- Global Voices in het Nederlands - https://nl.globalvoices.org -

Bolivia: Het leven van een taxichauffeur in El Alto

Categorieën: Latijns-Amerika, Bolivia, Werk

Blogger Wilfredo Jordán uit El Alto in Bolivia [1] beschrijft het leven van een taxichauffeur die elke dag door de straten van zijn woonplaats rijdt. Het zijn lange uren tegen een laag salaris, en bovendien worden de chauffeurs vaak geconfronteerd met gevaarlijke situaties met passagiers die duistere motieven hebben. Hieronder volgt een uitgebreide samenvatting uit een recent artikel [2] [es] op zijn blog Vivir en Bolivia [3] [es] (Wonen in Bolivia):

La vida no tiene precio, y un taxista que ha trabajado en las calles de El Alto lo sabe muy bien. Varios de ellos, además de lidiar con fallas habituales de sus vehículos, ya que muchos son adquiridos de “segunda mano”, o la imprudencia de algunos choferes, deben enfrentarse con la delincuencia, a tal grado de que cualquiera puede perder la vida o estar cerca de ello.

Het leven is onbetaalbaar en een taxichauffeur die in de straten van El Alto werkt, weet dit heel goed. Veel chauffeurs hebben niet alleen vaak te maken met pech, omdat hun auto vaak tweedehands is gekocht, en met het onveilige rijgedrag van andere automobilisten, ze worden bovendien geconfronteerd met misdaad en lopen zelfs het risico om hierbij het leven te laten.

Jordán beschrijft een aantal gevallen van taxichauffeurs die met deze reële gevaren te maken hebben gehad, zoals dat van Germán Quispe, die van achter met een touw werd gewurgd, maar werd gered door een vriend die toevallig langsliep. Een andere chauffeur maakte in maart 2009 iets vergelijkbaars mee:

Como Quispe, cientos son los taxistas que afrontan estos riesgos, el 22 de marzo de este año, Moisés Chambi Blanco, de 24 años, recogió a unos pasajeros de la Ceja con destino a la zona Juana Azurduy de Padilla, en el sector de Río Seco. Cuando pasó por el camino a Laja, cuya carretera es poco iluminada, uno de ellos sacó un arma y le disparó en el rostro.

Los delincuentes, creyendo que había muerto, tiraron el cuerpo a un costado de la vía; pero más tarde Chambi recuperó el conocimiento y fue internado de emergencia en el Hospital Sagrado Corazón, en la zona de El Kenko.

Honderden taxichauffeurs lopen dezelfde risico's als Quispe. Op 22 maart 2009 pikte de 24-jarige Moisés Chambi Blanco een paar passagiers op in La Ceja (het overgangsgebied tussen El Alto en La Paz), met als bestemming de buurt Juana Azurduy de Padilla in Río Seco. Toen hij over de weg naar Laja reed, een slecht verlichte weg, haalde een van de passagiers een pistool tevoorschijn en schoot hem in het gezicht.

De criminelen dachten dat hij dood was en lieten zijn lichaam achter langs de kant van de weg; Chambi kwam later echter weer bij bewustzijn en hij werd opgenomen op de eerstehulpafdeling van het Sacred Heart-ziekenhuis in El Kenko.

Jordán schetst een beeld van de mensen die, ondanks deze risico's, taxichauffeur worden in El Alto.

La mayoría de los taxistas se dedican a este oficio por la falta de trabajo, y lo hacen sin ganar mucho, incluso, sin un vehículo propio. Así, una jornada de trabajo, que oscila entre las 06.00 y 20.00, salda de 80 a 150 bolivianos, de los cuales 50 le corresponden al propietario del motorizado, 30 se va a la gasolina y el resto es la ganancia del conductor.

De meeste taxichauffeurs doen dit werk omdat er geen andere banen zijn en ze verdienen er niet veel geld mee, en velen van hen hebben geen eigen auto. Een werkdag begint om 6 uur ‘s ochtends en duurt tot 8 uur ‘s avonds en ze verdienen tussen de 80 en 150 bolivianos (ongeveer €7,50 – €14,50). Daarvan gaat 50 bolivianos naar de eigenaar van de auto en nog eens 30 gaat op aan benzine, en van de rest moet de chauffeur rondkomen.

Jordán sprak een van deze chauffeurs voor een verslag uit de eerste hand:

René Machicado, quien pertenece al Sindicato Arco Iris, representa uno de esos casos. Con una experiencia de 19 años tras el volante y luego de haber trabajado en el desaparecido Servicio Nacional de Caminos, decidió laborar por su cuenta.

“Actualmente las empresas sólo reciben personal para poco tiempo y no permanentes como antes. Ahora todo es con contratos determinados y no conviene porque no es un trabajo seguro”, indica y añade que éste, además de ser un oficio peligroso, es sacrificado, pues se deben soportar largas jornadas, incluso turnos nocturnos, que es cuando más peligro existe.

René Machicado, die lid is van de belangenorganisatie Arco Iris, praat over deze gevallen. Hij zit al 19 jaar achter het stuur en nadat hij voor de inmiddels niet meer bestaande National Road Service had gewerkt, besloot hij voor zichzelf te beginnen.

“Bedrijven huren nu alleen personeel in voor kortere periodes, en niet als vast personeel, zoals eerst. Er worden nu alleen tijdelijke contracten gegeven en dat is het niet waard, want het is geen vaste baan,” zegt hij, en hij voegt eraan toe dat het beroep van taxichauffeur niet alleen gevaarlijk is, maar dat je er ook het nodige voor moet opgeven, want je hebt lange werkdagen, zelfs nachtdiensten, en dan is het gevaarlijker.

Dat het gevaarlijk is laten de statistieken over 8 maanden in 2008 zien: in deze periode waren er 10 gevallen van autodiefstal waarbij de chauffeur werd vermoord.