Voor het eerst sinds 1972 is een Cubaanse politieke gevangene na een hongerstaking overleden en dit heeft op internet geleid tot een combinatie van sprakeloosheid en woede.
Dit wordt op treffende wijze uitgedrukt door de serie geheel zwarte afbeeldingen die Orlando Luis Pardo [1] [en] van Boring Home Utopics [2] [en] één voor één, in plaats van tekst, publiceert. Yoani Sanchez heeft een video gepubliceerd [3] [es] waarin te zien is hoe de moeder van de gevangene buiten het ziekenhuis staat te wachten waar haar zoon is overleden. In de video noemt Reina Luisa Tamayo de dood van haar zoon “moord met voorbedachten rade”. Deze mening wordt gedeeld door anderen [4] [es]. “De broers Castro maken zich weer schuldig aan moord!!!!” aldus de titel van een artikel op El Tono De Voz [5] [es] dat door veel mensen op Twitter is genoemd.
Orlando Zapato Tamayo begon zijn 86 dagen durende hongerstaking op 3 december 2009, nadat een gevangenbewaarder in de oostelijke provincie Holguin hem zo beestachtig had afgeranseld dat hij geopereerd moest worden aan de bloeduitstorting op zijn hoofd. Aanvankelijk weigerde de directeur van die gevangenis hem 18 dagen lang water, en dit leidde tot nierfalen. Toen hij opnieuw werd overgeplaatst, liep hij een longontsteking op. Hij werd uiteindelijk overgebracht naar de zwaar bewaakte gevangenis van Havana, waar hij overleed.
Along the Malecon [6] [en] schrijft: in 2003 “sloot hij zich aan bij dissidenten die in hongerstaking waren gegaan om zo druk uit te oefenen op de socialistische regering om gevangenen vrij te laten. Maar veel van deze hongerstakers kwamen uiteindelijk zelf in de gevangenis terecht”.
Een jaar later werd Zapato Tamayo tot 3 jaar gevangenisstraf veroordeeld wegens minachting, publieke ordeverstoring en ongehoorzaamheid. Toen hij in de gevangenis zat, werd zijn straf verlengd tot 36 jaar wegens “ongehoorzaam gedrag”.
Voormalig gewetensgevangene Jorge Luis García Pérez [7] [en] zei volgens Radio y Television Martí [8] [es] dat deze gebeurtenis “tot enorme verbijstering heeft geleid in het hele land, niet alleen bij de oppositie maar onder de hele bevolking”.
Het lijkt erop dat sommige bloggers eraan hopen bij te dragen dat de voorspelling van García Pérez uitkomt. Uncommon Sense [9] [en] schrijft: ”dit is niet het moment om te rouwen, maar om actie te ondernemen, om het voorbeeld van Zapata te volgen en de strijd tegen zijn moordenaars en voor de Cubaanse vrijheid voort te zetten”. Een lezer van Diario de Cuba [10] [es] schrijft in zijn reactie:
“Atencion estamos convocando una marcha mundial para el 13 de marzo del 2010 en favor de la libertad de todos los presos politicos cubanos, asi como la condena por la muerte de Orlando Zapata Tamayo.”
Op Twitter [11] [es] wordt het laatste nieuws over deze actie gepubliceerd. Blogger Yoani Sanchez heeft voorgesteld [12] [es] om op de ochtend van de begrafenis van Zapata Tamayo een (vermoedelijk virtuele) gebedswake te houden.
Het naar officiële berichtgeving neigende Cuba Debate [13] [es] (ook actief op Twitter [14] [es]) nam een artikel over van La Isla Desconocida [15] [es]:
Tienen razón al decir que fue un asesinato, pero los medios esconden al verdadero asesino: los grupúsculos cubanos y sus mentores trasnacionales. Zapata fue asesinado por la contrarrevolución.
Ook de mening van de partij is dus op internet terug te vinden.
Volgens Daniel Vottio [16] [es], verslaggever van de Spaanse editie van CNN, staan er bewakers rond het huis van Tamayo waar de wake wordt gehouden. Sanchez twittert dat dissidenten hun huizen niet mogen verlaten; het lijkt erop dat zij en anderen in hun bewegingsvrijheid worden beperkt.
Twee andere Cubaanse gewetensgevangenen, Ariel Sigler Amaya [17] en Normando Hernández González [18] [es], zitten ook in de gevangenis en hebben ook problemen met hun gezondheid. Het zal nog moeten blijken wat dit alles voor hen, en voor de Cubaanse burgermaatschappij, gaat betekenen.