- Global Voices in het Nederlands - https://nl.globalvoices.org -

Bruto Nationaal Geluk: Pas het toe in eigen land

Categorieën: Bhutan, Bestuur, Economie & bedrijfsleven, Internationale betrekkingen, Kunst & cultuur, Ontwikkeling, Politiek

De 5de Internationale Conferentie over Bruto Nationaal Geluk (BNG) [1] [en – alle links] werd afgesloten [2] op 24 november 2009. De conferentie werd gehouden in Iguacu, Brazilië, en werd bijgewoond door zo'n duizend deelnemers uit verschillende landen, die alle lagen van de bevolking vertegenwoordigden.

Volgens het Center for Bhutan Studies [3] was het doel van de vijfde BNG-conferentie om beleidsmakers, de burgermaatschappij, intellectuelen en academici samen te brengen en om onderwerpen met betrekking tot ontwikkeling te verkennen.

Vrolijke gezichten uit Bhutan. Foto van Flickr-gebruiker laihiu, gebruikt onder een Creative Commons-licentie [4]

Vrolijke gezichten uit Bhutan. Foto van Flickr-gebruiker laihiu, gebruikt onder een Creative Commons-licentie

Jigme Singye Wangchuck, de vierde koning van Bhutan, introduceerde het concept Bruto Nationaal Geluk (Gross National Happiness, GNH) [5] toen hij nog maar een twintiger was. Als koning van een klein, arm land koos hij een onconventionele weg naar ontwikkeling door zich te richten op de kwaliteit en het geluk van zijn volk als uiteindelijk doel, in plaats van op het BBP (Bruto Binnenlands Product)/BNP (Bruto Nationaal Product).

De eerste conferentie werd in 2004 in Bhutan [6] gehouden, de tweede in Nova Scotia, Canada, in 2005 [7], de derde in Thailand in 2007 [8] en de vierde in Bhutan in 2008 [9].

De 4 zuilen van BNG [10] bestaan uit sociaaleconomische ontwikkeling, behoud van culturele waarden, bescherming van de natuurlijke omgeving en goed bestuur. En deze zuilen bevatten veel indicatoren zoals psychologisch welzijn, gezondheid, onderwijs, levensstandaard, enzovoort.

De premisse van deze filosofie is min of meer vastgelegd in het revolutionaire boek van E.F. Schumacher uit 1973, “Small is Beautiful; Economics as if People Mattered [11]” (Nederlandse vertaling: “Hou het klein: een economische studie waarbij de mens weer meetelt”), en in iets wat hij “boeddhistische economie” noemde.

Maar terwijl de wereld probeert te bepalen of BNG echt kan werken of dat het slechts een vaag concept is, vraagt Bhutan, het land waar het concept vandaan komt, zich af of BNG niet op de zaken vooruitloopt.

De discussie begon toen de Bhutaanse minister-president vorige week terugkeerde van de conferentie en zei dat [12] BNG zich zo snel heeft verspreid dat het nu ook in andere landen dan Bhutan, het land van oorsprong, serieus wordt genomen en dat Bhutan zelf achterop begint te raken.

Tshering Tobgay, de oppositieleider in het Bhutaanse parlement, reageerde hier fel op in zijn blog [13]:

Heel goed. Onze regering begrijpt nu wat de gewone man al lang wist: namelijk dat we mensen alleen gelukkiger kunnen maken met minder woorden en meer daden.

“Invisible”, een lezer, reageerde op dit artikel:

Ik ben het absoluut oneens met onze Lyonchhen en ik zeg dat Bhutan niet achterloopt voor wat betreft BNG. De Bhutaanse maatschappij is de BNG-maatschappij. BNG zit in onze “waarden” en in ons “denken”.

En Tangba, een andere lezer, zei:

Het punt is dat BNG al lang bestaat en dat alle geciviliseerde maatschappijen het al eeuwenlang toepassen. Het enige verschil is dat zij het niet BNG noemden, zoals wij. Ze gaven het andere collectieve namen: kwaliteitsonderwijs, goede gezondheidszorg, een schone omgeving, natuurbescherming, behoud van cultuur en tradities, een sterke economie, vrijheid van meningsuiting, bestuur zonder corruptie, mensenrechten, enzovoort. Waarom doen wij er dan zo moeilijk over?

Rubiks was het daar echter op Kuzu-Bhutan Weblog niet mee eens [14]:

Sommige mensen vragen zich misschien af: “waarom nu al die ophef over BNG?” Ik zeg: het wordt steeds moeilijker om een zinnige discussie ergens over te hebben zonder dat iemand de term “BNG” er met de haren bijsleept…Ik heb genoeg van dit cliché.

…Ik leef in een echte wereld, niet in een sprookjeswereld. We kunnen geluk alleen meten als we een duidelijk beeld hebben van wat geluk is. Geluk is een gemoedstoestand die niet constant is. Filosofen hebben eeuwenlang geprobeerd om het begrip “gemoed” te definiëren, maar ze zitten nog steeds met dezelfde fundamentele vraag: wat is “gemoed”? Geluk is een subjectieve entiteit en het is dus een misvatting dat geluk objectief kan worden gemeten.

Awakened fellow, een lezer die op dit artikel reageerde, schreef:

Niemand beweert dat Bhutan BNG heeft bereikt. We weten allemaal dat er nog veel moet gebeuren om zelfs maar in de buurt van BNG te komen. Maar dat wil niet zeggen dat BNG onzin is.

BNG is een breed concept. Het is een richtlijn en inspiratiebron, geen wet, oplossing of voorschrift. We hebben inderdaad veel problemen en we komen nog niet in de buurt van BNG. Maar het is heel belangrijk om BNG alleen al als richtlijn te hebben en ernaar te streven.

Maar Unagi was het er in een ander artikel op Kuzu-Bhutan Weblog mee eens [15]:

BNG bestaat niet uit rijden in een Land Cruiser en wonen in een luxe halfvrijstaand huis en een universitaire opleiding in Amerika. MAAR BNG is de toestand waarin iedereen gelukkig is omdat aan hun fundamentele BEHOEFTEN is voldaan.

BNG is een filosofie waarin beide partijen profiteren en je moet het noodlot delen van medeburgers die duidelijk NIET gelukkig zijn omdat hun kinderen uren moeten lopen naar de dichtstbijzijnde school, omdat ze niet genoeg eten hebben om te overleven. Geloof me, deze mensen hebben echt geen tijd om na te denken over Land Cruisers.
GNH is prachtig, dat accepteer ik, maar wat ik wil zeggen…voor BNG is geld nodig en BNG kan alleen worden BEREIKT als de middelen gelijk onder iedereen worden VERDEELD. Dus niet dat sommigen een Land Cruiser hebben, terwijl anderen niet eens een taxi kunnen betalen. Er is dus GELD nodig om geluk te bereiken.

Sommige bloggers zoals Sonam Tshering betoogden [16] dat het definiëren van een formele drempel voor BNG het juist erger had gemaakt voor de gewone burger:

In 2004 organiseerde het Centre for Bhutan Studies voor het eerst een internationale conferentie over het in de praktijk brengen van het Bruto Nationaal Geluk. Daarna organiseerde het centrum vergelijkbare internationale conferenties in Canada, in Thailand en dit jaar in Brazilië. Sindsdien is het concept van BNG niet meer te bevatten voor de gewone burger.

De vraag is nu hoe het kan worden toegepast in de realiteit van de gewone man en vrouw. Het concept is te groot geworden en de meeste gewone burgers denken vandaag de dag dat BNG alleen iets is voor deskundigen en hooggeplaatste ambtenaren.

De Bhutaanse minister-president stelde dat individuele burgers verantwoordelijk zijn [17] voor het realiseren van BNG:

Zij [de regering] moet proberen om de juiste voorwaarden te scheppen, maar de individuele burger moet zelf zijn of haar geluk nastreven.

Terwijl de discussie wordt voortgezet, lijkt het erop dat de deelnemers het in ieder geval onbedoeld eens waren over één ding: Bhutan moet in eigen land aan BNG werken in plaats van internationale academici om een definitie vragen waarna ze er met het idee vandoor gaan. Tot nu toe heeft Bhutan het idee echter met vrij veel succes verkocht. Afgelopen zomer wilde de Franse president Nicolas Sarkozy de economische vooruitgang in zijn land ook meten via BNG (zijn voorstel werd later verworpen [18]). De uitdaging is nu om dit concept in eigen land toe te passen.