wereld niet langer meer zou bestaan. Een van deze talen is afgelopen maand uitgestorven toen de 85-jarige Boa Sr. overleed. Ze was de laatste spreker van het Bo, een 70.000 jaar oude taal, een van de oudste talen ter wereld.

[..]

Talen kunnen van de rand van de afgrond worden gered, of zelfs nieuw leven worden ingeblazen als ze al helemaal zijn uitgestorven, als er voldoende wilskracht is en, nog belangrijker, als er genoeg geschreven materiaal is. Hebreeuws was aan het begin van de 19de eeuw een dode taal. Het was alleen nog een wetenschappelijke, geschreven taal, maar het was onmogelijk om te achterhalen hoe de woorden moesten worden uitgesproken. Dankzij het doorzettingsvermogen en de wilskracht van Israëlische joden is de taal nu weer een levende, alledaagse taal. Ook het Welsh in het Verenigd Koninkrijk en het Maori in Nieuw-Zeeland beleven een opleving.

Het blog Transubstantiation, dat volgens de eigen omschrijving probeert “de erfenis van de Toren van Babel te doorgronden”, stelt voor om uitstervende talen te documenteren:

Als we een taal in leven kunnen houden, laten we dat dan vooral doen. Maar soms is dit niet mogelijk en dan is onze belangrijkste taak als linguïsten misschien wel om te analyseren, te beschrijven en te documenteren; leg de uitstervende taal vast, zodat we de kennis erover kunnen gebruiken om verder onderzoek te doen naar een algemeen begrip van de toestand van de mens.

Luchtfoto van de Andamanen, van Venkatesh K op Flickr

Op Madhu Baganiar, een blog van de inheemse Oraon (Kurukh)-gemeenschap, wordt gereageerd op het uitsterven van de taal Bo met het overlijden van Boa Senior:

Elke taal heeft zijn eigen unieke geschiedenis, cultuur, verhaal. Als een taal uitsterft, gaat er ook een enorme verzameling kennis verloren die met die taal is verbonden. Vandaag is een levende stamtaal, het “Bo”, uitgestorven. In de toekomst zullen nog meer Indiase stamtalen uitsterven. Er zijn honderden redenen waarom de levende stamtalen verloren gaan…

Blogger The Poor Mouth uit Ierland treurt om het verlies van de taal Bo en schrijft:

Talen komen en talen gaan – op de Britse eilanden zijn er sporen van verschillende talen die verloren zijn gegaan (Yola, Norn, Cumbrisch, enzovoort). Maar toch heb ik het gevoel dat als een taal uitsterft, er iets belangrijks verloren gaat van de rijke, mysterieuze cocktail die samen de mensheid vormt. Met het overlijden van Boa gaat er een heel klein stukje van ons allemaal verloren.