Arabische wereld: Artikel over polygamie leidt tot beroering
De Saudische journalist Nadine al-Bedair heeft voor beroering gezorgd met het schrijven van een controversieel artikel getiteld “Ik en mijn vier echtgenoten” [ar] dat in de Egyptische krant Al-Masry Al-Youm werd gepubliceerd.
Het artikel, dat op 11 december verscheen, heeft dankzij de provocatieve inhoud en toonzetting deining veroorzaakt in de blogwereld. In het artikel vraagt Nadine zich af waarom moslimmannen vier vrouwen mogen hebben, terwijl vrouwen het moeten doen met één echtgenoot. Ze begint met:
ائذنوا لى أن أزف إلى أربعة.. بل إلى خمسة. أو تسعة إن أمكن
أختارهم مختلفى الأشكال والأحجام. أحدهم ذو لون أشقر وآخر ذو سمرة. بقامة طويلة أو ربما قصيرة. أختارهم متعددى الملل والديانات والأعراق والأوطان. وأعاهدكم أن يسود الوئام.
Ik zal ze in verschillende vormen en grootte kiezen. Er zal een blonde bij zijn en een ander zal donker zijn. Lang van gestalte, of misschien zelfs kort, ik zal ze uit verschillende gezindten en religies, rassen en landen kiezen. En ik beloof jullie dat er harmonie zal zijn.
Al-Bedair vervolgt met vraagtekens te zetten bij de redenen die van oudsher worden aangevoerd om polygamie te steunen en polygynie te verbieden, zoals problemen met betrekking tot ouderschap, en ze voert daarbij aan dat die redenen nauwelijks van toepassing zijn in de moderne wereld van wetenschap en DNA-testen.
Het artikel van al-Bedair kreeg, net als de krant al-Masry al-Youm, veel kritiek en in december circuleerden er krantenkoppen zoals “Egyptisch artikel pleit voor polygamie voor vrouwen” [en] op al-Arabiya.
Het artikel van al-Bedair heeft zelfs zo'n woede ontketend dat er door een lid van het Egyptische parlement een rechtszaak is aangespannen tegen al-Bedair. Het artikel wordt beschouwd als anti-islamitisch en al-Bedair zou vervolgd kunnen worden, tenzij ze haar artikel in dezelfde krant herroept. De krant is aangeklaagd vanwege het ‘aanzetten tot zedeloosheid’.
Culture et Politiques Arabes [fr] schrijft:
Et c’est naturellement sur ce terrain que se sont déchaînées la plupart des critiques, celles d’hommes de religion mais aussi celles d’hommes politiques, à l’image de Khaled Fouad Hafez, le Secrétaire général du PND (le parti du président Moubarak), trop heureux d’épouser ( !) cette bonne cause et qui a déposé plainte, considérant que de tels propos ne sont pas loin du blasphème.
Er zijn talloze opmerkingen op het artikel gekomen en al-Bedair wordt bekritiseerd, beschuldigd van alles van blasfemie tot zedeloosheid en perversie. Er zijn echter ook mensen die haar artikel verdedigen, die betogen dat het de discussie over polygamie weer geopend heeft en dienst heeft gedaan om de aandacht te vestigen op hoe slecht sommige echtgenoten hun vrouwen behandelen.
Aisha Gawad zegt op Elan [en], een online publicatie over mondiale moslimjongerencultuur:
Zowel de krant als de auteur moeten geprezen worden omdat ze niet bang zijn om eerlijke (doch controversiële) gesprekken uit te lokken. Vooral al-Bedair is als vrouw die werkt in de openbare sector (als tv-journalist) toch zo stoer dat ze schrijft over iets waarvan ze wist dat het met meer woede dan applaus begroet zou worden. Ik vind dat we allemaal ons petje/hijab/kufi moeten afnemen voor haar.
Joseph Mayton op Bikya Masr schreef [en] over het artikel. De eerste reactie, van ‘iemand uit Egypte’, betoogt:
Nee, polygamie moet niet aan zowel mannen als vrouwen toegestaan worden. Het moet voor beide verboden worden.
-Maar is dat misschien het punt dat al-Bedair al die tijd probeerde te maken?
Marwa al-Bahraini heeft in haar blog [ar] globaal de reactie dat mensen het artikel te snel veroordeeld hebben zonder de bedoeling ervan helemaal te begrijpen.
اثبات عقد النكاح لا يتم الا باثنان الزوج و الزوجة ، اذا لم لا يشركها الرجل في قرارته او حتى في مشاعره…
هذا هو المقال للكاتبة نادين البدير
هذه وجهة نظري للموضوع ، الجميع لم يتعمق بقراءة المعنى الحقيقي المقصود من وراء عنوان اثار الجدل، ارادت اثارة الجدل لأن ما يثير الجدل يرغب القارئ بأن يقرأ ، للاسف الجميع غض النظر عن القراءة و راح يهاجم العنوان.
Dat is de betekenis van het artikel dat Nadine al-Bedair heeft geschreven.
Dat is mijn mening over de kwestie. Mensen hebben het artikel niet zorgvuldig gelezen, hebben de werkelijke betekenis niet gezien die achter de controversiële titel zat.
Ze hebben de controverse gezocht, omdat ze die wilden vinden en daarmee hebben ze helaas niet goed naar de tekst gekeken en zijn meteen overgegaan tot de aanval op de titel van het stuk.
Deze mening lijkt door anderen gedeeld te worden en ze zijn erop gebrand om erop te wijzen dat in veel berichtgeving over de kwestie op de controverse is gedoken zonder de bedoeling van het artikel te begrijpen.
Hiba reageert op Meedan [en]:
يفتقد تقرير البي بي سي لطبيعة المادة في المقالة الأصلية. لازم عليك أن تسأل: ” هل تدعو البدير فعلا النساء إلى طلب السماح لهن باتخاذ أكثر من زوج, أو أنها تحاول إعادة قضية تعدد الزوجات إلى الأضواء؟
(Het BBC-verslag waarnaar ze verwijst is hier [en] te lezen.)
De Egyptische Ahmed Zidane reageert op een artikel [ar] dat op MidEast Youth is geschreven door Mahdi. De titel is “Meerdere echtgenoten voor één vrouw!!!!” en het artikel is bijzonder kritisch over het stuk van al-Bedair. Zidane schrijft:
يا أستاذ مهدي
مقالة السيدة نادين هي مقالة هزلية، وأندهش كيف لم تدرك هذا من بين سطورها؟ كل ما تريده هي المساواة بالرجل، أي قانون زواج وضعي “برسم خارطة جديدة للزواج.” أما إذا لم يستغنِ الرجل الشرقي عن حقه الديني في أربعة زيجات، فلما لا يتم إعطاء الحق بالمثل للمرأة؟؟ أراني أتفق معها يا أستاذ مهدي… أتفق في أن أن تساوى الرجل بالمرأة… كل له زوج واحد، وفق قانون أحوال شخصية وضعي. تحياتي
En tenslotte reageert leprofessional op Ontd Political [en], gefrustreerd door het onbegrip, door te benadrukken:
Ik vind het fantastisch hoe iedereen, van Egyptische geestelijken tot westerse commentatoren, de plank VOLLEDIG MISSLAAT met betrekking tot het artikel van Nadine al-Bedair…
Het woord SATIRE wordt zelfs geen een keer genoemd in het artikel of de reacties hierboven – terwijl haar manier van schrijven alleen maar KLINKT ALS EEN “VOORZICHTIG VOORSTEL”.Ze bekritiseert polygamie, maar ik vermoed dat je een beetje abstracter moet kunnen denken.
